Op Netflix kun je kijken naar Fate: The Winx Saga, de live-actionversie van de animatieserie Winx Club. Eerder verscheen de spin-off World of Winx al op de streamingsdienst, maar voor de meeste kijkers zal er vooral bij de originele animatieserie uit 2004 een belletje gaan rinkelen. Zowel Winx Club als Fate: The Winx Saga hebben te maken met enige controverse. De onverwachte populariteit van de feeënserie heeft soms voor wat rommelige storytelling gezorgd, maar Winx was vooral een succes. Kan de nieuwe live-action serie de populariteit waarmaken of liggen de doelgroepen te ver uit elkaar? Daniel onderzoekt dit aan de hand van de overeenkomsten en verschillen tussen Fate: The Winx Saga en Winx Club!
In dit achtergrondartikel kom je meer te weten over de nieuwe serie Fate: The Winx Saga en het bronmateriaal Winx Club. Ben je alleen benieuwd naar de nieuwe serie? Lees dan Daniels Fate: The Winx Saga recensie en Fate: The Winx Saga seizoen 2 recensie.
In zowel Fate: The Winx Saga als Winx Club staat Bloom centraal. Zij is opgegroeid op aarde en wist nooit van het bestaan van magie af. Totdat ze op een dag per ongeluk haar krachten gebruikt en ontdekt dat ze een fee is. Al snel wordt ze meegenomen naar Alfea – een school waar feeën wonen – en gaat ze daar naar school om over haar krachten te leren. Eenmaal aangekomen raakt Bloom bevriend met haar kamergenoten en vormen ze zo de Winx. Ondertussen leert Bloom meer over haar afkomst en haar magische mogelijkheden.
Heel veel Winx
Dat er een live-actionserie kwam over de Winx was al snel nieuws. Op verschillende Nederlandse sites kon je artikelen lezen over deze aankondiging. Daarbij kwam telkens het bericht: Ken je het nog? Alsof Winx Club jaren oud was. In Nederland is dat ook zo; de eerste aflevering stamt uit 2004.
Toch bracht Winx Club het Italiaanse bedrijf Rainbows S.p.A. internationaal succes en een samenwerking met onder andere Nickelodeon en Netflix. In 2019 verscheen het achtste seizoen van de animatieserie en op Netflix kan je sinds 2017 kijken naar twee seizoenen van de spin-off World of Winx. Tel daar een tweede spin-off, een handjevol films en specials, stripboeken én een theatervoorstelling bij op en je hebt veel Winx. Heel veel Winx.
Gerelateerd artikel: Fate: The Winx Saga recensie.
Fate: The Winx Saga en Winx Club – Magische transformaties
De meeste animatieseries van Nickelodeon zijn door henzelf geproduceerd en van Amerikaanse bodem. Het was dus niet zo vanzelfsprekend dat een Italiaanse serie werd opgepakt, maar toch gebeurde het. Waar de eerste paar seizoenen vooral door Rainbow S.p.A. werden gemaakt, kreeg Nickelodeon uiteindelijk een vinger in de pap om de serie ook beter aan te laten sluiten op de Amerikaanse doelgroep. Wat vooral opvalt aan de animatieserie zijn de transformaties die centraal staan. Feeën kunnen dankzij hun krachten transformeren van normaal mensenmeisje naar een fee met vleugels. Hoewel ze hun krachten ook in mensengedaante kunnen gebruiken, helpt deze transformatie. Daarbij zie je meteen de invloed van Japanse manga en anime – en dan vooral het fantasy subgenre “maho shojo” (Magisch Meisje).
Sailor Moon en W.I.T.C.H.
In deze series staat altijd een groep meiden centraal. Het aspect van de transformatie is vooral uitgebreid nadat Sailor Moon hier in de jaren 90 mee begon. In Nederland kon je ook Cardcaptor Sakura bekijken. Europese series die gebruik maakten van dit subgenre waren W.I.T.C.H., het momenteel bekende Miraculous: Tales of Ladybug & Cat Noir en zelfs Totally Spies! Al maakte die laatste gebruik van gadgets en geen magie, de transformatie was er wel. Deze series kenmerken zich vooral door sterke, onafhankelijke vrouwelijke hoofdrolspelers. Ze zorgen voor een variatie tussen populaire, op jongens gerichte, animatieseries als Dragonball Z, Yu-Gi-Oh! en Pokémon. Hoewel iedereen natuurlijk van alle series mag genieten.
Fate: The Winx Saga en Winx Club – Rommelige verhaallijn en controverse
Ondanks dat Winx Club in een populair subgenre valt, was het succes niet vanzelfsprekend. De makers doelden oorspronkelijk op drie seizoenen en dat zorgde hier en daar voor wat rommelige verhaallijnen. In sommige gevallen werd er nog wel geprobeerd om dit goed te praten, maar lang niet altijd. Zo studeren de Winx in seizoen 3 af van hun school en keren ze later terug als docenten. In de nieuwere seizoenen zitten ze – zonder aantoonbare reden – gewoon weer op school. Dit paste namelijk beter bij de doelgroep.
Door de populariteit kwam Winx Club ook in het spotlicht te staan. Er was genoeg merchandise in de vorm van poppen en ander speelgoed, maar dat werd niet altijd goed ontvangen. De tekenstijl van Winx was namelijk gebaseerd op de tekeningen die modeontwerpers gebruiken om hun kleding op te creëren. Het zijn hoekige figuren met extreme lichaamsvormen. Zo hebben alle meisje dezelfde lichaamsbouw met een middel zo breed als hun arm. Dit zou een negatieve verwachting kunnen scheppen in het echte leven. Ook heeft de serie kritieken gekregen doordat de huidskleur van de personages steeds lichter werd. Dit is vooral opvallend bij Flora en Aisha (Layla voor de Nederlandse kijker) die respectievelijk het Latijns-Amerikaanse en Afro-Amerikaanse vertegenwoordigen. Ook de keuze om de nieuwste seizoenen kinderlijker te maken en te richten op een nieuwe, jongere doelgroep viel niet in de smaak.
