Prey recensie – De bloederige geschiedenis van de Predator

Na vier Predator-films (de twee Alien vs. Predator-films niet meegerekend) is vorig jaar de prequel Prey op Disney+ verschenen. Disney koos ervoor om de film niet uit te brengen in de bioscoop. En, hoewel spijtig, is die keuze wel te begrijpen. De films rond de buitenaardse Predator zijn nooit gigantische box office hits geweest (The Predator uit 2018 was zelfs een flop te noemen). En met het ontbreken van herkenbare namen, plus de corona nasleep, lijkt die keuze zelfs logisch. De films werden alsmaar groter en grootser, waardoor de essentie van het origineel steeds verder verwaterde. Maar met Prey gaan we weer naar de kern van het originele verhaal: dat van de jager en de prooi. Lees onze Prey recensie met de achtergrond van de Predator!

En dat originele Predator-verhaal, dat is me er eentje. De film uit 1987 heeft eigenlijk niet veel meer om het lijf dan “buitenaardse jager neemt het op tegen een goed getrainde aardbewoner”. Het idee ontstond na Rocky IV toen gezegd werd dat Rocky het enkel nog niet tegen E.T. had opgenomen.

In dat typische jaren 80 actiefilm-sfeertje met enkel machomannen waarvan de spieren groter zijn dan menig mensenhoofd, de adrenaline die uit elk denkbaar gat spuit en veel, heel veel kogels, werd daar snel aan gewerkt.

Stream Prey op Disney+

Uiteindelijk werd het niet Sylvester Stallone als Rocky die het tegen de moordzuchtige alien opnam. Die andere actieheld met nog grotere biceps kreeg de eer: Arnold Schwarzenegger. Predator was de eerste grote film van regisseur John McTiernan die het actiegenre later voor altijd zou veranderen met Die Hard.

Jean-Claude van Damme ziet het niet zitten

McTiernan was net klaar met Nomads, een bovennatuurlijke thriller met de eerste hoofdrol van Pierce Brosnan. Predator kreeg de werktitel “Hunter” en had als monster een jonge Jean-Claude van Damme (Bloodsport, Kickboxer, Street Fighter). Hij droeg een rood pak dat leek op een combinatie van een bidsprinkhaan en een hond. Het idee was dat met Jean-Claude het monster iets weg kreeg van een ninja in de jungle.

Nu waren Van Dammes tegenspelers onder andere Arnold Schwarzenegger (Conan the Barbarian, Terminator), Jesse Ventura en Carl Weathers. Zij stonden met hun lengte en uit steen gehouwen lijven nogal imposant tegenover de ruim 1 meter 70 van Jean-Claude. Ook klaagde de Belg veel over de hitte in het kostuum en het feit dat hij niet herkenbaar in beeld kwam. Er werd daarom snel besloten dat dit anders moest.

Prey recensie – Schwarzenegger versus Kevin Peter Hall

Met de hulp van special make-up effects meester Stan Winston werd een geweldig kostuum bedacht. De boomlange – en veel te vroeg gestorven – Kevin Peter Hall (2,18 meter) werd gevraagd om het monster te vertolken na zijn rol in verschillende horror- en scifi-films. Voor de kenners: zo was hij de gemuteerde beer in Prophecy en de Bigfoot uit Harry and the Hendersons.

Arnold Schwarzenegger speelt als “Dutch” Schultz in Predator de aanvoerder van een speciaal commando team. Zij moeten in Val Verde (een bedacht land in Zuid-Amerika dat vaker dienst doet in producties van Joel Silver (in de novelisatie is het Guatemala)) een geheime reddingsmissie uitvoeren. Dit mondt echter uit in een gevecht op leven en dood met een buitenaardse jager die uit is op hun schedels.

Een grote pot testosteron

Meer heeft de film niet om het lijf. Maar met dit gegeven weet McTiernan een geweldige film neer te zetten. Met een team als ‘You son of a bitch’ Dillon (Carl Weathers), ‘Gonna cut your name right into him’ Mac (Bill Duke), ‘I ain’t got time to bleed’ Blain (Jesse Ventura), ‘You got time to duck?’ Poncho (Richard Chavez), ‘Why did you say that twice?’ Hawkins (Shane Black) en ‘It ain’t no man’ Billy (Sonny Landham, die van de verzekeringsmaatschappij constant beveiliging bij zich moest hebben vanwege zijn agressieve aard), heb je naast twee toekomstige gouverneurs en één kandidaat-gouverneur ook een potje testosteron bij elkaar dat zijn weerga niet kent.

