The Park Playground: Don’t Scream recensie – Horror escape room in VR

Denk je aan VR, dan zie je al snel beelden voor je van gamers met VR-brillen op hun neus zoals de Sony PlayStation VR of de Meta/Oculus Quest. Waarbij ze in hun huiskamer struikelen over meubilair of tegen een muur oplopen. Bij The Park Playground is dit niet het geval. Op verschillende locaties in Nederland en België speel je daar met een team in een grote open ruimte met enkel een comfortabele VR-bril op en twee controllers in je handen. Jeroen mocht het uitproberen in de nieuwe horror experience Don’t Scream. Lees in zijn The Park Playground: Don’t Scream recensie hoe hij in VR meer over deze game – en zichzelf – leerde kennen! 

Toen de uitnodiging binnenkwam om als een van de eersten de nieuwe VR-ervaring Don’t Scream bij The Park Playground te mogen uitproberen, was ik meteen enthousiast. Ik heb mijn eerste schreden in de virtuele wereld al gezet via de Oculus Quest en de PlayStation VR en was daar erg enthousiast over. Ik kan me normaal gezien al volledig onderdompelen in een boek, film of computergame, laat staan als ik 360 graden rondom mij heen een fantasiewereld mag ervaren.

Helaas geldt dat niet voor de andere redacteuren van Modern Myths. Diegenen die niet door de afstand tot Amsterdam of door hun werk verhinderd werden, wilden niet mee vanwege misselijkheid, omvallen of andere ongemakken in VR. Dus toog ik in mijn eentje naar locatie Rigakade 10 om daar met andere journalisten de virtuele wereld binnen te stappen en aan een digitale horror escape room te ontsnappen. Maar al aan het begin leerde ik dat ook ikzelf niet helemaal onbewogen een VR-wereld kan binnentreden…

Je komt jezelf genadeloos tegen

Het blijkt namelijk dat ik virtuele hoogtevrees heb. Ter introductie op het spel begeleidt een medewerker van The Park Playground je bij het opzetten van de VR-bril. Hoewel fors, zit de bril erg comfortabel en stel je hem makkelijk af met een draaiknop op de achterkant. Ook ik als brildrager kon hem moeiteloos dragen. Via een schuifje aan de voorkant stel je alles scherp en regel je het volume.

Je zicht wordt volledig weggenomen door de bril, waardoor je alleen de virtuele wereld ziet waarin je terechtkomt. Je ziet je eigen handen en benen daarbij dus niet. Vooral dat laatste is even wennen, maar al snel ervaar je de situatie alsof je in een first person shooter als Borderlands of Call of Duty zit. Richt je op de gameplay en geef je eraan over.

The Park Playground: Don’t Scream recensie – De VR keek in mij

Dat laatste ging bij mij dus nogal ver. Ik stond in een lift en moest op de knop naar de bovenste verdieping drukken. Als de liftdeuren open schuiven, kijk je hoog uit over een stadslandschap. Je ziet wolkenkrabbers, een heldere blauwe lucht en een gapende afgrond waar kleine autootjes in de diepte rijden en het zebrapad ver, ver, heel ver weg lijkt. En recht voor je is niets anders dan een houten plank met een pompoen aan het eind.

Om de ervaring te vergroten ligt er in de echte wereld voor je voeten ook een plank. Je stapt er op (de begeleider vangt je op als het misgaat) en schuifelt naar voren. In de virtuele wereld moet je de pompoen oppakken en ernaar kijken. Het is een soort Halloween-ervaring met krioelende spinnen die over de pompoen lopen, waarna er ineens reusachtige tarantula’s het flatgebouw opklimmen waar je staat. Maar ik had enkel oog voor de afgrond en stond met knikkende knieën op de plank. Om de test te beëindigen, moest je een stap opzij doen en “naar beneden vallen”. En terwijl ik in de virtuele afgrond keek, keek de virtuele afgrond in mij. Langzaam schuifelde ik achterwaarts om weer de lift in te komen. Met behulp van de begeleider en door mijn ogen dicht te doen, kwam ik toch van het plankje af…

Deelnemen in Squid Game of La Casa de Papel

Goed, het bleek dat ik me dus ook in de VR-wereld volledig kan overgeven aan het verhaal. Bij Don’t Scream maakt dat de ervaring alleen maar beter, want dat is het echte werk. Samen met twee andere journalisten bevonden we ons in een donkere kamer. In de virtuele wereld gingen we gekleed in rode overalls zoals bij Squid Game of La Casa de Papel, waarbij je ook een horror-masker mag uitkiezen. In een spiegel kan je het resultaat bekijken. Je ziet jezelf dus niet, maar een avatar die af en toe een beetje schokt.

Daarna verscheen een spelleider op een televisie en vertelde ons dat we moesten zien te ontsnappen door voorwerpen te verzamelen. Door puzzelen en vechten verkrijg je die objecten die, eenmaal bij elkaar gebracht, een uitweg bieden. Vervolgens stapten we op een portaal met je in-game naam en begon het spel.

