Murtagh recensie – Door de ogen van een geliefde antiheld

De Amerikaanse fantasy- en sciencefictionschrijver Christopher Paolini keert terug naar zijn Het Erfgoed-serie met het vijfde deel in de reeks: Murtagh. Wat in 2002 begon met de wereldwijde sensatie Eragon, ging verder met Oudste, Brisingr en Erfenis. Lukt het Paolini om zijn lezers weer mee te voeren in de wereld van Alagaësia, of is deel vijf een draak van een boek? Lees het in Joanys Murtagh recensie! 

In 2020 maakte Paolini met Slapen in een Zee van Sterren een uitstapje naar de sciencefiction. Joany interviewde hem over het boek. Lees ook haar Interview met Christopher Paolini.

Als kind ging ik door een heuse drakenfase heen (en laten we eerlijk zijn: daar ben ik nooit helemaal uitgekomen). Ik heb de Het Erfgoed-reeks dan ook verslonden toen ik tiener was. Zelfs de verfilming van het eerste deel vond ik in die tijd goed te verteren. Het laatste deel van de reeks – Erfenis – kwam uit in 2011 en sloot het verhaal van Eragon en Saphira af.

Althans, dat dacht ik. Want met het verschijnen van de verhalenbundel De Drietand, de Heks en de Draak zeven jaar later, werd gehint naar een terugkeer naar de wereld van Alagaësia.

Koop Het Erfgoed 5 - Murtagh

Het Erfgoed gaat verder!

Toen ik hoorde dat er een nieuw deel van Het Erfgoed zou verschijnen waarin Murtagh de hoofdrol speelde, ben ik de boeken meteen gaan herlezen. Ze lenen zich als luisterboek uitstekend voor lange fietstochten: het zijn dikke boeken waarin Paolini goed de tijd neemt om het verhaal te vertellen.

En hoewel ik nu met een kritischere blik naar de boeken kan kijken dan toen ik tiener was, ben ik wederom onder de indruk van de verhalen die de schrijver op zo’n jonge leeftijd schreef (hij begon op zijn vijftiende en was op zijn negentiende een “New York Times bestselling author”).

Murtagh recensie – Een volwassener wereld

Ondertussen zijn er van Paolini verschillende andere boeken verschenen, waaronder Slapen in een Zee van Sterren, dat we eerder recenseerden bij Modern Myths. Daarin bleek zijn schrijfstijl zeker te zijn ontwikkeld. Ik was dan ook enorm benieuwd om te ontdekken hoe een terugkeer naar Alagaësia eruit zou zien en hoe de wereld, samen met de schrijver, volwassen is geworden.

Murtagh stapt uit de schaduw

Het boek Murtagh volgt (verrassing!) het personage Murtagh, de halfbroer van Eragon. Samen met zijn draak Thoorn speelt hij een grote rol in de Het Erfgoed-cyclus, en niet geheel aan de kant van het goede. Hoewel hij in het begin van het verhaal aan Eragons zijde staat, wordt hij al snel ingelijfd door de kwaadaardige Galbatorix. Als Rijder van Thoorn speelt hij vervolgens (ware het onvrijwillig) een aanzienlijke rol in zijn schrikbewind. Hij staat dan ook meer dan eens lijnrecht tegenover Eragon, en pleegt daden die hem sterk tekenen.

Nu Galbatorix echter verslagen is en er vrede heerst in Alagaësia, weten Murtagh en Thoorn maar moeizaam hun plek te vinden in de samenleving. Ze worden verantwoordelijk gehouden voor hun samenwerking met Galbatorix – ook al leden ze hier zelf ook zwaar onder – en reizen als verschoppelingen door het land. Contact met Eragon en Nasuada heeft Murtagh niet meer en zijn draak Thoorn worstelt met angsten die hij heeft opgelopen toen hij opgroeide onder het bewind van Galbatorix.

Murtagh recensie – Alagaësia opnieuw in gevaar

Dan stuiten de twee op een gerucht dat erop wijst dat Alagaësia weleens in gevaar kan zijn. In de schaduwen van het rijk houdt zich namelijk een heks schuil. Murtagh en Thoorn beginnen aan een lange missie om te ontdekken wat deze heks in haar schulp voert om het land te beschermen.

Tijdens hun reis worden ze geconfronteerd met hun verleden en moeten ze een keuze maken over de rol die ze in de toekomst willen spelen.

Door de ogen van Murtagh en Thoorn

Omdat de eerste vier boeken van de Het Erfgoed-cyclus worden verteld vanuit het perspectief van Eragon, zijn er veel onderdelen van Murtaghs leven die we als lezer maar deels, of helemaal niet, meekrijgen. In Murtagh wordt dat meer dan goedgemaakt. Je ziet de wereld en gebeurtenissen uit het verleden door zijn ogen en door die van zijn draak Thoorn. Murtagh was in de eerste delen van de boekenreeks als ware antiheld met een beladen verleden al een interessant personage.

