Monster Hunter recensie – Monster van een CGI-videogame avontuur

Er is al genoeg geschreven over de kwaliteit van actiespektakels gebaseerd op videogames. Verwacht van Monster Hunter – nu in de bioscoop – dan ook precies wat de titel doet vermoeden: een film vol monsters. In dit geval is het avontuur gebaseerd op de gelijknamige, razend populaire Japanse game van Capcom. Milla Jovovich belandt in een wereld waar reusachtige monsters de dienst uitmaken en moet met behulp van een eenzame krijger, The Hunter (Tony Jaa), zien te overleven. Lees in onze Monster Hunter recensie waar je allemaal mee om je oren geslagen wordt. 

In 2004 verscheen het Japanse rollenspel (JRPG) Monster Hunter van spellenstudio Capcom voor de PlayStation 2. Vooral in de Aziatische landen waar monsters als Godzilla en andere “Kaiju”-verhalen populair zijn, werd de spellenserie een enorme hit. Miljoenen exemplaren van de game gingen wereldwijd over de toonbank. Een film rond deze franchise bereikt dus automatisch een reusachtige groep fans en Sony Pictures, Capcom en de Japanse filmstudio Toho realiseren zich dat terdege.

Monster Hunter is als CGI-actiespektakel daarom een trouwe weergave van de games. Milla Jovovich (The Fifth Element, Resident Evil, Hellboy) krijgt te maken met de monsters die je als gamer zelf ook bevochten hebt. Een flinterdun verhaaltje linkt de actiescènes aan elkaar. En er wordt daarbij niet eens de moeite genomen dat verhaaltje enigszins af te ronden. Het resultaat is een non-stop computergamelevel op het grote scherm, waarbij je gewoon alles over je heen moet laten komen. Hou je van monsters? Hier komen ze!

Artemis en The Hunter

Dat CGI de boventoon voert in de film wordt vanaf het begin duidelijk. Je ziet een piratenschip over de zandduinen van een woestijn glijden en in de problemen komen als diablos – monsters die in het zand zwemmen – aanvallen. Je bevindt je dus meteen in de sciencefiction/fantasy-omgeving van een andere wereld, waarbij deze eerste scènes de kwaliteit hebben van een gemiddeld PlayStation filmpje tussen de speelbare levels in. Een van de bemanningsleden – The Hunter (Tony Jaa (xXx: Return of Xander Cage)) – valt overboord. Hem zien we later terug.

Eerst gaan we naar onze eigen wereld waar VN-ranger Artemis (Jovovich) en haar team op zoek zijn naar een verdwenen patrouille. Binnen luttele minuten blijkt er een portaal te zijn naar de Monster Hunter-wereld, waar de soldaten ingezogen worden. Totaal overrompeld wordt de groep al snel te grazen genomen door een kolonie spinachtige griezels. Uiteindelijk zijn het Artemis en The Hunter die moeten samenwerken om het piratenschip en zijn bemanning terug te vinden. Gedurende dit alles zie je een mysterieuze toren op de achtergrond, waar de herkomst ligt van het portaal dat voor alle problemen zorgt.

Monster Hunter recensie – De chemie tussen Jovovich en Jaa

Het verhaal in Monster Hunter is dus niet bijster origineel. Een groep soldaten die in een gamewereld terecht komt hebben we al vaker gezien in vergelijkbare CGI-spektakels als Doom 2: Annihilation. Dat is een beetje jammer, want de chemie tussen Jovovich en martial arts acteur Jaa is erg leuk. De twee spreken elkaars taal niet, kennen elkaars cultuur niet en vliegen elkaar in de haren als een stel kinderen. Dit had de film prima kunnen dragen, maar helaas willen de filmmakers teveel. Nadat het duo de bemanning waar The Hunter deel van uitmaakt teruggevonden heeft, wordt er in sneltreinvaart een tocht naar de toren getoond.

