Dune: Part Two recensie – Grootse weergaloze space opera

Wie van het fantastische genre houdt, heeft in deze tijd niets te klagen. Fantasy-, sciencefiction- en horrorfilms – zowel nieuwe verhalen als klassiekers – volgen elkaar in rap tempo op. Zoveel zelfs, dat het niet eens opvalt dat Dune: Part One alweer meer dan twee jaar geleden in de bioscopen verscheen. Het succes van dat deel was gelukkig groot genoeg om Warner Bros groen licht te laten geven aan regisseur Denis Villeneuve om het vervolg te maken. En de regisseur tilt de schaal van de klassieker van Frank Herbert vervolgens op een nog epischer niveau. Lees in onze Dune: Part Two recensie hoe je vanaf 29 februari opnieuw uit je bioscoopstoel geblazen zal worden!

Lees ook André’s Dune 4K UHD recensie!

In mijn Adrian Tchaikovsky interview leer je van de gerenommeerde sciencefictionauteur dat het onzin is om bewoonde planeten binnen te vallen om oorlog te voeren voor grondstoffen. Het universum zit er vol mee en er is genoeg voor iedereen. Maar Frank Herbert omzeilde dat gegeven in 1965 in zijn epische space opera Dune door het kostbare “spice” enkel voor te laten komen op de planeet Arrakis, oftewel Duin. Omdat spice gebruikt wordt om te navigeren in de ruimte, is het een gewild en kostbaar goed. En daarmee welzeker een reden om er oorlog om te voeren!

De nobele huizen in de feodale maatschappij die met ijzeren hand geregeerd wordt door de keizer doen alles om macht te verkrijgen en te behouden. In Dune: Part One zagen we hoe de familie Atreides de keizerlijke opdracht kreeg het winnen van spice op Arrakis te overzien. Dit tot grote toorn van het huis Harkonnen die de taak tot op dat moment vervulde. Want “Hij die de spice controleert, controleert het universum”, aldus Baron Harkonnen (Stellan Skarsgård (Andor, Thor: Love and Thunder)).

Verfilmingen die moeizaam tot stand komen

In André’s Dune 4K UHD recensie kan je meer lezen over de bijzondere filmgeschiedenis die hoort bij dit klassieke sciencefictionverhaal van Frank Herbert. Maar hoe populair en belangrijk die boekenserie ook is, filmstudio Warner Bros durfde het in 2021 toch niet aan om het nieuwe tweeluik van regisseur Denis Villeneuve (Arrival, Blade Runner 2049) meteen in zijn geheel te laten opnemen. Gelukkig was het eerste deel succesvol genoeg om het vervolg te maken en nu – bijna tweeëneenhalf jaar later – is het dan zover: Dune: Part Two draait in de bioscopen!

Of de tijd vliegt, of Dune: Part One heeft zoveel indruk op me gemaakt dat ik het nog beeld voor beeld uit mijn hoofd ken. Ik had dan ook totaal geen moeite om weer in de sfeer van deze moderne verfilming te komen. Het helpt daarbij dat het verhaal eigenlijk meteen verdergaat waar het eerste deel stopte. Je merkt ook nergens dat de hoofdrolspelers ouder geworden zijn. Verschillende bioscopen draaien Dune-marathons, dus heb je wel een opfrisser nodig, grijp je kans. Trek er wel tijd voor uit, want dit tweede deel heeft een speelduur van 166 minuten. Samen met deel een is dat goed voor zo’n vijf uur filmbeleving…

Dune: Part Two recensie – De wereld buiten Arrakis

Villeneuve heeft zijn films ook kundig verdeeld. Waar in deel een gesproken werd over de keizer en het grotere geheel van de wereld, draaide het verhaal voornamelijk om de schokkende gebeurtenissen op Arrakis. Dune: Part Two opent met een kennismaking met prinses Irulan (Florence Pugh (Oppenheimer, Puss in Boots: The Last Wish)) en de keizer zelf: Christopher Walken (The Prophecy, Sleepy Hollow). Hiermee krijgt het keizerrijk nu een gezicht. En wat voor een! Florence Pugh lijkt als prinses een beetje op de keizerin uit The Neverending Story (een van mijn favoriete films) en Christopher Walken is een acteerlegende die ik aanbid in Sleepy Hollow (ook een van mijn favoriete films). Let vooral even op hoe hij haast als een roofdier, of misschien wel een aasgier, op zijn troon zit.

De rol die Arrakis en de spice in het heelal spelen krijgt hierdoor meer betekenis. Maar het is vooral de nasleep van de vete tussen de familie Atreides en Harkonnen die het verhaal naar nog grotere hoogten stuwt. Beetje bij beetje krijg je een indruk van de epische ontwikkelingen die de machtsverhoudingen in het heelal zullen veranderen. En de plannen binnen plannen die op de achtergrond spelen.

