Als speciale agenten van de T.I.M.E Agency is het in het bordspel T.I.M.E Stories jullie verantwoordelijkheid om tijdparadoxen uit het verleden op te lossen. Je kruipt in de huid van iemand in het verleden en onderzoekt je omgeving om te ontdekken wat er aan de hand is. Geen nood, je kunt niet falen, want je begint telkens weer opnieuw. En opnieuw. En opnieuw. Lees onze T.I.M.E Stories recensie!
T.I.M.E Stories brengt daar verandering in. Lees in deze spoilervrije recensie alles over het spel dat je steeds opnieuw speelt om dichter bij het einde te komen.
Een spel vol verhaal
T.I.M.E Stories wordt een “narrative game” genoemd. Dit houdt in dat het belangrijkste spelelement het verhaal is. Natuurlijk bevatten veel spellen wel een vorm van een verhaal. Bij sommige spellen – zoals Cluedo of Mysterium – zijn die vaak in één zin samen te vatten, zelfs al moet je nog naar de antwoorden op zoek gaan. Het verhaal van een spel als Gloomhaven is al veel uitgebreider. Maar daar is het verhaal niet het enige, belangrijkste spelelement. Jouw keuzes hebben zeker invloed, maar het gaat daar ook om de vechtstrategie en het maken van je eigen personage.
In T.I.M.E Stories zijn de personages een onbeschreven blad, wat jou als speler de kans geeft om je gemakkelijk te identificeren. Door korte stukken tekst wordt het verhaal voor jou als speler steeds duidelijker. De spelregels zijn daarbij vrij simpel, maar dat maakt dit spel niet minder uitdagend. Sterker nog, zelfs met alle regels in je achterzak ben je niet voorbereid op wat gaat komen. T.I.M.E Stories is in mysterie gehuld, vandaar dat we benadrukten dat deze recensie spoilervrij is. En T.I.M.E Stories is vooral een ervaring.
T.I.M.E Stories recensie – Speelstijl
Wat je wel op voorhand mag weten, is dat je werkt voor een bedrijf dat in het leven is geroepen om paradoxen en fouten in de tijdlijn te herstellen. Je doet dit door in de huid te kruipen van iemand in het verleden. En dan het liefst iemand die weinig invloed kan hebben, zodat je de tijdlijn niet nog verder aantast. Wat je ook mag weten is dat je eerste missie – Asylum – zich in een mentaal instituut afspeelt en dat je in de huid kruipt van een van de patiënten. Je hebt daarbij een beperkte hoeveelheid tijd om te onderzoeken wat je missie is. En alle acties die je doet, kosten tijd. Vooral het verplaatsen van de ene naar de andere locatie. Maak als groep dus goede keuzes.
Kom je er niet uit, dan neemt één iemand de rol van “time captain” op zich en krijgt de doorslaggevende stem. Eenmaal op een locatie kun je nog kiezen op welke plek in de ruimte je wilt staan of om een “check” uit te voeren die je doet met een dobbelsteenworp. Daar zitten nog wel wat extra regels aan vast, maar in grote lijnen is dit de speelstijl van T.I.M.E Stories.
Tijdreizen
Een belangrijk thema van T.I.M.E Stories is natuurlijk tijdreizen. Het is de aanleiding voor het verhaal, maar heeft binnen elke speelronde verder niet echt een rol. Pas wanneer je een ronde hebt verloren (en geloof me, dat gaat gebeuren), komt het weer aan bod. Je begint dan weer helemaal opnieuw, al heb je dit keer meer kennis dan daarvoor. Je weet nu namelijk welke deuren je beter gesloten kan laten of wie beter die ene sleutel op zak kan hebben. Sommige elementen uit je eerste speelronde blijven zelfs bestaan.
In eerste instantie was dit een concept dat me enorm tegenstond. Het klonk als een computerspel waarin je niet kan saven, maar waarin je telkens helemaal opnieuw moet beginnen als je doodgaat. Niets bleek minder waar. Ja, je moet opnieuw beginnen, maar toch niet helemaal. Je bent namelijk bewapend met kennis en ineens beginnen er puzzelstukjes op hun plaats te vallen. We speelden met zijn vieren en al snel kwam er een kladblok op tafel en begonnen spelers fanatiek hints op te schrijven. Dit is niet per se nodig, maar kan je wel helpen wat onderdelen goed te onthouden. Het is dus echt een spel dat gedragen wordt door het verhaal. We zaten allemaal aan het bord gekluisterd alsof het een spannende film was.