Ik hoopte in het boek ook andere personages uit de Het Erfgoed-cyclus tegen te komen, maar die lieten aardig op zich wachten. In plaats daarvan ligt de focus echt op Murtagh en Thoorn. Het nadeel is dat er maar weinig personages in het toch aardig dikke boek zijn die echt van belang zijn. De meeste bijfiguren zijn eendimensionaal en lijken alleen een rol te spelen om Murtagh een les te leren of zijn ontwikkeling vooruit te stuwen. Als die rol gespeeld is, verdwijnen ze weer snel van het toneel.

Murtagh recensie – Vrienden in voor- en tegenspoed

Dat maakt het verhaal op sommige momenten voorspelbaar, terwijl de ontwikkeling van Murtagh hierdoor ook een beetje gekunsteld voelt. Ik miste vooral in de eerste helft van het boek personages waar Murtagh en Thoorn wat diepgang betreft aan gewaagd zijn en die impact maakten op meer dan alleen Murtaghs interne ontwikkeling.

Aan de andere kant zijn Murtagh en Thoorn beiden personages die vol aandacht zijn uitgewerkt en geschreven. Ze zijn goede tegenspelers van elkaar: ze hebben allebei het nodige doorgemaakt onder het bewind van Galbatorix en worstelen regelmatig met zichzelf en met elkaar. Maar ze weten bij elkaar ook steun en boven alles acceptatie te vinden. Hun relatie is complex en zeker niet altijd ideaal. Dat maakt de momenten tussen de twee voor mij het hoogtepunt van het boek.

Een draak met angsten

Dat ik nog niet helemaal uit mijn drakenfase ben gestapt, wordt maar weer eens bevestigd door het feit dat Thoorn mijn favoriete personage was in dit boek. Thoorn heeft een heerlijke eigen stem met een bijzonder gevoel voor humor. Toch schuilt er ook in hem een schaduwkant. Van een wezen zo sterk en groots als een draak, verwacht je niet snel dat die met angstklachten worstelt. Maar juist dat geeft Thoorn een extra diepgang.

Na de martelingen die hij heeft ondergaan terwijl hij onder dwang van Galbatorix versneld opgroeide, heeft hij een diepe angst ontwikkeld voor afgesloten ruimtes. Soms kan een bos waar de bomen te dicht op elkaar staan, hem al teveel worden. En wanneer een wezen zo groot als hijzelf een paniekaanval heeft, kan dat voor veel schade zorgen. Het mooie vond ik dat Thoorn deze angst in het boek niet alleen moet leren overwinnen, maar ook moet accepteren. Murtagh accepteert hem ondanks zijn tekortkomingen, zoals Thoorn ook hem accepteert.

Murtagh recensie – Een verhaal dat korter had kunnen zijn

Hoewel Murtagh en Thoorn sterke ontwikkelingen meemaken in de loop van het verhaal, voelt Murtagh als boek langer dan het had moeten zijn. Eragons halfbroer wordt regelmatig op een reeks queesten gestuurd die doen denken aan “sidequests” in een videogame. Murtagh moet een doel bereiken, maar daarvoor moet hij eerst iemand uitbreken uit de gevangenis. Daarvoor moet hij echter eerst het vertrouwen van iemand anders winnen en daarvoor moet hij een bepaald object vinden… etcetera.

Vervolgens spelen al die gebeurtenissen zich ook in die volgorde af, zonder dat er al teveel verrassends gebeurt. Daardoor voelt het alsof het verhaal als het ware teveel vet op de botten heeft. Vet dat er ook afgesneden had kunnen worden om tot een gestroomlijnder verhaal te komen.

Drukfoutje?

In Murtagh zijn verschillende illustraties en kaarten weergegeven, maar deze waren (in ieder geval in mijn editie) erg donker gedrukt. Dat maakte dat ze slecht leesbaar waren en ik er eigenlijk niet veel aan had bij het lezen. Hopelijk is dat een schoonheidsfoutje dat bij latere edities wordt gecorrigeerd, zodat lezers meer van de illustraties kunnen genieten.

Murtagh recensie – Dat smaakt (en hoort) naar meer!

Murtagh legt de fundering voor een terugkeer naar de Het Erfgoed-cyclus. Vooral het einde voorspelt een groter avontuur in de wereld van Alagaësia. En daar kan ik alleen maar blij om zijn. Het boek is een absolute aanrader voor elke Eragon-fan, helemaal wanneer je Murtagh ook toen al een interessant personage vond.

Het is daarbij wel belangrijk dat je eerst de andere vier boeken uit de cyclus (nog eens) leest om het verhaal goed te begrijpen. Mijn tip: schaf ook de luisterboeken aan en zet ze op tijdens een lange wandeling of fietstocht. Lees- en luisterplezier gegarandeerd!

Titel: Het Erfgoed 5 – Murtagh
Auteur: Christopher Paolini
Vertalers: Jonas de Vries en Mechteld Jansen
Uitgever: Boekerij
ISBN: 978-90-492-0211-8

Modern Myths Shop

Lees meer Modern Myths recensies!