In de toekomst hebben veel gezinnen een androïde in huis. Maar als deze huishoudelijke hulpjes in opstand komen, staat de mensheid op het punt uitgeroeid te worden. De hoogzwangere Georgia en haar vriendje Sam proberen in de post-apocalyptische wereld die volgt te overleven. Of dat nog een beetje een origineel verhaal oplevert, lees je in onze Mother/Android recensie!
Sciencefictionverhalen met een post-apocalyptische insteek zijn overal te streamen. Zeker als je ook zombieseries als The Walking Dead meetelt. Wil je tussen al dat mensheid-op-de-rand-van-de-afgrond geweld opvallen, dan moet je van goede huizen komen. Iets wat de nieuwe versie van The Stand ook ondervond. Was die thriller van Stephen King in 1978 nog zeer origineel, vandaag de dag trekken we er geen wenkbrauw meer voor op.
De Hulu-film Mother/Android – die bij ons te zien is op Netflix – kampt met hetzelfde probleem. In de toekomst maakt de mens dankbaar gebruik van androïden, tot deze in opstand komen. De robots keren zich tegen hun meesters en vanaf dat moment voelt het verhaal als een vergeten hoofdstuk uit de Terminator franchise. Maar dan wel eentje dat waarschijnlijk expres achterwege gelaten is.
Zwanger tijdens de singulariteit
De jonge Georgia (Chloë Grace Moretz (Kick-Ass, Carrie)) is ongewenst zwanger. Voor ze kan beslissen of ze het kind wil houden of überhaupt bij haar vriendje Sam (Algee Smith (Electric Dreams, Earth to Echo)) wil blijven, vindt de singulariteit plaats. Op dat moment stuurt de artificiële intelligentie van robots zichzelf aan en verkrijgen ze een onafhankelijke, eigen wil. In Mother/Android resulteert het in een bloederige opstand en een massamoord op de mensheid.
Overigens staat de film daar niet lang bij stil. We springen een aantal maanden in de tijd vooruit en zien Georgia en Sam terug in wat er over is van de wereld. De rest van het verhaal is een reis om te overleven, zoals we ook in de hierboven genoemde andere post-apocalyptische series gezien hebben. De balans die Mother/Android hierbij kiest tussen geloofwaardigheid en sentiment is echter behoorlijk scheef. Wat leidt tot een verhaal waarbij je je regelmatig afvraagt of je niet beter je afstandsbediening kunt pakken om de verloren kijktijd nog enigszins binnen de perken te houden.
Mother/Android recensie – Geen licht in de duisternis
Zo beschikt het jeugdige stel over een klein tentje om te schuilen. Middenin de nacht proberen ze kindernamen uit voor de baby die elk moment kan komen. Ze hebben daarbij het licht aan, wat in het pikkeduister van het bos van mijlenver te zien moet zijn. Een wat vreemde beslissing in een wereld waarin je je leven niet zeker bent. Sowieso als je door een androïde wordt ontdekt, laat staan wat de rest van de overgebleven mensheid betreft.
Dat laatste speelt overigens geen rol in Mother/Android. In deze film tref je geen kannibalen, rovende bendes of andere post-apocalyptische slechteriken. Het levensgevaar komt enkel van de robots, hoewel de mensen die je in de film ziet wel harde keuzes maken. Georgia en Sam moeten dan ook van schuilplaats naar schuilplaats reizen, in de hoop een boot te vinden die hen naar Korea kan brengen. Slechts enkele landen ter wereld hebben geen last van de moordende machines.
Superheldin op sokken
Naast de ondoordachte keuzes die het stel maakt, blijkt Sam wel een begenadigd vuistvechter te zijn en is Georgia blijkbaar een scherpschutter geworden. Ze weet een bewegend doel vanaf een rijdende motor te raken en houdt verderop in de film letterlijk op haar sokken een horde aanvallende androïden tegen. Om de vergelijking met Terminator nog maar eens te maken: prima als je hoofdpersoon wat op Sarah Connor begint te lijken, maar blijf dan wel een beetje realistisch.
Ook de androïden blijken, naast moordlust, nieuwe trekjes gekregen te hebben. Ze zijn sarcastisch en denigrerend geworden; menselijke eigenschappen die de kille machines uit hun rol doet vallen. Het zijn al deze slordigheden die afbreuk doen aan deze film van regisseur/schrijver Mattson Tomlin (Solomon Grundy).
Mother/Android recensie – Te slaafs aan Terminator
Overigens wordt in de film zelf ook naar de link met Terminator gehint. Overlevende Arthur (Raúl Castillo (Army of the Dead)) probeert Georgia tegen beter weten in te helpen en zegt zoveel als “come with me if you want to live”. De inspiratie is duidelijk. Maar helaas haalt Mother/Android dat niveau nergens. Zelfs niet het niveau van de latere – en mindere – delen uit die scifi filmserie.
Mother/Android heeft op zich een verrassende twist die helaas volledig ondergesneeuwd wordt door het goedkope sentiment en de ongeloofwaardige actie. Dat is jammer, want Tomlin haalt in zijn verhaal wel het toneelstuk R.U.R. (Rossum’s Universele Robots) van de Tsjechische schrijver Karel Čapek aan. Hierin komt het woord “robot” voor het eerst voor. Het is afgeleid van het Tsjechische woord “robota”, wat lijfeigene of slaaf betekent. Er lijkt dus wel nagedacht te zijn over de achtergrond van de androïden, maar helaas volgt Mother/Android zoals gezegd nogal slaafs de opbouw van een Terminator-verhaaltje. En dan ook nog een verhaaltje dat regisseur James Cameron zelf waarschijnlijk in de prullenbak zou hebben gegooid. Kortom, alleen kijken als je niets beters te doen hebt.
Mother/Android streamt nu op Netflix. Bekijk hier de trailer:
Titel: Mother/Android
Regisseur: Mattson Tomlin
Acteurs: Chloë Grace Moretz, Algee Smith, Raúl Castillo
Uitgever: Netflix
Medium: Netflix
Genre: Sciencefiction
Lees meer Modern Myths recensies!
Mother/Android recensie: © 2019-2024 Modern Myths / Beeldmateriaal: © Netflix
Reactie plaatsen