De Rathalos, net een monster teveel

Maar waar Artemis en The Hunter eerst nog de grootste moeite hebben om de monsters op hun weg te overleven, loopt het groepje avonturiers zo op hun doel af. Dan verschijnt ineens een nieuw monster om hun de weg te versperren – de draakachtige Rathalos. Deze moet dan ook nog even in onze wereld verschijnen en verslagen worden. Na de eerdere monstergevechten in de film is dit laatste ‘baasgevecht’ net even teveel. En dan is de film ineens afgelopen. De toren is nog niet bereikt, het mysterie niet opgelost. Dit wordt duidelijk bewaard voor een tweede Monster Hunter-film. Maar had dan ook de Rathalos voor dat deel bewaard. Nu lijkt het erop alsof Capcom een lijstje met het aantal mogelijke monsters uit de game bijhield en de filmmakers vroeg er nog even eentje extra in te stoppen.

Monster Hunter recensie – Smullen voor de fans

Regisseur Paul W.S. Anderson (Mortal Kombat, Event Horizon, Resident Evil) doet dan ook precies wat er van hem verwacht wordt: het computerspel naar het grote scherm brengen. De bemanning van het schip – onder leiding van de Admiral (gespeeld door Ron Perlman (Hellboy (2004), Pacific Rim, Season of the Witch)) – is een groep JRPG-personages die tot leven komt. Als ze het gevecht met de Rathalos aangaan, is het net of je naar de videogame kijkt, terwijl iemand anders hem speelt.

Ben je fan van de Monster Hunter spellen, dan zul je smullen van deze film. Je komt oog in oog te staan met de monsters die je daarin zelf verslagen hebt. De CGI die de monsters tot leven brengt, is prima. De kostuums en wapens die de personages gebruiken zijn heerlijk onrealistisch en de martial arts choreografie is lekker hard. Je moet je er dan wel even overheen zetten dat Jovovich in de ene scène een wond moet dichtbranden door er het kruit uit een kogel in te strooien en dit aan te steken, waarna ze een moment later Tony Jaa het hoofd kan bieden alsof er niets aan de hand is. De strijders in deze film hebben een bovennatuurlijk uithoudingsvermogen en onkwetsbaarheid.

Stuiter met ze mee

Het moge duidelijk zijn, voor Monster Hunter moet je achterover leunen en al je gedachten uitschakelen. De film is overdadig ongeloofwaardig en is zonder excuus gewoon een computergame op het grote scherm. Ik zag hem in IMAX 3D, waar alles prachtig tot leven komt. De soundtrack bestaat uit een elektronische computergame riedel, wat bijdraagt aan het geheel. Hou je van de kermis, ga hem dan zeker in 4DX zien; je zult vast en zeker volledig door elkaar geschud de zaal uitkomen. Er zijn alleen al drie uitgebreide scènes waarin de hoofdpersonen in een auto zitten die minutenlang over de kop stuitert.

Monster Hunter recensie – Lekker, maar overdadig vet

Monster Hunter zorgt dat je zin krijgt de gelijknamige games te spelen. Het vervult zijn functie dus prima, al had er net iets minder spektakel en monsters in mogen zitten. Dat klinkt wellicht vreemd, maar nu is dit actiespektakel als een sudderlap gesneden van een van de monsters uit de film: lekker veel vlees, maar met teveel vetrandjes eraan gelaten.

Jovovich speelt opnieuw een rol zoals ze dat in de Resident Evil-films doet en Tony Jaa vervult de functie die Aziatische actiehelden als Jackie Chan en Jet Li voor hem hadden. Hun chemie is heerlijk om te zien, maar wordt aan het einde van het geheel overspoeld door een monster en wat losse verhaallijntjes die er nog snel even ingepropt moesten worden. Het resultaat is alsof je teveel chocola gegeten hebt: het is heel lang lekker, tot je ineens een beetje misselijk bent.

Monster Hunter draait nu in de bioscoop. Bekijk hier de trailer:

Titel: Monster Hunter
Regisseur: Paul W.S. Anderson
Acteurs: Milla Jovovich, Tony Jaa, Ron Perlman
Distributeur: Universal Pictures
Genre: Sciencefiction / actie / fantasy

Lees meer Modern Myths-recensies!