The Park Playground: Don’t Scream recensie – Welkom in je grafkist

Ineens was het donker en bevond ik me in een krappe, houten omgeving. Door naar voren te duwen klapte een deur open en zag ik dat we ons op een kerkhof bevonden. Je kijkt om en uiteraard blijk je uit een doodskist te stappen. De ambiance van het spel wordt hier meteen getoond. De lucht is grauw en grijs, je bevindt je in een donker bos en in de verte zie je een naargeestige kerktoren. De grafstenen, de plassen op de grond en de hekwerken zijn mooi 3D, waardoor je echt het gevoel hebt dat je je op die plek bevindt. Misschien was het omdat ik een dun overhemd droeg, maar ik voelde de kilte alsof ik buiten stond.

De spelleider verschijnt weer en vertelt ons dat we een skelet moeten completeren. Her en der op het kerkhof liggen zijn botten die je moet verzamelen. Met de nodige schrikeffecten tot gevolg. Zoals de naam al doet vermoeden, mag je in Don’t Scream niet schreeuwen. Op je virtuele polshorloge wordt het volume van je stem bijgehouden en te luid gillen leidt tot puntenaftrek. Deze speluitdaging vergeet je al snel zodra je aan het puzzelen slaat.

Alsof je echt ergens anders bent

De skeletpuzzel was daarbij erg eenvoudig. Het spel geeft aan waar de door jou gevonden botten bevestigd horen te worden en als dat gedaan is, komt het skelet tot leven. Hij geeft je zijn schedel en je hebt het eerste voorwerp in handen. Via je portaal ga je naar de volgende locatie.

Nu bevind je je in een naargeestige kelder die volloopt met water. Aan de muren zie je schakelaars en met je teamgenoten moet je die puzzel oplossen, voor je virtueel verdrinkt. Dit was een van de spannendste puzzels, waarbij ik punten verloor door met de andere spelers luid te communiceren. Er was namelijk nog een ruimte waar je binnen kon lopen, waardoor je echt het idee hebt door een deuropening naar de anderen te moeten roepen. Er zijn helaas geen opnames gemaakt van hoe we er in de echte wereld uitzagen. Je kunt bij The Park Playground wel kijken op schermen om mee te kijken met wat de spelers in het spel zien, maar het lijkt me zeer leuk om ook te zien hoe je je als speler door de lege ruimte van het speelveld begeeft.

Van Saw via Ghostbusters, naar The Walking Dead

Na die Saw-achtige ervaring was er nog een puzzel in Ghostbusters-stijl, waarbij je in een vervallen landhuis een geest moet vinden en die vangen met een straalgeweer. Wederom verloor ik punten door te roepen: “Niet de stralen kruizen!”. Daarna bracht het portaal ons naar een post-apocalyptisch ziekenhuis, waar een zombie aan de andere kant van een raam op het glas stond te beuken.

Bij de ziekenhuis-puzzel hadden we een hint nodig, waarna natuurlijk de deur opengaat en je in de ruimte met de zombie komt. Gelukkig lag er een pistool dat ik kon grijpen en kregen ook mijn medespelers een wapen. Dat we elf seizoenen van The Walking Dead gekeken hebben, zorgde ervoor dat we de zombie-aanval overleefden.

The Park Playground: Don’t Scream recensie – Speel ook mee in Stranger Things

Ook Stranger Things komt eraan te pas, want op de laatste locatie – een verlaten kerk – keek ik door het raam. Aan de horizon verscheen een soort “mind flayer” die, als hij bij je is, het dak van het gebouw rukt en boven je uittorent. Hij is het laatste obstakel voor je kunt ontsnappen.

We waren ongeveer 25 minuten tot een half uur bezig met Don’t Scream. De combinatie van een horror escape room met virtual reality is erg geslaagd. Om de spanning op te bouwen is er ook actie, dat een welkome afwisseling op het puzzelen is. Dat je niet mag schreeuwen leverde mij dus nogal wat puntenaftrek op, maar de medewerkers van The Park Playground zijn dat nog aan het finetunen. De spelleiders in de echte wereld kunnen veel elementen van het spel tweaken en kunnen zo een balans vinden tussen de spelelementen en de uit enthousiasme geboren gedragingen van de spelers.

Interactief dikke spinnen meppen

Ik vond het erg leuk om op deze manier onderdeel te zijn van een computerspel. Je bent natuurlijk wel een beetje beperkt in hoeverre je de spelwereld kunt manipuleren. Sommige voorwerpen als boeken en spinnenwebben zijn er ter decoratie en kun je niet omstoten, oppakken of stukmaken. Andere dingen juist weer wel. Het was grappig om te zien dat mijn medespelers in een nauwe doorgang vol dikke spinnen snel gehurkt naar de uitgang gingen, terwijl ik op mijn gemak met mijn waterpomptang die spinnen een voor een plat mepte. Helaas leverde mij dat geen extra punten op.

