Het Huis zonder Einde recensie – Urban legends voor een nieuwe generatie

Auteur Daniëlle Bakhuis heeft al een tiental boeken op haar naam staan. Haar eerste verhalen gaan vooral over de liefde, maar uiteindelijk besloot Bakhuis voor de jeugdthrillers te gaan. En met succes! Met De Eliminatie en De Executie werd ze een van de populairste jeugdthrillerschrijvers van Nederland. Met Clownsnacht voegde ze daar een jeugdhorror aan toe en – met Halloween op komst – komt daar ook nog eens Het Huis zonder Einde bij. Is dit het volgende succes in haar oeuvre? Lees het in onze Het Huis zonder Einde recensie. 

Maak kans op een exemplaar van deze jeugdhorror in onze Het Huis zonder Einde winactie! Kijk ook in onze Halloween 2020 Special voor meer griezelige artikelen!

Samira gaat met haar vrienden naar een halloweenfeest in het Woud van Westerdam. De opkomst is niet groot en de jongeren besluiten elkaar spookverhalen te vertellen. Als kers op de taart mogen ze een voor een het oude landhuis betreden met de bijnaam: Het Huis zonder Einde. Ze worden gewaarschuwd niet langer dan een kwartier in dit spookhuis te blijven.

Samira’s nieuwsgierigheid wint het van haar angst, maar eenmaal binnen is het toch de angst die zegeviert. Kamer na kamer doorstaat ze en telkens moet ze zichzelf ervan overtuigen dat alles nep is. Maar hoe nep is het echt?

Het Huis zonder Einde - Amazon.nl

Van deze tijd

Bakhuis heeft een prettige schrijfstijl die als een trein leest. Ze weet het gevoel van een scène goed te pakken en deze over te brengen. Zo zorgt ze er ook voor dat ze meteen de toon zet. Haar boek begint met een bericht aan de lezer waarin ze waarschuwt vooral niet langer dan een kwartier te lezen om jezelf wat rust te gunnen. In het verhaal komt een formulier voor waar de personages hun grootste angst op moeten schrijven. Ook dit formulier is toegevoegd, direct na het voorwoord, om sfeer te creëren.

Daarnaast is Het Huis zonder Einde volledig van deze tijd. De verwijzingen die gemaakt worden naar horroriconen zullen door de meeste goed te volgen zijn. Er is zelfs plek voor een kleine verwijzing naar de Nederlandse serie Ares en de populaire app TikTok. Ook heeft Bakhuis genoeg knipogen toegevoegd naar haar vorige boek Clownsnacht. Hoewel ik die niet gelezen heb, waren ook deze hints goed te volgen en subtiel genoeg. Heb je Clownsnacht wel gelezen, dan zal het zeker een feest van herkenning zijn. Bakhuis kent haar dolgroep en dat is terug te zien in haar personages. De keuzes die Samira in de loop van het boek maakt zijn nergens onlogisch.

Het Huis zonder Einde recensie – Urban legends

In Het Huis zonder Einde komen veel verwijzingen voor naar zogenoemde “urban legends”. Deze zogenaamde waargebeurde horrorverhalen doen het goed rond het kampvuur en laten gegarandeerd je haren overeind staan. Juist doordat ze vaak mondeling worden verteld, zijn er verschillende versies. Bekende urban legends zijn: Bloody Mary, Candyman, Slender Man en die kettingbrieven die je moet doorsturen (anders komt iemand je ’s nachts opzoeken). Ook Bakhuis trekt een blik aan bekende verhalen open om te introduceren aan een nieuwe generatie. Een lijstje van de opgenomen verhalen vind je achter in het boek, zodat je nog wat meer onderzoek kunt doen. Als je durft.

Originaliteit bij Creepypasta

Toch zijn die urban legends meteen ook een kritiekpuntje. In het begin vertellen de jongeren elkaar een paar van die verhalen die, wanneer je ze al kent, niet echt spannend meer zijn. Zelfs het huis zelf is gebaseerd op een urban legend. De NoEnd House is oorspronkelijk een “Creepypasta” wat inhoudt dat het verhaal via het internet verspreid is; net als Slender Man. Vaak zijn dit verhalen die vooral de laatste jaren populair zijn geworden. De televisieserie Channel Zero maakt hier ook gebruik van en met hun bloemlezingformat behandelen ze elk seizoen een ander verhaal. Hun tweede seizoen heette No-End House en was een vrije interpretatie van het origineel.

Ook Bakhuis geeft een eigen draai aan het verhaal en maakt het wat vriendelijker voor een jongere doelgroep. Toch kan je niet om het originele einde heen. En dat gebeurt dan ook niet, waardoor ook hier de spanning wegvalt. Daarin had net iets meer originaliteit mogen zitten, zoals Bakhuis wel heeft gedaan met de urban legend van Candyman en de vergiftigde snoepjes. Veel van deze urban legends zijn al verteld/verfilmd en je moet er dus wel iets heel gaafs mee doen wil je ze blijvend onderhoudend maken. Haar vorige boek, over een meisje dat gaat oppassen en te maken krijgt met een killerclown, doet me ook meteen denken aan een bestaande urban legend.

Het Huis zonder Einde recensie – De recensie met einde

Dat neemt niet weg dat Het Huis zonder Einde nog steeds een goede introductie is voor jongeren die niet bekend zijn met die Creepypasta-verhalen. Dit boek is een goede eerste stap waarna de lezers zelf verder kunnen zoeken naar al die verschillende versies. Het Huis zonder Einde heeft trouwens geen 13^e hoofdstuk, wat past bij dit type verhaal. Net als hotels die geen 13^e verdieping hebben, of vliegtuigen zonder rij 13. Een leuke easter egg!

Op Bakhuis’ schrijfstijl is niets aan te merken en voor de doelgroep is het boek heerlijk weg te lezen. Er zal een tijd komen waar horrorliefhebbers rond de tafel zitten om de nieuwste films te bespreken en terug zullen denken aan hun eerste kennismaking met horror. Dat die eerste kennismaking dan een boek van Daniëlle Bakhuis was, zou me helemaal niet verbazen.

Titel: Het Huis zonder Einde
Auteur: Daniëlle Bakhuis
Uitgever: Van Goor
ISBN: 978-90-003-7483-0

Modern Myths Shop

Lees meer Modern Myths recensies!