Begin jaren 90 werd de televisiewereld op zijn kop gezet door Twin Peaks van David Lynch en Mark Frost. In een Amerikaans slapend stadje aan de grens van Canada spoelt het lichaam aan van Laura Palmer, ‘wrapped in plastic’. Het moordmysterie hield de hele wereld in zijn ban en de serie kreeg een cultstatus. Na twee seizoenen en een speelfilm eindigde de serie echter abrupt, met een tergende cliffhanger en een profetische voorspelling. Die voorspelling is met Twin Peaks Season 3 uitgekomen.
In de laatste aflevering van het tweede seizoen van Twin Peaks belooft de geest van Laura Plamer (Sheryl Lee) aan FBI-agent Dale Cooper (Kyle MacLachlan), die haar moord onderzoekt, dat ze hem over vijfentwintig jaar opnieuw zal zien. De schrijvers van de serie hebben woord gehouden. In Nederland kun je exclusief bij Videoland kijken naar het derde seizoen. Ook al zijn we een kwart eeuw verder en zijn we als televisiepubliek tegenwoordig enorm verwend, Twin Peaks is terug, beter dan ooit. Opnieuw wordt televisiegeschiedenis geschreven.
Twin Peaks is David Lynch
De terugkeer van klassieke televisieseries of series gebaseerd op oude films, is niet nieuw. Zo kun je bij Netflix kijken naar nieuwe seizoenen van Fargo, Fuller House en Gilmore Girls. Daarnaast zijn we ook verwend op het gebied van bovennatuurlijk thrillers, zoals bijvoorbeeld Stranger Things, ook van Netflix. Ook zijn we hoogwaardige special effects gewend, die ingewikkelde verhalen en uitdagende humor ondersteunen. Het was dan ook de vraag of Twin Peaks na vijfentwintig jaar nog dezelfde impact zou hebben als in de jaren 90, toen de serie al deze eerder genoemde elementen voor het eerst combineerde tot een vernieuwende show. Nu we inmiddels bij aflevering tien van het achttiendelige derde seizoen zijn beland, kunnen we stellen dat dit toch opnieuw is gelukt. Als de bekende openingsmuziek van de serie klinkt ben je meteen terug in het verhaal. Want wat na vijfentwintig jaar niet veranderd is: de visie van David Lynch.
Wereldvreemd en bizar
De films van schrijver/regisseur David Lynch – en dus ook Twin Peaks – zitten altijd propvol bizarre personages. Niet alleen zijn ze wereldvreemd of mentaal bijzonder, ook de acteurs die deze personen spelen zien er karakteristiek uit of hebben een mysterieuze uitstraling. Gecombineerd met lugubere elementen en de sfeervolle omgevingen die Lynch in beeld brengt, word je als kijker vaak in verwarring gebracht en roept het verhaal geregeld een gevoel van ongemak op. Lynch is een kunstenaar, die beeld en geluid gebruikt als middelen om je als kijker een bepaald gevoel te bezorgen.
In Twin Peaks Season 3 maakt hij optimaal gebruik van de moderne middelen die tegenwoordig beschikbaar zijn voor een regisseur – gecombineerd met klassieke technieken uit de filmgeschiedenis – om een wereld te creëren die verder gaat dan het conventionele. Zo bevind je je het ene moment in het zwart-witte hiernamaals, waar een actrice uit het stomme filmtijdperk de geboorte van een nieuw licht gadeslaat en reis je een andere keer door het oog van een nucleaire explosie. Je luistert naar de bizarre conversatie tussen twee schurken of kijkt naar een lege, glazen kamer waarvan je voelt dat er iets niet klopt.
In bijna elke aflevering speelt een band muziek die bijdraagt aan de sfeer, zo zien we onder andere de Nine Inch Nails op het podium van het Roadhouse staan. Alles in de nieuwe serie is onverwacht, absurd en ongemakkelijk, maar een genot om naar te kijken. Al vraag je je af en toe af waar je precies naar kijkt.
De centrale vraag van het leven
Wat ook bijdraagt aan het vervreemdende gevoel dat je krijgt tijdens het kijken, zijn de acteurs uit de oorspronkelijke serie, die -bijna- allemaal terugkeren. We zijn vijfentwintig jaar verder en dus is iedereen vijfentwintig jaar ouder. Het is niet alleen leuk om te ontdekken waar de personages zich na al die tijd bevinden, maar ook hoe ze lichamelijk veranderd zijn. Dit geeft het verhaal extra impact. Lynch en Frost hebben de wereld van Twin Peaks in dit derde seizoen ook groter gemaakt. Zo hebben de gebeurtenissen die in het kleine stadje gebeurd zijn hun weerslag op bijvoorbeeld New York en Las Vegas, waar FBI-agenten Gordon Cole (David Lynch zelf) en Albert Rosenfield (Miguel Ferrer) een bizar mysterie ontrafelen dat te maken heeft met hun verdwenen collega Dale Cooper; een mysterie met bovennatuurlijke horror-elementen. De verhaallijn uit de oorspronkelijke serie wordt opgepakt, aangevuld, uitgewerkt en nog vreemder gemaakt. Ondanks dat de centrale vraag die de eerste serie voortstuwde – wie heeft Laura Palmer vermoord? – al lang en breed beantwoord is, wil je nu weten waarom dit alles zich afspeelt. Of, zoals FBI-agent Albert zelf zegt in de derde aflevering van dit nieuwe seizoen: ‘we hebben te maken met het absurde mysterie van de vreemde krachten van ons bestaan’. Daarmee raakt de serie een centrale vraag die ons allemaal in meer of mindere mate bezighoudt.
Twin Peaks is televisiekunst
Natuurlijk is er ook wat op te merken aan dit nieuwe seizoen van de klassieke serie. Zo neemt Lynch af en toe teveel tijd om sommige scènes in beeld te brengen en zit je te wachten op het vervolg van het verhaal zelf. Hoewel het geheel van de gebeurtenissen in Twin Peaks zelf is uitgebreid door het betrekken van de rest van de VS in het verhaal, krijgt het slaapstadje zelf soms te weinig aandacht. Als we dan toch weer in het gezelschap van de inwoners daar zijn, dan stoort acteur Harry Goaz als hulpsheriff Andy Brennan, die er na vijfentwintig jaar uitziet als Stan Laurel met overgewicht; dit zijn echter kleine minpuntjes in een serie die verder bol staat van mysterie en magie. Twin Peaks Season 3 is beeldliteratuur. Het is televisiekunst om van te genieten en meer dan de moeite waard om een abonnement op Videoland voor aan te schaffen. Net als goede wijn is Twin Peaks na vijfentwintig jaar optimaal gerijpt.
© 2015-2024 Modern Myths – oorspronkelijk verschenen onder redactie van Karen van den Andel en Jeroen Geelhoed – Fantasize.nl
Reactie plaatsen