Het lot heeft een mening

In het middelpunt van dit alles staat Paul Atreides (Timothée Chalamet (Wonka, Beautiful Boy)). Hij wil wraak voor wat er met zijn familie gebeurde in Dune: Part One. Zijn moeder – Jessica (Rebecca Ferguson (Doctor Sleep)) – probeert hem daartegen te behoeden. Paul neemt echter zijn eigen beslissingen en de rol die het lot voor hem in petto heeft, begint zich al snel te openbaren. Ook Jessica wordt hierin meegezogen en enkele moeilijke beslissingen bepalen niet alleen hun plek op Arrakis, maar ook die in het keizerrijk…

Scène voor scène wordt Dune: Part Two steeds epischer, tot je aan het einde van de film met een schoenlepel uit je bioscoopstoel moet worden gewipt. De voortekenen voor een derde film van de hand van Villeneuve zijn gunstig. Ik hoop het van harte, want daarmee krijgen we een trilogie die zich kan meten met andere beroemde trilogieën: The Lord of the Rings, Star Wars, Indiana Jones en Back to the future. Om maar enkele te noemen.

Dune: Part Two recensie – Af en gepolijst

Hoe episch dit vervolg ook is, toch gaat het verhaal – ondanks de even epische speelduur van de film – soms nog steeds erg snel. Je moet je aandacht er goed bijhouden en sommige tijdsprongen voor lief nemen. Frank Herbert schilderde een enorm galactisch canvas voor de families in zijn keizerrijk en die achtergrond moet je er in deze films voor een groot deel nog zelf bij denken. Maar dat is juist wat deze nieuwe verfilming zo sterk maakt: je moet zelf ook een bijdrage doen aan het geheel.

De acteurs, de setting en de muziek van componist Hans Zimmer helpen je hierbij moeiteloos om in de sfeer te komen. Dune: Part Two is op alle vlakken af en gepolijst. De angstaanjagende religieuze gebeurtenissen in dit tweede deel geven het geheel ook gravitas. Je kan haast niet anders dan even te denken aan de huidige gebeurtenissen in de Gazastrook en de ellende die heilige oorlogen met zich meebrengen. Dune blijkt op dat vlak bijzonder actueel en relevant te zijn en is zeker meer dan “enkel” een epische space opera.

Zit er genoeg Sting in Feyd-Rautha?

Wel vind ik Timothée Chalamet daarbij af en toe wat te licht voor de rol die Paul Atreides op Arrakis op zich moet nemen. Maar de acteurs om hem heen helpen hem het idee te verkopen. En ik heb ook nog iets aan te merken op acteur Austin Butler (Elvis, The Dead Don’t Die), die in dit tweede deel zijn opwachting maakt als Feyd-Rautha Harkonnen. Hij moet wedijveren met Paul Atreides om de macht op Arrakis. Als liefhebber van regisseur David Lynch – die in 1984 een Dune-film maakte – vroeg ik me voor het zien van deze nieuwe versie af of Feyd-Rautha wel genoeg “Sting” in zijn spel zou hebben. In mijn jeugd maakte de waanzinnige uitstraling van de popzanger die de rol in die versie speelde, een onuitwisbare indruk op me.

De Feyd-Rautha van Austin Butler is zeker doodeng en gevaarlijk, maar hij heeft niet dezelfde glinstering in zijn ogen als Sting dat had. Of het komt door zijn spiegelgladde kale kop dat ik de 1984-versie van deze sociopaat nog steeds als favoriet verkies. Maar het zijn kleine puntjes in een verder perfecte verfilming die al mijn verwachtingen heeft waargemaakt.

Dune: Part Two recensie – Een filmjaar vol hoogtepunten

Na Poor Things – die ik al een van de beste films van dit jaar vond – worden we met Dune: Part Two opnieuw aan het begin van dit jaar getrakteerd op een weergaloze film. Als dit zo elke maand doorgaat, wordt het onmogelijk om aan het einde van het jaar een favoriet te kiezen!

Heb je genoten van Dune: Part One, ga deel twee dan zeker kijken in IMAX. Villeneuve lijkt met het groene licht voor het tweede deel de productiewaarde van de saga nog een tandje hoger te hebben gezet en straalt vertrouwen uit dat het dit keer niet zal blijven bij de verfilming van slechts het eerste boek. Ik hoop dat het tweede boek – Dune Messiah – ook snel op dezelfde manier in productie wordt genomen. De liefde die de makers voor Frank Herbert aan de dag leggen, is behoorlijk aanstekelijk. Niet alleen wil ik meer films, ik zit er nu ook sterk aan te denken de hele boekenserie te gaan verslinden. De spice in deze Dune-verfilmingen is erg verslavend!

Dune: Part Two draait vanaf 29 februari in de bioscoop. Bekijk hier de trailer:

Titel: Dune: Part Two
Regisseur: Denis Villeneuve
Acteurs: Timothée Chalamet, Zendaya, Christopher Walken, Josh Brolin, Austin Butler
Uitgever: Warner Bros
Genre: Sciencefiction