Met X-Men: Dark Phoenix rondt filmstudio 20th Century Fox haar X-Men-universum na ruim twintig jaar af. Er volgt volgend jaar nog – als het goed is – The New Mutants, maar inmiddels maken de heldhaftige mutanten de overstap naar Disney en komen ze ‘thuis’ in het Marvel Cinematic Universe. Hoewel een aardige film is X-Men: Dark Phoenix helaas niet het daverende slotstuk dat de serie verdient.
Heb je al kaartjes voor X-Men: Dark Phoenix? Zo niet, doe dan snel mee met onze X-Men: Dark Phoenix Winactie en maak kans op vrijkaartjes en leuke goodies!
De Avengers-films van Marvel hebben het Fox X-Men-universum wat populariteit betreft overschaduwd, maar we mogen niet vergeten dat de eerste Fox-film – X-Men uit 2000 – acht jaar eerder verscheen dan Iron Man, waarmee het Marvel Cinematic Universe begon. Naast zeven X-Men-films waren er ook vele spin-offs als de Wolverine– en Deadpool-films. Een hele prestatie dus en voor de liefhebber een reden om de nodige nostalgische bagage mee de bioscoopzaal in te nemen naar X-Men: Dark Phoenix.
Een deel als elk ander
Laten we met die nostalgische bagage beginnen. X-Men: Dark Phoenix is geen afsluitend spektakel zoals Avengers: Endgame dat overduidelijk wel is. Als je niet op de hoogte bent van de miljardenovername van Fox door Disney, zou je niet beter weten of er hoort gewoon weer een nieuw deel te komen na dit hoofdstuk in de filmserie die begon met X-Men: First Class uit 2011. Er hoeven dus geen tranen te vloeien. Via X-Men: Days of Future Past en X-Men: Apocalypse zijn we nu aangekomen in 1992 als de Endeavor spaceshuttle gelanceerd wordt. Kort na de lancering blijkt er iets mis te gaan en de Amerikaanse president roept de hulp in van de X-Men.
Onder leiding van Mystique (Jennifer Lawrence (The Hunger Games)), schieten Beast (Nicholas Hoult (Tolkien)), Cyclops (Tye Sheridan (Ready Player One)), Jean Grey (Sophie Turner (Game of Thrones)), Storm (Alexandra Shipp (House of Anubis)), Quicksilver (Evan Peters (Kick-Ass)) en Nightcrawler (Kodi Smit-McPhee (Dawn of the Planet of the Apes)) te hulp. De spaceshuttle blijkt geraakt te zijn door mysterieuze kosmische straling en met gevaar voor eigen leven brengt het X-Men-team de astronauten veilig thuis. Maar niet voordat Jean Grey en de kosmische straling samensmelten.
De klassieke The Dark Phoenix Saga
X-Men: Dark Phoenix draait voor het grootste deel om Jean Grey en haar lot. De film is gebaseerd op de klassieke jaren 80 stripverhaallijn The Dark Phoenix Saga, geschreven door Chris Claremont en getekend door John Byrne. Ben je fan van de X-Men comics, dan zal je genieten van de relatie tussen Jean en haar mentor Charles Xavier (James McAvoy (Glass, Split, Wanted)). In deze film wordt het pijnlijk duidelijk dat de opofferingen die Xavier van zichzelf en zijn studenten eist om zijn droom van een vreedzame samenleving van mensen en mutanten stand te doen houden, niet enkel altruïstisch is. X-Men: Dark Phoenix concludeert dit vraagstuk wel naar behoren en is op dat vlak wel een goed einde aan de serie.
Wat de Dark Phoenix Saga zelf betreft, ben ik minder tevreden. Hier komt het eerder genoemde gevoel naar boven dat er eigenlijk nog een deel achteraan hoort te komen. We zitten net middenin het verhaal en dan is alles voorbij. Goed, er is natuurlijk nog X-Men: The Last Stand uit 2006, maar dat is inmiddels zo lang geleden en met zo’n ander X-Men team, dat er wat mij betreft geen aansluiting is.
De grote X-Men grabbelton
Dat is wat er in die twintig jaar X-Men-films ontbrak, een duidelijke, coherente tijdslijn. Bij elke film kreeg ik het gevoel dat de filmmakers de grote grabbelton van honderden X-Men-personages ondersteboven hielden en keken welke nog niet op het grote doek verschenen helden en schurken er deze keer uitvielen. Ook in X-Men: Dark Phoenix maken nieuwe mutanten hun opwachting, maar het zijn stuk voor stuk bijfiguren. Zelfs Michael Fassbender (Alien: Covenant) heeft in deze film als Magneto een bijrol. Zoals gezegd draait alles om Jean Grey en daarmee mag je eigenlijk de definitieve afsluiting van The Dark Phoenix Saga verwachten. Nu krijg je enkel het voorgerecht opgediend, hoewel je smaakpapillen wel wakker geschud worden met het prachtige ‘Phoenix-effect’ in het slotstuk van de film.
X-Men: Dark Phoenix – beter dan zijn voorgangers
In het grotere geheel van het verhaal dat begon met X-Men: First Class, blijft X-Men: Dark Phoenix beter overeind dan de vorige twee delen (Days of Future Past en Apocalypse). De actie is prima, de botsing tussen Xavier en zijn studenten maakt dat de film en de X-Men stripliefhebbers aan hun trekken komen. Toch rafelt de film ook veel dingen af: zo verdwijnt Quicksilver zomaar van het toneel en verschijnen de buitenaardse schurken in Dark Phoenix plotsklaps en met een minimale motivatie. Ook kun je flink discussiëren over de karaktermoord die op Nightcrawler gepleegd wordt. Het is dezelfde ondenkbare kwestie als waar Superman mee te maken kreeg in Man of Steel.
X-Men: Dark Phoenix past in het rijtje X-Men-films van de afgelopen jaren. Ben je liefhebber van die filmserie, dan weet je wat je mag verwachten als je naar de bioscoop gaat. De film heeft daarbij, zoals gezegd, ook dezelfde problemen als zijn voorgangers. Aan Marvel nu de taak om een meer samenhangend X-Men-filmuniversum te bouwen. Maar voor nu is het met X-Men: Dark Phoenix – hoewel er veel meer in had kunnen zitten – de komende tijd goed.
Tip voor de echte kenner
Nog een laatste tip voor de echte kenners: kijk op het einde van de film goed naar de afsluitende scènes en je zult een knipoog zien naar de persoon die de toekomstige gastheer van de Phoenix-kracht is. Oh, en er is geen stukje na de credits, dus tot het einde blijven zitten is ditmaal niet nodig. Na X-Men: Dark Phoenix is het echt, echt afgelopen.
X-Men: Dark Phoenix draait nu in de bioscoop.
Meer Modern Myths-recensies vind je hier.
© 2019-2024 Modern Myths
Reactie plaatsen