We’re not in Kansas anymore
Er is dus genoeg discussie te voeren over een serie die zowel populair is als stevige kritieken krijgt. Dat Fate: The Winx Saga af zou wijken van het bronmateriaal was met de trailer al duidelijk. Flora en Techna – twee van de hoofdrolspelers – zijn geschrapt en vervangen door Terra. Aan het begin van de serie wordt meteen duidelijk dat transformaties en vleugels iets van het verleden zijn. Ook zijn fans niet blij met sommige vertolkingen. Stella en Bloom lijken veel op hun animatievoorgangers, maar er is vooral kritiek op het vervangen van Flora en het aanpassen van Musa (die vooral met de Aziatische cultuur wordt geassocieerd en nu door een Britse wordt gespeeld). Het favoriete, vijandelijke heksentrio Icy, Darcy en Stormy (ook wel de Trix genoemd) doen niet meer mee en ook het jongensclubje van de specialisten is gehalveerd.
Het is even slikken als er zo weinig overblijft. Toch is het niet verkeerd de serie een kans te geven. Want wat niet is, kan nog komen. In de recensie kon je al lezen dat er in zes afleveringen veel gebeurt en dat dit aantal te weinig is om de personages echt goed uit te diepen. De oplettende fan zal merken dat hier en daar wel al iets benoemd of aangestipt wordt. Het is dan ook niet onvermijdelijk dat de cast nog uitgebreid wordt met Flora of meer specialisten (officieel kwam Aisha ook pas in seizoen twee bij het clubje). Ook het bestaan van heksen wordt terloops benoemd. Kortom, genoeg mogelijkheden.
Keuzes en vertrouwen
Als je Winx Club hebt gezien, zal je in eerste instantie misschien je neus ophalen voor Fate: The Winx Saga. Maar nogmaals, het kan geen kwaad om de serie een kans te geven. Iginio Straffi, bedenker van de Winx, is betrokken bij het project en heeft zelfs meegeholpen aan een andere serie om te oefenen hoe het zou zijn met echte mensen te werken. Schrijver en Winx-bedenker Iginio Straffi kent zijn personages en zal de thema’s van vriendschap en vertrouwen echt wel willen laten overheersen.
De schrijver neemt risico’s, maar je merkt dat hij meer tijd wil nemen om diepgang aan te brengen. De onnozele, modieuze Stella is niet meteen Blooms beste vriendin. Ze is afstandelijker en gaat continu gebukt onder de last van haar titel als kroonprinses van Solaria. Dat is iets dat in de animatieserie maar in enkele afleveringen een thema was (en enkel wanneer het uitkwam voor die aflevering). Ook bij Musa – die in de animatieserie haar moeder is verloren – zien we in Fate: The Winx Saga continu de impact van haar empathische krachten en de invloed daarvan op haarzelf. In de animatieserie heb je vooral te maken met types en na verloop van tijd is er weinig ontwikkeling en beginnen de personages steeds meer op elkaar te lijken. Met de controversiële keuze om Terra aan de live-actionserie toe te voegen zien we wel variatie in lichaamsbouw (waar de animatieserie genoeg over bekritiseerd is). Dit is dan ook een belangrijk thema en komt meerdere keren terug. Fate: The Winx Saga is in goede handen als je de makers wat vertrouwen geeft.
Fate: The Winx Saga en Winx Club – Nieuwe Winx
Ondanks de wijzigingen met het verhaal waar het op gebaseerd is, heeft Fate: The Winx Saga de potentie om veel goed te doen waar de animatieserie fouten maakte. Door de focus weer terug te leggen op tieners is er meer spanning mogelijk. Natuurlijk levert dit ook het gebruik van scheldwoorden en alcohol op, maar tegelijkertijd geeft het ons ook gevechten met echte consequenties. De personages kunnen gewond raken en zelfs sterven zonder terug te keren (iets waar de animatie slechts sporadisch mee experimenteerde).
In essentie blijft Winx een serie over vriendschap, vertrouwen en het geloven in jezelf. Dat de live-action feeën het wat zwaarder hebben om dit te bereiken, moeten we accepteren. Net als de f-bom die daar zo nu en dan bij hoort. En anders kun je altijd nog terugkeren naar het felgekleurde, vrolijke Alfea van de animatieserie. Want daar is ook niets mis mee!
Fate: The Winx Saga is vanaf nu te zien op Netflix, net als seizoen 5, 6 en 7 van Winx Club en seizoen 1 en 2 van World of Winx.
Lees meer Modern Myths achtergronden!
© 2019-2024 Modern Myths
Eerlijk gezegd vind ik deze winx een stuk volwassener overkomen. En dat is juist leuk. Omdat het dan niet te kinderlijk overkomt. Ik vond de tekenfilm vroeger leuk. Maar ben juist nu juist toe aan de volwassen vorm van de serie 🙂 en dat zie ik hier wel. Alleen valt het me wel op, dat er een andere planeet is dan Domino, omdat Bloom daar eigenlijk geboren was in de animatie film. En ze had Daphne haar zus en der echte ouders.
Het is knap gedaan van de makers dat de serie met de fans is meegegroeid. We zijn benieuwd welke elementen er in een tweede seizoen gaan komen, maar om het geheel volwassener te maken zijn er vast ook zaken blijvend verandert.
Slechts namaak ooit! Gezegd door iemand die vroeger alle series heeft gekeken. Wrm is flora opeens dik?