We Summon the Darkness – Nostalgische slasher die zijn doel net mist

Heavy metal en satanisme, het lijkt de ideale combinatie voor een typische slasher-film. Ga in We Summon the Darkness mee terug naar de jaren 80 om dat extra nostalgische gevoel nog eens te benadrukken. Maar maakt deze horror daarmee kans om een van de klassiekers te worden? We hebben onze twijfels in deze We Summon the Darkness recensie… 

Het is 1988 en de vriendinnen Alexis (Alexandra Daddario (Percy Jackson and The Lightning Thief)), Val (Maddie Hasson (Mr. Mercedes)) en Beverly (Amy Forsyth (Channel Zero)) genieten van hun roadtrip naar een heavy metal concert. In een pompstation zijn op de radio en op televisie meldingen te horen van een satanische cult die al achttien doden op hun naam hebben staan. De vriendinnen lijken zich geen zorgen te maken. Al helemaal niet om pastoor John Henry Butler (Johnny Knoxville (The Dukes of Hazzard, Men in Black II, Jackass)) die via de media zijn zorg uitspreekt. Eenmaal op het concert aangekomen ontmoeten ze drie jongens met wie ze van plan zijn de avond van hun leven te hebben. Tijdens de afterparty in het afgelegen landhuis van Alexis’ ouders krijgt het feestje een dodelijke afloop. Wellicht dat de waarschuwingen toch niet genegeerd hadden moeten worden.

De darkness komt te vroeg

In de recensie van The Boy Brahms’ Curse zeiden we al wat een twist met een verhaal kan doen. Soms, wanneer je dit twist al weet, haalt het de herkijkbaarheid van een film onderuit. We Summon the Darkness lijkt voornamelijk te bestaan uit ook zo’n twist. Alleen komt deze al na een half uur. En echt een twist is het niet te noemen. De hints liggen er net iets te dik bovenop en als je de trailer hebt gezien (zie hieronder, kijken op eigen risico), weet je de conclusie al. Wat volgt is een bijna lachwekkende slasher, die ergens ook wel heel leuk is om naar te kijken.

We Summon the Darkness recensie:
Over de top heerlijk

Horror kun je verdelen in talloze subgenres. Het slasher-genre is misschien wel de beruchtste van het stel. Het negende – en momenteel meest recente – seizoen van American Horror Story heet 1984. Niet omdat het zo Orwelliaans is, maar omdat het een ode is aan de slashers uit de late jaren 70 en jaren 80. Zoals Friday the 13th en Halloween. Zijn dit films met de beste scripts of gaafste speciale effecten? Nee, maar ze zijn daarom absoluut niet minder vermakelijk. Voor We Summon the Darkness geldt eigenlijk hetzelfde.

Ook deze film is een ode aan het genre en er wordt dan ook niet echt van het genremateriaal afgeweken. Het verhaal speelt zich niet alleen af in de jaren 80, het is al net zo onorigineel. Toch heb ik ergens wel genoten. De moorden zijn over de top en de gebeurtenissen die elkaar razendsnel opvolgen brachten me wel aan het lachen. Je moet alleen een traag eerste half uur doorkomen voor het bloed begint te vloeien.

Don’t summon your watch

We Summon the Darkness is geen film om volledig serieus te nemen. Toch lijkt het erop dat dat wel de bedoeling van de makers was. Wanneer een gebeurtenis je moet laten huiveren en je begint dan te lachen, zorgt dat voor gemixte gevoelens. Sommige scènes bestaan alleen maar uit lange dialogen over muziek en dat zijn de momenten waarop ik toch op mijn horloge kijk of bijna wil afdwalen naar mijn telefoon. Hoewel de film hetzelfde nostalgische karakter als zijn illustere voorbeelden probeert te creëren, mist het een belangrijk onderdeel: nostalgie. Zo zijn er geen bekende heavy metal nummers te herkennen uit de periode waarin de film zich afspeelt, zoals van Metallica, Motörhead of Iron Maiden. Ook de twist die niet echt een twist is zorgt niet voor een sinistere sfeer zoals Freddy of Jason die wisten op te roepen. De film mist hiermee net zijn doel.

We Summon the Darkness recensie:
Einde van de roadtrip

Hoewel de filmposters er uitnodigend uitzagen en ik echt een genretopper had verwacht, valt de film uiteindelijk toch een beetje tegen. Als je van slashers houdt (en van heavy metal), kun je hem zeker gaan kijken. Maar is het slasher-genre niet je ding, sla deze dan maar over. Laat je ook niet verleiden door Johnny Knoxville. Zijn rol is uitermate klein en je zal even moeten wachten voor hij echt iets te doen krijgt. In tegenstelling tot die jaren 80 horrorfilms zal deze horror vast geen talloze vervolgen krijgen. Maar dat is niet erg. Soms is het goed als iets eindigt.

We Summon the Darkness draait vanaf 9 juli in de bioscoop. Bekijk hier de trailer:

Titel: We Summon the Darkness
Regisseur: Marc Meyers
Acteurs: Alexandra Daddario, Maddie Hasson, Amy Forsyth, Johnny Knoxville
Uitgever: Splendid Film
Genre: Horror

Lees meer Modern Myths-recensies!