Maar succes komt uiteraard niet alleen. Na Predator kwam het geniaal getitelde vervolg Predator 2! Arnold bedankte voor deze sequel die zich afspeelt in de stad. Kevin Peter Hall keert wel terug als de buitenaardse jager. En met namen als Danny Glover, Garey Busey en Adam Baldwin is deze cast iets minder explosief, maar nog steeds interessant genoeg om de aandacht vast te houden.

Prey recensie – Meer Predators

In Predator 2 uit 1990 mengt de buitenaardse jager zich in een bendeoorlog, waarna de politie zich ermee gaat bemoeien. Deze tweede film is beduidend minder als zijn voorganger. Alles is net een tikkie minder: de cinematografie, de actie, het acteerwerk; alles mist de verve van zijn voorganger.

Vervolgens duurt het 20 jaar (!) voor de Predator weer in zijn eigen titel-serie in de bioscoop verschijnt. In Predators (waarschijnlijk een poging om te klinken als de over-the-top actie in Aliens) wordt alles wel veel groter aangepakt. Een groep huurlingen onder leiding van Adrien Brody (The Pianist, Splice, King Kong) als Royce strandt op een planeet dat door de Predators als jachtgebied wordt gebruikt. Niet zomaar Predators, maar extra-sterke Predators en een hoop andere buitenaardse wezens. De spanning van de onbekende jager tegen nietsvermoedende soldaten komt hier niet echt van de grond.

Alien versus Predator

Nu is het niet zo dat de Predators tussen deel twee en deel drie volledig uit beeld zijn. In 2004 en 2007 moet de buitenaardse jager het opnemen tegen die andere klassieke ruimtegriezel: Alien! De basis daarvoor werd in de tweede film gelegd. Als we een kijkje mogen nemen in het ruimteschip van de Predator, zien we tussen de trofeeën een heuse Alien-schedel staan!

Respectievelijk Alien vs. Predator en AVP2: Aliens vs. Predator 2- Requiem zijn dan ook echte natte dromen voor de fans. In deze twee bloederige actiefilms doet het verhaal er nog minder toe. De ultieme buitenaardse jager neemt het op tegen het ultieme buitenaardse apex roofdier. En de mens zit ertussen.

Prey recensie – Batman versus Predator!

Maar een franchise is geen franchise als er, naast films, niet nog meer te verzamelen zou zijn. Al meteen in 1987 brengt uitgever Activision een Predator-arcadegame uit. Deze ‘side-scrolling’ actie shooter stelt ongelooflijk weinig voor. Meer dan snel naar rechts rennen en kogels ontwijken is het eigenlijk niet. Maar je mag als Schwarzenegger spelen, dus dat deden we dan ook keer op keer.

Naast meerdere games en boeken, moeten we ook zeker de comics benoemen. Vond je Rocky versus Predator al een bijzonder idee, wat dacht je dan van Batman versus Predator? In 1991 verscheen deze strip die niet even snel tussendoor gemaakt werd. Niemand minder dan Dave Gibbons (de tekenaar van Watchmen) schreef het verhaal, dat geïllustreerd werd door meestertekenaars Andy en Adam Kubert. Adam Kubert won er zelfs een prestigieuze Eisner Award voor. Het verhaal van de Predator die de verkeerde stad uitzoekt om in te landen, is dan ook een klassieker. Gotham wordt namelijk bewaakt door een nog heftiger jager: Batman!

Terug naar de basis

Batman zou nog twee keer vaker in conflict raken met de Predator. Maar ook Tarzan, Judge Dredd en Superman nemen het op tegen de alien. Nog gekker? Wat dacht je van Archie vs. Predator? Inmiddels verschijnt de Predator in zijn eigen serie bij Marvel: Predator. Maar wij gaan terug naar de bioscoop. Acht jaar na Predators, in 2018, weet The Predator wederom niet te overtuigen. Ditmaal is het stuntman Brian A. Prince die als Predator naar onze aarde komt. In deze film leren we dat er verschillende soorten Predators zijn die het niet per se goed met elkaar kunnen vinden. En ook nog eens op elkaar experimenteren.

