The Grudge: een nieuw vervolg of verborgen remake?

Zestien jaar na het verschijnen van de originele The Grudge en elf jaar na de vorige film is er eindelijk weer een nieuw deel van deze horror-franchise in de bioscoop verschenen. Oorspronkelijk was deze bedoeld als reboot, maar de nieuwe The Grudge is uiteindelijk uitgebracht als vervolg. Het vertelt de gebeurtenissen van een verpleegster die in het oorspronkelijke spookhuis in Japan is geweest. Ze keert terug naar Amerika, maar neemt iets met zich mee. Was dit vervolg het wachten waard of hebben we meer behoefte aan een compleet nieuwe franchise? 

In alle films van The Grudge staat hetzelfde concept centraal. Wanneer iemand vermoord wordt in razernij, wordt een vloek geboren op de plek waar de moord heeft plaatsgevonden. De geest koestert wrok (een ‘grudge’) en vermoordt op zijn beurt iedereen die de plek betreedt. Fiona Landers (Tara Westwood (Hell Girl, A Haunting at Silver Falls)) werkt als verpleegster in het huis uit de eerste film. Als ze vreemde dingen waarneemt, belt ze haar collega Yoko (ook uit de eerste film) op om aan te kondigen dat ze teruggaat naar haar gezin in Pennsylvania. Het verhaal wordt verteld via tijdsprongen en het is niet Fiona, maar detective Muldoon (Andrea Riseborough (Birdman, Oblivion)) die de rode draad vormt. De detective is net met haar zoon verhuisd, nadat haar man aan kanker is overleden. Muldoon stuit op een aantal moordzaken die allemaal verbonden lijken met hetzelfde huis.

De opbouw van het origineel

De eerste The Grudge mocht gemaakt worden na het succes van The Ring, een andere Japanse horrorremake. De horrorfilm had een originele en spannende vertelwijze, met als basis een familiedrama. De Japanse setting was niet herkenbaar voor de westerse wereld en zorgde ook nog voor een soort afzondering voor de hoofdpersonages. Daarnaast focuste The Grudge zich ook op een plek die normaal wordt gezien als veilig; je eigen huis. Dit alles maakte de eerste film tot een succes en het was niet verwonderlijk dat er vervolgen kwamen. De moorden uit het origineel leiden in een tweede film tot een infectie en ook andere plekken worden besmet door de vloek. In een derde film, de enige die chronologisch verteld wordt, ligt de focus op een Amerikaans appartementencomplex waar de vloek na de tweede film op rust.

Schone lei

Dat de film geen reboot is geworden, kan te maken hebben met een slechte naam. Het lijkt erop dat reboots het zwaarder te verduren hebben bij het grote publiek en dat niet iedereen zit te wachten op hun oude favorieten. Het maken van een tweede vervolg op de eerste film, blijkt dan ook een goede zet. De makers werken met een schone lei en hoeven zich niet bezig te houden met de andere vervolgen (waarvan de derde slecht ontvangen werd). Voor nieuwe fans is dat gemakkelijk binnenkomen en het is bijna alsof de film zich daar ook op focust. Nadat de vloek in de originele trilogie steeds verder uitbreidde, kwam het moment waarop je het bijna niet grootser kon aanpakken. Deze nieuwe film gaat terug naar zijn beginselen en houdt het allemaal iets bescheidener. Maar daarin wordt meteen een fout gemaakt.

Toch een remake

Waar het origineel ook echt origineel en vernieuwend was (voor het westerse publiek althans), is deze film in grote lijnen hetzelfde als de eerste remake. De spanning is al vrij snel weg, omdat de verhaallijn van detective Muldoon vroeg uitlegt hoe de andere verhaallijnen aflopen. Wie een eerder deel heeft gezien, weet wat hij aan het einde kan verwachten. Verder is de film een serie van schrikmomenten die op hun beurt ook niet origineel meer waren.

The Grudge: koester een wrok

Hoewel The Grudge mooi is vormgegeven en het acteerwerk verder prima is, valt er toch niets meer van te maken. De non-lineaire vertelwijze is interessant, maar verraadt nu te veel. De film eindigt hetzelfde als zijn voorgangers, al is er wel één bijzonder verschil te noemen. Blijkbaar zijn er twee eindes gemaakt. In Nederland heb ik het originele einde gezien waar nog een kleine, extra twist in verwerkt zit (voor de oplettende kijker). Het tweede (en schijnbaar internationale) einde lijkt in essentie hetzelfde te zijn, maar laat meer aan de fantasie van de kijker over. Dezelfde extra twist is toegevoegd, maar nu overduidelijk, zodat jij aan zet bent om de puntjes te verbinden. Momenteel heeft The Grudge weinig concurrentie op het gebied van horror. Maar weet dus waar je aan begint, mocht je de film nog willen zien. Heb je geen zin om je warme huis te verlaten met deze temperaturen? Dan is het opzetten van The Grudge uit 2004 altijd nog een oplossing. Of, mocht je echt een uitdaging willen, het Japanse origineel: Ju-On. Deze bieden in ieder geval meer verrassingen dan deze nieuwe side-sequel-remake-reboot.

The Grudge draait nu in de bioscoop.

Lees meer Modern Myths-recensies!