The Flash recensie – Een vette superheldenfilm vol non-stop nostalgie

Dit jaar bestaat filmproducent Warner Bros 100 jaar. Naast een aantal specials op HBO Max, zie je in nieuwe WB-films ook dikke knipogen naar die eeuw filmgeschiedenis. Ben je superheldenfan en nostalgisch aangelegd, ga dan maar goed voor The Flash zitten. Maar buiten de nostalgie, is The Flash ook op zichzelf een verbazingwekkend actiespektakel. Regisseur Andy Muschietti (IT) weet een perfecte mix van actie, emotie en verrassingen te combineren tot een vette superheldenfilm. Lees in onze The Flash recensie waarom je hem niet aan je voorbij mag laten racen!

LET OP: Deze recensie spoilt niets dat je niet al in de trailer van The Flash hebt kunnen zien. Desalniettemin, als je de trailers vermeden hebt om volledig door de film verrast te worden, lees dan ook deze recensie pas nadat je naar de bios bent geweest.

Regisseur Andy Muschietti heeft pech. Ten eerste werden de plannen voor het DC filmuniversum tijdens de productie van The Flash op de schop genomen door de nieuwe creatieve directeur James Gunn (Guardians of the Galaxy Vol. 3, The Suicide Squad). Ten tweede kwam het gedrag van hoofdrolspeler Ezra Miller (Fantastic Beasts: The Secrets of Dumbledore, Zack Snyder’s Justice League) regelmatig negatief in het nieuws. De berichten over zijn onberekenbare fratsen in het echte leven, doen hem in deze nieuwe film over de supersnelheidsduivel als persoon normaler overkomen dan in de realiteit het geval is.

In plaats van vrij baan krijgen, moet Muschietti dus hordenlopen voor deze productie. En dat is jammer. De regisseur die de horror van Stephen Kings IT geschikt maakte voor het grote publiek (lees onze recensie van Chapter 1 en Chapter 2), blijkt namelijk de kern van Barry Allen – de Flash – tot in de puntjes te begrijpen. En niet alleen dat, ook zijn manier van het weergeven van het DC strip- en filmuniversum in zijn geheel doet je wegsmelten van nostalgie. Hierdoor vonkt The Flash als nieuw begin – of afscheid – van het DCU op alle vlakken.

Een van de beste superheldenfilms

Aan het einde van deze recensie zal ik nog even terugkomen op de status van het DCU. Eerst gaan we The Flash beoordelen op wat het is: een van de beste superheldenfilms in de inmiddels uitpuilende voorraad titels in het genre. Shazam! Fury of the Gods was voor mij een guilty pleasure, maar deze nieuwe Warner Bros-productie gaf me kippenvel dat een week lang niet weg wilde trekken. Ik schaam me niet om te zeggen dat ik – nadat ik uit de bioscoop kwam – als de Flash zelf door het centrum van Amsterdam terug naar huis rende. Ik was zo blij als een kind.

Dus zonder spoilers, als aan het begin van de film de logo’s van zowel Warner Bros als DC Comics in beeld verschijnen in al hun verschijningen door de jaren heen, krijg je een vette knipoog naar wat de film voor je in petto heeft. Zat je de trailer van The Flash al met open mond te bekijken, wacht maar tot je de film zelf gaat zien. “You ain’t seen nothing yet”!

The Flash recensie – Batman belt

Het begint allemaal als we Barry Allen opzoeken die zijn leven zo goed mogelijk in balans probeert te houden. Hij heeft moeite de deadlines van de projecten in zijn baan in het forensisch onderzoekslab in Central City te halen. Ook probeert hij hoop te houden zijn vader uit de gevangenis te krijgen. Nieuw bewijs zou moeten aantonen dat zijn vader in de supermarkt was op het moment dat zijn moeder (Maribel Verdú (Pan’s Labyrinth)) dodelijk neergestoken werd.

Uiteraard wordt dat alles bemoeilijkt door zijn verantwoordelijkheden als de Flash. Als je op “speed dial” (sorry voor deze grap) staat bij Batman (Ben Affleck (Batman V Superman: Dawn of Justice)), is zelfs supersnelheid niet genoeg om al je balletjes in de lucht te houden. Je bent nooit snel genoeg.