Hoewel de sciencefictionfranchise met dat gegeven flink uitgebreid wordt, is het verhaal nogal rommelig. En wederom mist de spanning uit de eerste film. Maar met Prey uit 2022 gaan we wel terug naar de basis. Letterlijk en figuurlijk, want waar tussen deel een en twee tien jaar zijn verstreken, gaat Prey een heel stuk verder terug.

Prey recensie – Amerika, 300 jaar geleden…

Op de grote Amerikaanse vlakten van 300 jaar geleden maken we kennis met Naru (Amber Midthunder (The Ice Road, Legion)). Deze jonge vrouw in de Comanche stam vecht tegen de gevestigde orde. Ze wordt geacht te leren weven, foerageren en koken, terwijl ze zelf een leven als krijger ambieert. En ze heeft er zeker talent voor, al wordt dit genegeerd door de rest van haar stam.

Dankzij het feit dat de Predator in de 17e eeuw tegenover een stam met bogen en speren wordt gezet is de dreiging direct aanwezig. Omdat we de moeite gezien hebben die Dutch en “Old Painless” hadden tegen de buitenaardse dreiging, is de nieuwsgierigheid in Prey meteen gewekt. De Predator die hier is geland, is technisch ook iets minder geavanceerd. Al is hij nog steeds niet te vergelijken met de archaïsche bevolking van de vlakten.

Engels, Frans en Comanche

Als de kudde Bizons waar de Comanche op jagen enkele koeien verliest, wordt al snel gedacht aan iets van een poema. Een groep jonge mannen die zich nog moeten bewijzen gaat op jacht. Naru kan het niet laten ze te volgen. Al snel blijkt dat de groep zich meer op de hals haalt dan ze in eerste instantie had verwacht. Een kat-en-muisspel volgt, al is het steeds meer de vraag wie nu op wie jaagt.

Midthunder speelt Naru als een vastberaden, geloofwaardige sterke vrouw. Al is haar spel wat vlak, dit doet niets af aan de beleving. De rest van de cast heeft wat last van hun vrij tweedimensionale rollen, maar weten er het beste van te maken. Voor de liefhebber, er bestaat ook een versie gesproken in Comanche (kijk bij de taalopties van Disney+). Dit is bijzonder interessant, vooral omdat de dialogen erg modern zijn in het Engels. Er zijn wel enkele scènes in het Frans zonder ondertiteling en dit brengt wel een bepaalde spanning mee. Je moet dan namelijk, net als Naru, afgaan op lichaamstaal en je intuïtie gebruiken (tenzij je Frans spreekt natuurlijk).

Prey recensie – Meesterlijke terugkeer naar jager versus prooi

Regisseur Dan Trachtenberg (10 Cloverfield Lane) maakt geweldig gebruik van de omgeving. Maar naast de mooie plaatjes is ook de actie meesterlijk in beeld gebracht. De Predator (basketballer Dane DiLiegro) is een mix van een man in een pak en CGI, en dat is goed gedaan. Er komt behoorlijk wat bloed en “gore” bij kijken, aangezien deze Predator wat fysieker is als zijn voorgangers. Of eigenlijk opvolgers, maar dat is afhankelijk van hoe je het bekijkt.

Prey is in ieder geval een van de betere films uit de franchise. De back-to-basic benadering werkt perfect voor wat, in essentie, een monsterfilm is waar het jager-prooi narratief nog steeds het beste werkt. En daar zijn geen Alien vs. Predator-budgetten en kunstgrepen voor nodig. Kortom, meer van dit graag!

Prey streamt nu op Disney+. Bekijk hier de trailer:

Titel: Prey
Regisseur: Dan Trachtenberg
Acteurs: Amber Midthunder, Dane DiLiegro, Dakota Beavers
Uitgever: Disney
Medium: Disney+
Genre: Sciencefiction

Modern Myths Shop

Lees meer Modern Myths-recensies!

Prey recensie: © 2023-2024 Modern Myths / Beeldmateriaal: © Disney, Twentieth Century Fox