Ordo Entia – Opstand is het vervolg van Ordo Entia – Openbaring, het eerste boek in de Ordo Entia-reeks van Esmeralda van Belle. Waar Openbaring zich in de huidige tijd afspeelt, gaan we in Opstand terug naar 1967 en komen we uiteindelijk met sprongen weer terug in onze tijd. In een verhaal met mythische wezens – die ook gewoon in Nederland voorkomen – zijn we altijd geïnteresseerd. Een bespreking van een boek met lef, maar weinig diepgang.
Na Ordo Entia – Openbaring komt schrijfster Esmeralda van Belle terug met Ordo Entia – Opstand. In een wereld met mythische wezens is het aan twee geheimen genootschappen, Ordo Entia en Aretikos, de balans tussen mythische wezens en mensen te bewaren. Echter staan beide genootschappen loodrecht tegenover elkaar met hun visie hoe die balans bewaard dient te worden. Casper, de zoon van de leider van Aretikos, komt uiteindelijk terecht bij Ordo Entia. Hier leert hij dat er ook een andere kijk op de mythische wereld is en zal hij uiteindelijk volgens de profetieën de strijd aangaan met zijn oude genootschap. Samen met zijn beste vriend Johan, de zoon van de grootmeester van Ordo Entia, zet hij alles op alles om de mythische wereld te redden.
Met grote stappen door het verhaal
Zoals gezegd begint Ordo Entia – Opstand in 1967. De eerste tijdsprongen vinden plaats tussen 1967 en 1978. Na 1978 wordt er een enorme sprong genomen naar 2017, waar dit boek uiteindelijk eindigt. Deze sprongen in de tijd laten met enige regelmaat de lezer met een hoop vragen zitten. Het geeft mij een beetje het gevoel dat de schrijfster snel door wil met het verhaal en niet te diep op de dingen in wil gaan.
Lef zonder diepgang
Diepgang is sowieso iets wat ik mis in het verhaal. Opstand leest snel en vlot weg, maar dat is op deze manier niet echt een compliment. Het boek leest zo makkelijk weg, omdat het nergens echt de diepte in gaat. Het einde van het verhaal is daar al helemaal een goed voorbeeld van. Esmeralda van Belle vliegt er echt letterlijk in volle vaart in en daarmee is het spannende deel, waar zo naar opgebouwd wordt, alweer snel voorbij. Dit is echt jammer. Ook de verboden liefde tussen Casper en Alfons (een ‘Alf’) is iets wat wel genoemd wordt, maar waar niet echt op doorgegaan wordt. Het is alsof de schrijfster de relatie kort aantikt om haar lef te tonen, om daarna heel snel haar handen er weer vanaf te trekken. Het hele verhaal zit vol met dit soort momenten, eerst met lef iets aanstippen en er dan niet meer op terugkomen.
Het verhaal volgens Casper en Johan
De hoofdpersonages in het verhaal zijn wel goed omschreven. Casper is erg onzeker over zijn plaats in de maatschappij en dit wordt duidelijk neergezet in het begin van het verhaal. Langzaam groeit Casper en wordt zijn plek steeds duidelijker. Als lezer groei je met Casper mee. De vriendschap tussen Johan en Casper wordt goed omschreven en de schrijfster is ook niet vies van een beetje spanning binnen deze vriendschap. Ze weet je met haar hoofdpersonen mee te trekken in het verhaal. De iets minder belangrijke personages verdwijnen wel wat op de achtergrond. Dit is op zich geen groot probleem, maar geeft mij op sommige punten wel het gevoel dat ik details mis.
Hippogriefen op de Dam
Met het stukje tekst op de achterkant van het boek wordt de lezer lekker gemaakt met mythische wezens en profetieën. Alles laat het een beetje klinken alsof je een nieuwe variant op Harry Potter of Fantastic Beasts and Where to Find Them gaat lezen. Maar niks is minder waar. De mythische wezens die voorbij komen in het boek worden heel kort genoemd. Zonder verdere uitleg ga je er zo aan voorbij. Wezens als Alfen, feniksen en hippogriefen komen aan bod, maar worden eigenlijk een beetje tussen neus en lippen door genoemd. Wat dan wel weer vernieuwend is, is dat deze wezens gewoon in Nederland leven. Zo zou je een hippogrief gewoon op de Dam in Amsterdam tegen kunnen komen.
Te hoge verwachtingen
Het grote probleem is dat met de vrijgegeven stukjes tekst dit verhaal vergeleken wordt met de verhalen van J.K. Rowling en je daardoor ook bepaalde verwachtingen hebt. Esmeralda van Belle probeert in alles aan deze verwachtingen te voldoen, maar weet deze niet waar te maken. Maar om eerlijk te zijn, is het natuurlijk haast onmogelijk om aan die verwachtingen te voldoen. Wanneer je de verwachtingen van de Harry Potter-reeks en de Fantastic Beasts-serie loslaat, kom je tot de conclusie dat Ordo Entia – Opstand best een aardig verhaal is. Natuurlijk had ik graag veel meer willen lezen over alle mythische wezens die over de Veluwe rondwaren. Wie wil er nou niet een hippogrief proberen te aaien?
Ordo Entia – Opstand: leuk, maar niet bijzonder
Al met al is Ordo Entia – Opstand dus best een aardig boek. Zelfs zonder het eerste deel te hebben gelezen is het verhaal begrijpelijk en goed te volgen. Opstand is een aanvulling op Openbaring en geeft meer duidelijkheid over de geschiedenis van Ordo Entia en de familiegeschiedenis van Jeroen, de hoofdrolspeler in het eerste boek. Wel maken het gebrek aan diepgang en de enorme tijdsprongen het verhaal soms wat vervelend om te lezen. Met net wat meer lef had Ordo Entia – Opstand echt een heel goed boek kunnen zijn en had het de verwachtingen die er geschept worden door de vergelijking met J.K. Rowling beter waar kunnen maken. Voor nu is het gewoon een leuk boek. Niet slecht, maar ook niet bijzonder.
Titel: Ordo Entia – Opstand
Auteur: Esmeralda van Belle
Uitgever: Godijn Publishing
ISBN: 978 94 931 5713 2
Modern Myths service: koop Ordo Entia – Opstand via Bol.com:
Ordo Entia – Opstand paperback
Ordo Entia – Openbaring paperback
Lees meer Modern Myths recensies!
© 2019-2024 Modern Myths
Reactie plaatsen