Tijdreizen met de speed force

Maar dan komt Barry erachter dat er nog een aspect van de “speed force” is dat hij niet eerder ontdekt had. Als de Flash harder rent dan de snelheid van het licht, kan hij terug in de tijd reizen. En dat opent natuurlijk bijzondere mogelijkheden. En iedereen die geïnteresseerd is in tijdreizen, weet welke gevaren daarbij komen kijken.

Toch is Barry jong genoeg om onbezonnen fouten te maken. Want wat voor kwaad kan het als je een heel klein detail in de loop der geschiedenis verandert? Bijvoorbeeld iets waardoor je moeder niet overlijdt en je vader vrijuit gaat? De rest van The Flash laat de consequenties tot in pijnlijk detail zien.

The Flash recensie – Terug naar het multiversum

Inmiddels zijn we er na Doctor Strange in the Multiverse of Madness, Spider-Man: No Way Home en Spider-Man: Across the Spider Verse aan gewend. Nu is het de beurt aan Warner Bros/DC om de ongelimiteerde mogelijkheden van alternatieve tijdlijnen – het multiversum – open te breken. Niet dat dit voor het eerst gebeurt. In de strips is de verhaallijn Flashpoint uit 2011 namelijk een grote inspiratie van The Flash. Die strips zijn geschreven door Geoff Johns (die tevens als adviseur bij het DCU betrokken is) en getekend door Andy Kubert. Dit epische verhaal met de Flash als middelpunt, stond garant voor een grote herziening van de stripverhalen van DC.

Maar Flashpoint was niet de eerste keer dat dit op zo’n grote schaal gebeurde. Al in 1985 bleek het DC Universe door zijn lange geschiedenis en overnames van de superhelden van bijvoorbeeld Fawcett Comics (met Shazam/Captain Marvel) en Charlton Comics (met Blue Beetle), erg onoverzichtelijk geworden te zijn. DC wilde haar stripboeken daarom stroomlijnen. Ze lieten schrijver Marv Wolfman en tekenaar George Pérez de twaalfdelige limited serie Crisis on Infinite Earths maken. Hierin botsten – een beetje simpel gezegd – alle afzonderlijke universums in de titels van DC Comics op elkaar. Na afloop ontstond daardoor één enkel compleet nieuw stripuniversum.

Crisis on Infinite Earths + Flashpoint

Over Crisis on Infinite Earths kan ik moeiteloos een compleet artikel schrijven. Maar voor nu moet je vooral weten dat de superhelden van DC, na die serie, nieuwe ontstaansgeschiedenissen kregen. Wat uiteindelijk na jaren ook weer voor problemen zorgde. Zo was er na Crisis geen Superboy meer, zoals die tot dan toe had bestaan. Clark Kent kreeg een andere jeugd en werd moderner gemaakt. En zo waren er meer veranderingen, waarbij de historie van sommige helden veranderden.

Er zouden nog verschillende nieuwe “crisissen” in het DC Universum volgen. Ook Flashpoint mag je daaronder rekenen. Voor The Flash doet het er verder weinig toe, maar als stripliefhebber zal je smullen van de easter eggs naar deze grote gebeurtenissen. En zelfs als je geen DC comics leest, zal je als filmliefhebber ook de nostalgie van de situatie begrijpen. Had ik al genoemd dat kippenvel op de loer ligt?

The Flash recensie – Wie is de Batman?

Terug in zijn eigen tijd komt Barry erachter dat zijn inmenging in de tijdstroom voor problemen heeft gezorgd. Hij blijkt op een ander spoor in de tijd beland te zijn, waar de plaatselijke Barry Allen zijn krachten niet heeft. En nog erger: er is geen Justice League! En dat komt slecht uit als de Kryptoniaanse superschurk General Zod (Michael Shannon (Fahrenheit 451, The Shape of Water)) zijn invasie van deze aarde begint. Er is immers geen Superman en dus ook geen verdediging tegen deze oppermachtige vijand.

Uiteraard laten de Barry’s het er niet bij zitten en gaan op zoek naar Bruce Wayne. De kans dat Batman een oplossing weet mag je niet laten lopen. Echter is Wayne Manor in die tijdlijn vervallen en lijkt verlaten. Maar een voor Barry onbekende Bruce Wayne probeert hen het landhuis uit te vegen. Voor iedereen die in de jaren 80 jong was, is hij echter een oude bekende. Deze Bruce (Michael Keaton (Dumbo, Spider-Man: Homecoming, Birdman)) heeft zijn Batcape aan de wilgen gehangen, nadat er in Gotham City geen misdaden meer plaatsvonden.