Tegenstrijdigheid in T.I.M.E Stories
Toch bracht het spel ook een dubbel gevoel met zich mee. In onze eerste speelsessie hebben we drie rondes gespeeld, wat ons ruim vier uur heeft beziggehouden. De eerste ronde waren we nog wat voorzichtig en waren we elke hoek van elke kamer aan het onderzoeken. Hierdoor raakte onze tijd al snel op. De tweede ronde dachten we beter te weten wat er nu precies gaande was en dat creëerde een leuke sfeer. We gingen razendsnel door kamers heen en ontdekten nieuwe onderdelen van het verhaal. Dit maakte zeker nieuwsgierig, maar dwong ons soms ook om onze verwachtingen aan te passen.
Bij de derde ronde stuitten we echter op een situatie dat ons een overkoepelend “ben-er-klaar-mee”-gevoel opleverde. We hebben het verhaal toen wel kunnen voltooien, maar kregen er een ongelooflijk lage score voor terug. En dat terwijl we met een groep ervaren bordspelspelers en gamers te maken hadden. En het verhaal opnieuw spelen? Tja, dat zat er dit keer niet in. Achteraf kwamen we wel tot de conclusie dat we het een gaaf spel vonden en dat de spelervaring uniek was. Zeker tegen het einde, toen de laatste puzzelstukjes op hun plek vielen, gaf dat ons een kick.
Eén ervaring met vele uitbreidingen
Ondanks het belangrijkste spelelement – telkens weer opnieuw beginnen om eerder gemaakte fouten recht te zetten – zit er wel een einde aan de missie. Wanneer je die bereikt hebt, heeft het geen zin om hem nog eens te spelen, omdat je alle antwoorden dan al hebt. T.I.M.E Stories is een basisspel met één missie en dus ook één ervaring. Dit is niet onbekend voor een spel, want ook Nightmare Horror Adventures en verschillende Escape Room-spelen zijn een eenmalige ervaring. Het idee van die spellen is dat je ze daarna weer meegeeft aan nieuwe spelers.
Bij T.I.M.E Stories is dat niet de bedoeling. Er zijn inmiddels zo’n acht uitbreidingen die alleen te spelen zijn met de componenten uit het basisspel. Daar moet wel bij verteld worden dat die componenten er strak, gelikt en futuristisch uitzien. Dit draagt bij aan het thema en past daardoor bij alle uitbreidingen. Mocht je verder willen spelen, betekent het dus wel dat je telkens weer een uitbreiding moet kopen. Het is dan wel handig om een vaste groep te hebben, die regelmatig bij elkaar komt. Onze Yvette W., zelf ook een T.I.M.E agent, raadt aan minstens één keer per maand te spelen, omdat je anders uit het verhaal raakt.
T.I.M.E Stories recensie – Wie begint?
Hoogste dobbelsteenrol? Oudste speler? Veel spellen bepalen hun startspeler tegenwoordig anders. Bij elk spel vertellen we wie er mag beginnen.
T.I.M.E Stories: Alles gaat in overleg en gebeurt gelijktijdig. Een echte startspeler is er dus niet, behalve misschien degene die het kaartje mag voorlezen van een nieuwe omgeving. Maar ook deze speler verandert na elke beurt.
Prijs versus speeltijd
In verhouding is het basisspel redelijk prijzig. Maar omdat je daarna een heleboel componenten hebt, waarvan je er bij de eerste missie niet eens alles nodig hebt, valt de prijs van de uitbreidingen dan weer relatief mee. Je betaalt zo’n twintig tot dertig euro, afhankelijk van de beschikbaarheid van het deel. Voor een bordspel klinkt dat misschien wat duur, omdat je gewend bent dat je met een spel jaren vooruit kan. Maar als je het vergelijkt met een avondje bioscoop (of een escape room, waar dit spel soms wel iets van weg heeft), ben je als groep zelfs goedkoper uit en heb je langer plezier.
Je zou er ook voor kunnen kiezen de prijs van het spel te delen met je spelersgroep. Omdat je spelrondes tussendoor kunt “opslaan”, heb je meerdere avonden speelplezier voor de boeg. Vergelijk ik het echter met een spel als Gloomhaven, waarin je ook scenario’s doorloopt, valt het juist een beetje tegen. Gloomhaven kan gemakkelijk voor € 120,- over de toonbank gaan, maar daar heb ik al ruim tweehonderd uur in zitten. En ik heb nog steeds niet alles ontdekt. Maar dat is natuurlijk wel de andere, extreme kant. T.I.M.E Stories is daarentegen een stuk beter behapbaar.
