Maze Runner: The Death Cure recensie – Het emotionele einde van het labyrint

Het einde van de wereld, de Apocalyps, is een fijn onderwerp voor een goed verhaal. Al dan niet met zombies. De The Maze Runner-serie maakt dankbaar gebruik van verschillende dystopische en horror-elementen, maar weet er door zijn Young Adult-gehalte ook romance en kameraadschap in te verweven. In het derde deel – Maze Runner: The Death Cure – is het niet anders. Maar net als de voorgaande twee delen zijn er ook ditmaal voldoende verrassingen voor je in petto. Daarmee kun je met een gerust hart opnieuw het labyrint betreden. Lees onze Maze Runner The Death Cure recensie!

Met Maze Runner: The Death Cure wordt de trilogie die in 2014 begon met The Maze Runner en in 2015 vervolgd werd met Maze Runner: The Scorch Trials eindelijk afgerond. De verfilming van dit derde deel gebaseerd op de Maze Runner-bestsellers van James Dashner liep vertraging op, omdat hoofdrolspeler Dylan O’Brien – Thomas – gewond raakte op de set. Maar nu is het dan eindelijk zover, de strijd van Thomas en zijn nog overgebleven ‘Gladers’ gaat verder en zit vol van verrassingen, zoals je van de serie gewend bent. Het einde van het labyrint is in zicht en wederom zal niet iedereen het overleven …

Voor de fans

Maze Runner: The Death Cure komt vooral tot zijn recht als je een kenner bent van de vorige twee delen. Je wordt namelijk meteen in de strijd van de Gladers gegooid, als Thomas en zijn kameraden aan het begin van de film een trein van de schimmige organisatie WCKD overvallen, waar hun makker Minho (Ki Hong Lee) als gevangene op transport is naar een onbekende locatie.

Het is de aanleiding voor een reeks gebeurtenissen die elkaar non-stop opvolgen en leiden naar de Last City, waar WCKD onder leiding van Ava Paige (Patricia Clarkson) achter gesloten muren een geneesmiddel zoekt voor het ‘Flare’-virus. Een virus dat geïnfecteerde mensen langzaam in kannibalistische zombies, ‘Cranks’ geheten, verandert.

Maze Runner: The Death Cure recensie – Alles op alles

Als je de twee voorgaande Maze Runner-films niet kent – en dus de vriendschap tussen de Gladers niet hebt zien groeien – vraag je je wellicht af waarom Thomas alles op alles zet om Minho uit de klauwen van WCKD te bevrijden. Niet alleen moet hij zich een weg banen door een landschap waar in elk duister hoekje de Cranks zich kunnen verschuilen, ook de Last City kent haar problemen. Buiten de veilige omgeving van de binnenstad waar WCKD zich achter hoge muren verschanst, wordt de rest van de bevolking aan hun lot overgelaten.

Een opstand broeit en daarmee wil de film heel veel balletjes tegelijk in de lucht houden. De Cranks en het leven buiten de Last City zijn eigenlijk bijzaak, het slotstuk van de trilogie speelt zich binnen de muren van de stad af. Een gezonde mix van vriendschap, verraad en romance houdt de vaart er tussen de actiescènes in, hoewel er ook regelmatig veel geschoten wordt en er van alles ontploft, terwijl de hoofdpersonen ongeschonden naar de volgende confrontatie rennen. Af en toe heeft Maze Runner: The Death Cure een hoog The A-Team gehalte.

Vermaak met een vleugje diepgang

Ondanks dat hoge popcorn-gehalte levert de film twee uur lang onvervalst vermaak, met een vleugje diepgang. Het filosofische vraagstuk over hoe ver je kunt gaan om de mensheid te redden en welke opofferingen je daarvoor wilt maken, wordt ook in dit deel door verschillende personages op verschillende manieren beantwoord. Dat is wat Maze Runner: The Death Cure uiteindelijk de moeite waard maakt. De personages geloven ergens in en staan achter hun keuzes.

Hoewel de films in vergelijking met de boeken veel nuance en detail missen, is die essentie bewaard gebleven. De verrassingen in de films en het oppervlakkiger vertelde verhaal maken je zeer nieuwsgierig naar de boeken, wat natuurlijk een flinke opsteker is.

Maze Runner: The Death Cure recensie – En verder?

Na afloop van de film is het verhaal nog niet voorbij. Wederom laten we Thomas achter in een wereld die nog vol gevaren zit. Maar de volgende boeken in de Maze Runner-serie van schrijver James Dashner zijn prequels, dus het kan best zijn dat we nu jaren moeten wachten op een eventueel vervolg. Is dat erg? Nee. Maze Runner: The Death Cure sluit de trilogie mooi af. Je hebt vrede met het verhaal, al zou je willen dat het anders gelopen was.

Dat is ook de kracht van The Maze Runner: je leeft mee met de personages en wil het beste voor ze. Ook in The Death Cure krijg je helaas niet altijd wat je wil, al laat de film ook zien dat alles niet altijd is zoals je dacht dat het was. Liefhebbers van een intrigerend sciencefictionverhaal dat alle kanten op kan gaan, zitten met Maze Runner: The Death Cure dus weer goed. Nu dit sluitstuk uit is, kun je mooi een The Maze Runner marathon houden. Het is de moeite waard.

Vrijkaartjes voor Maze Runner: The Death Cure en een survival prijzenpakket winnen? Doe dan mee met de Modern Myths Maze Runner: The Death Cure winactie!