Een bord vol paradoxen

Ook hier laat Muschietti zien dat hij zijn stripgeschiedenis kent. Ik heb al vaker geschreven dat The Dark Knight Returns van Frank Miller een van mijn favoriete comic series is. Michael Keaton laat een Bruce Wayne zien die gedesillusioneerd is, maar door de hernieuwde actie weer tot leven komt. Na het schrijven van de vorige zin heb ik opnieuw kippenvel…

Er valt over te discussiëren of deze Bruce Wayne dezelfde is als uit de Tim Burton-films van de jaren 80 (lees ook André’s Tim Burton Batman 4K recensie). Het tijdreizen wordt in The Flash als een vol bord spaghetti uitgelegd. Talloze lijntjes lopen door elkaar heen, kruizen elkaar, veroorzaken paradoxen en zijn een grote wirwar. Wie zegt dat er niet meerdere Keaton Batmans bestaan?

Waar is Superman?

Flash en Batman gaan namelijk op zoek naar Kal-El, in de hoop Superman zo ver te krijgen het tegen Zod op te nemen. Het was in de jaren 80 al lastig om een Superman van Tim Burton voor je te zien. En ook hier sluit de optimistische superheld lastig aan op het duistere van deze Batman. Het doet er verder ook weinig toe, want het multiversum stelt je in staat alles te laten zien wat je maar wilt. Dat is ook wat ik er tegen heb. Teveel variatie in dezelfde helden vind ik ten koste gaan van het unieke karakter van de personages. Maar dat terzijde.

Het verhaal over de ethische bezwaren van tijdreizen en de onontkoombare ijzige vuist van het lot, wordt in The Flash verder heel goed uitgewerkt. Als deze film inderdaad – zoals sommigen beweren – aan de basis staat van de DCU-plannen van James Gunn, gaan we een mooie filmtoekomst tegemoet. Tegelijkertijd lijkt een van de verhaallijnen in deze film afgeraffeld te worden. Of niet helemaal uitgewerkt te zijn. Ik ga daar op dit moment niet verder op in. Maar er wordt naar iets gehint wat niet waargemaakt wordt. Daar kom ik nog op terug in een ander artikel. Voor nu blijft het de vraag of het Justice League DCU nog verder uitgebouwd wordt. Of zal er toch iets heel nieuws voor in de plaats komen?

The Flash recensie – Ren naar de bioscoop voor deze superheldenfilm!

Maar voor nu: ren naar de bioscoop en ga The Flash zien! Zelfs als je geen vertrouwen hebt dat deze film “er nog toe doet in het DCU”. Of je Warner Bros niet wilt belonen voor het aanhouden van Ezra Miller. Ik begrijp je principes, maar iedereen die zichtbaar zo hard gewerkt heeft aan deze film, zou niet gestraft moeten worden. Dit is een superheldenfilm die onmiskenbaar gemaakt is door liefhebbers.

Naast het afgeraffelde verhaallijntje, is er nog wel wat aan te merken op de CGI van de film. Als de Flash zijn speed force gebruikt, lijkt iedereen om hem heen wel in wassen beelden te veranderen. De gouden gloed die ontstaat, maakt elk levend wezen erg plastisch. Vooral de CGI-baby’s lijken monsterlijker dan de bedoeling zal zijn. En wat heeft Warner/DC momenteel toch met het in beeld brengen van personages die er niet toe doen? De aftiteling is leuk, maar schenkt aandacht aan iets wat je allang weer vergeten was. Voor superheldenfans is The Flash een must en voor filmliefhebbers in het algemeen is het een dikke aanrader. En ben je fan van acteur Eric Stoltz, dan krijg je zelfs genoegdoening. Oeps, daar flitste toch nog een spoiler voorbij…

The Flash draait vanaf 15 juni in de bioscoop. Bekijk hier de trailer:

Titel: The Flash
Regisseur: Andy Muschietti
Acteurs: Ezra Miler, Michael Keaton, Sasha Calle, Maribel Verdú
Uitgever: Warner Bros
Genre: Superhelden

Lees meer Modern Myths recensies!