Ook de potjes die de geest naar je gooit in het Ghostbusters-gedeelte kun je niet wegschieten met je straalgeweer. Ontwijken doe je voor de sier, want ze gaan natuurlijk dwars door je heen. Maar toch, je kunt door de ramen kijken, om de hoek van een deur gluren en rondstappen door ruimtes vol sfeer. Als je jezelf kunt verliezen in gamewerelden op de Xbox en de PlayStation, zal je de spellen van The Park Playground zeker ook leuk vinden.

The Park Playground: Don’t Scream recensie – Zombies in The Hallow

Na Don’t Scream was er nog wat tijd over voor de volgende ploeg spelers zou aankomen, dus mochten we met alle aanwezige journalisten nog de The Hallow experience spelen. Dit is een heftige zombie-shooter, waarbij je als team op verschillende locaties hordes zombies omver moet knallen. Hiervoor krijg je een sluipschuttersgeweer, een jachtgeweer en een kruisboog met explosieve pijlen. Naast de trage, strompelende zombies zijn er ook snelle, rennende zombies, wat het geheel uitdagend maakt.

Maar ook in deze game ligt het vooral aan jezelf hoe je je erdoor laat meeslepen. Mijn medespelers schoten hun geweren al leeg tijdens het introductiepraatje van de tovenaar die ons op pad stuurt, maar toen de actie losbarstte, focuste iedereen zich op de gameplay.

Double tap om te overleven

Ook deze spelwereld is erg mooi gemaakt. Door met een groep te spelen krijgt het geheel net iets meer spanning, dat je wellicht kent uit het eerder genoemde Call of Duty of bijvoorbeeld Gears of War. Dat je daarbij zelf lichamelijk aanwezig bent in het spel is erg leuk. Je schrikt je toch te pletter als er ineens een zombie uit het water opduikt en levensecht naast je staat.

Dat deze zombie vervolgens niet weggeblazen wordt als je je jachtgeweer onder zijn neus duwt en afdrukt, is dan weer jammer. Ook hier geldt: “double tap” om te overleven! Maar de spellen van The Park Playground laten wel zien dat de VR-mogelijkheden al zeer divers zijn en de komende jaren waarschijnlijk snel beter en beter zullen worden. Er was slechts één seconde waarin mijn verbinding even wegviel en ik mijn medespelers in het echt in een witte ruimte zag dwalen met hun VR-brillen op. Maar dat momentje waarin ik “The Matrix” zag was de enige keer waarin ik mijn “suspension of disbelief” even kwijt was.

The Park Playground: Don’t Scream recensie – Niet alleen virtueel de moeite waard

Als je van computergames en/of escape rooms houdt, is Don’t Scream zeker de moeite waard. Vooral ook als je zelf geen VR-bril hebt en eens wilt meemaken hoe ver die techniek al is. Je vindt The Park Playground in Nederland in Amsterdam, Breda, Den Haag, Eindhoven en Zwolle. In België zijn er speelmogelijkheden in Antwerpen, Brussel, Gent, Hasselt, Leuven en Kortrijk. Voor € 34,99 per persoon boek je dit horror-avontuur, wat goed is voor 30 minuten intro-games (dus niet naar beneden kijken) en 30 minuten speeltijd in het hoofdspel.

Don’t Scream speel je in een team van maximaal 6 spelers, maar was voor mijn team van drie zeer goed te doen. Net als bij andere escape rooms ken je na een keer puzzelen hoe je moet ontsnappen, maar een spel als The Hallow kun je zeker vaker spelen. Het is aan te raden dat met een grote groep vrienden of collega’s te doen. Niet alleen voor de gezelligheid, maar ook om de andere spelers te zien ronddwalen in een grote open ruimte. Een ruimte waarin ze allerlei obstakels ontwijken en acties uitvoeren die – buiten de VR-wereld om – nergens op slaan. Kortom, gewoon doen dus. Naast Don’t Scream en The Hallow kun je ook nog De Mol, The Heist en Mission Planet X spelen. Wat ik zeker van plan ben nog eens te gaan doen, tenzij er diepe afgronden in het avontuur zitten. Daar loop ik virtueel liever met een grote boog omheen…

Je kunt Don’t Scream vanaf 15 december spelen bij The Park Playground. Bekijk hier de trailer:

Voordelen: Escape room in VR / Coöperatieve horror-ervaring “in het echt”
Nadelen: Interactiviteit mag hoger / Eenmalige puzzel-ervaring

Titel: The Park Playground: Don’t Scream
Ontwikkelaar: Triangle Factory
Uitgever: The Park Playground
Gespeeld op: VR
Genre: Horror

Modern Myths Shop

The Park Playground
Boek je The Park Playground: Don’t Scream experience via The Park Playground.

Lees meer Modern Myths-recensies!