T.I.M.E Stories recensie – Uitbreidingen…
Zoals gezegd leunt T.I.M.E Stories erg op de verhalende kant en dus ook op de uitbreidingen. Elke uitbreiding brengt je naar een andere tijd met een nieuwe missie om te ontdekken volgens de principes van het basisspel. Dit is een leuk idee en ik ging al snel op onderzoek naar de verschillende uitbreidingen. De makers/artiesten wijzigen bij elke uitbreiding, waardoor elk verhaal met een andere stijl ervaren kan worden. Iets wat voor mij wel bijdraagt aan de sfeer.
Wat ik wel jammer vond om te ontdekken, is dat het eigenlijk de bedoeling is om de uitbreidingen op volgorde te spelen. Er is namelijk een overkoepelend verhaal. Ook neem je elementen uit vorige verhalen mee, zoals items, waardoor er continuïteit in het spel zit. Dit maakt het minder logisch om alleen de missies te kiezen die je aanspreken. Voor een spel dat misschien prijzig overkomt, draagt dat niet bij aan het spelplezier. Het zou ervoor kunnen zorgen dat spelers stoppen na hun eerste missie.
…en hun thema’s
Wel hebben de makers gekozen voor populaire thema’s die voor bordspelspelers absoluut herkenbaar zijn. Zo doet de missie Asylum in het bassispel natuurlijk denken aan Arkham Horror Third Edition of Mansions of Madness. De eerste uitbreiding The Marcy Case doet door zijn stijl denken aan The Walking Dead en geeft met zijn zombiethema meteen Dead of Winter-vibes.
Met A Prophecy of Dragons betreed je de magische middeleeuwen van een alternatieve tijdlijn. De lijst met spellen rondom tovenaars en draken is natuurlijk te lang om op te noemen. Maar het is niet zo dat T.I.M.E Stories elementen van deze spellen gebruikt, het zijn vooral de thema’s die bekend voordoen. Persoonlijk ben ik vooral benieuwd naar de derde uitbreiding Under the Mask die zich afspeelt in het oude Egypte. Had ik deze los kunnen spelen, dan was hij nu al naar me onderweg. Maar nu ik nog het gevoel heb dat ik eerst door twee andere scenario’s moet spelen, zal deze uitbreiding nog even blijven liggen. Een aantal andere thema’s die nog op je pad komen zijn ontdekkingsreizigers in Antartica, piraten en een Hollywood spookhuis.
T.I.M.E Stories recensie – Stap in je tijdcapsule
Doordat wij bij onze eerste missie tegen een behoorlijke tegenslag aan liepen, die we ook niet konden herstellen, was er een beetje een bittere nasmaak bij het spelen. Toch bleef T.I.M.E Stories wel bij ons hangen. We gaan dan ook zeker nog eens in een tijdcapsule stappen om te zien of het spel onze nieuwsgierigheid vasthoudt. Het is daarbij dus wel jammer dat je de uitbreidingen eigenlijk op volgorde moet spelen, omdat het thema (specifiek het verhaal) heel bepalend is.
Desondanks hebben we ons genoeg vermaakt om dat ons niet tegen te laten houden een nieuwe missie te gaan spelen. Wil je aan T.I.M.E Stories beginnen, ben je dan wel bewust van het prijskaartje en de groep waarmee je het bordspel wilt spelen. Maar één ding is zoals eerder gezegd zeker. De tijd waarin je bij bordspellen alleen maar dacht aan Monopoly of Cluedo is echt voorbij. En naar dat verleden willen we dan ook niet terug!
Voordelen: Gave stijl / Uitdagend / Goed verhaal
Nadelen: Slechts één keer te spelen / Uitbreidingen zijn op volgorde
Titel: T.I.M.E Stories
Ontwerpers: Manuel Rozoy, Benjamin Carré, David Lecossu, Pascal Quidailt
Uitgever: Space Cowboys, Asmodee
Aantal spelers: 2-4
Leeftijd: 12+
Duur: 90 minuten per ronde
Genre: Hersenkraker / Coöperatief / Verhalend
Modern Myths Shop
Bekijk hier onze unboxing video van T.I.M.E Stories:
En hier de trailer van het spel:
Modern Myths Spellenavond
Elke laatste vrijdag van de maand schuif je bij Modern Myths aan voor een spelletjesavond. De week is voorbij en het is tijd om tot rust te komen. Niet met een serie, maar gezellig met een bord- of ruilkaartenspel. Tijdens de Modern Myths Spellenavond worden uiteenlopende spellen besproken om alleen of met een groep te spelen, door samen te werken of gewoon ieder voor zich! Veel van de in deze rubriek besproken spellen kun je vinden in onze eigen Modern Myths Shop!
Lees meer Modern Myths-recensies!
T.I.M.E Stories recensie: © 2019-2024 Modern Myths
Reactie plaatsen