De Ziener van Wilgenhoven recensie – Niets is wat het lijkt in Wilgenhoven

Merel van Wilgenhoven is een ziener in opleiding. Haar moeder Suzanne is de huidige ziener, wat haar het recht geeft om te beslissen over alle bijzondere inwoners van het dorp. Ze is de bewaker van de brug tussen de gewone mens en wezens in alle soorten en maten. Die wezens zoeken hun toevlucht op een plek waar ze een mensenmaatpak krijgen aangemeten en een normaal leven kunnen leiden. Maar de komst van een nieuwe bewoner – Col – zet Merels leven op zijn kop. Hij lijkt ongure bedoelingen te hebben, maar Merel valt alsnog als een blok voor hem. Lees in Yvettes De Ziener van Wilgenhoven recensie hoe in dit boek van onze eigen Daniel Warmoeskerken niets is zoals het lijkt…

Alvast een verhaal van Daniel lezen? Kijk in onze rubriek Moderne Mythes: Verhalen voor het korte verhaal Krachteloos! Lees ook Yvettes recensie van Tweestrijd.

Merel probeert in De Ziener van Wilgenhoven haar leven als gewone tiener – met huiswerk, vrienden en een verlangen om bij de populaire leerlingen op school te horen en normale vrienden te hebben – te balanceren met de zware taak die op haar schouders rust. Ooit wordt er namelijk van haar verwacht dat ze haar moeders taak als ziener overneemt.

Die balans vinden is niet makkelijk. Zo wordt ze in haar lessen voornamelijk bijgestaan door haar moeders assistent Ella, omdat haar moeder zelf maar weinig interesse in haar toont. Tegelijkertijd is er maar één persoon bij wie ze echt haar hart uit kan storten. En dat meisje lééft niet eens meer! Lena is namelijk een spook, haar “ghost best friend” met een fascinatie voor Merels kledingkast.

De Ziener van Wilgenhoven - Daniel Warmoeskerken

Koop De Ziener van Wilgenhoven

Een visioen van liefde en gevaar

Wat het allemaal ook niet makkelijker maakt, is dat de komst van de nieuwe inwoner Col Merels hart op hol brengt. Op de dag dat hij voor het eerst in Wilgenhoven verschijnt, krijgt Merel een vreemd visioen. Dat visioen toont haar dat zij en Col binnenkort gevoelens van liefde voor elkaar ontwikkelen. Ze kan zich dat best voorstellen: hij is knap om te zien en ze krijgt vlinders in haar buik door alleen al naar hem te kijken.

Maar Col lijkt niets met haar te maken te willen hebben. Merel probeert het visioen te duiden én Col te waarschuwen voor het gevaar dat het daarin op hem gemunt heeft. Deze ontdekkingstocht leidt Merel op een pad waar ze met geen mogelijkheid meer vanaf komt.

De Ziener van Wilgenhoven recensie – Avalons Gilde

Ondertussen doet er iemand heel erg zijn best om vrienden met Merel te worden. Dat is Pecu. Als bijna-lid van Avalons Gilde wordt er van hem verwacht dat hij Merel later in haar taak als officiële ziener van Wilgenhoven gaat bijstaan. Het gilde heeft namelijk als taak erop toe te zien dat wezens die zich in Wilgenhoven willen vestigen, zich gedragen. Ze beschermen tegelijkertijd eeuwenoude en gevaarlijke magie. Pecu wordt binnenkort ingewijd.

Een herkenbare wereld

De Ziener van Wilgenhoven speelt zich af in een (fictief) dorp in Nederland. In Wilgenhoven krijgen wezens zoals zeemeerminnen, weerwolven, kelpies, djins en zelfs wolven de kans op een beter leven. Het is Merels gave om als ziener de ware aard van de wezens die een mensenmaatpak aangemeten hebben gekregen te doorzien. Niet dat het in Wilgenoven echt uitmaakt: deze wezens hebben vrijwillig gekozen voor een leven als mens om zo hun toekomst veilig te stellen en niets te hoeven vrezen van bijvoorbeeld Michaëls Compagnie: de monsterjagers. In Wilgenhoven zijn ze veilig.

Waar in Nederland Wilgenhoven precies ligt, komen we niet te weten. Maar er wordt wel één andere plek heel duidelijk omschreven, een plek die veel Nederlandse lezers en fantasyliefhebbers geheid zullen herkennen. Merel bezoekt namelijk een fantasy festival, waar kraampjes met boeken, eten en allerlei occulte snuisterijen staan en waartoe je toegang krijgt door over een ophaalbrug en onder een poort door te lopen. Het is een feest der herkenning en het is ontzettend leuk dat Daniel dit festival zo uitvoerig een plekje heeft gegeven in het boek.

De Ziener van Wilgenhoven recensie – Diepe gronden

Wat Daniel ook heel goed heeft gedaan, is ervoor zorgen dat elk personage tot zijn recht komt. Dat is zeker het geval bij Merel: als hoofdpersoon is zij interessant genoeg om het verhaal te dragen en tóch hou je als lezer niet alleen maar van haar. Ze is realistisch, wat wil zeggen dat ze ook maar mens is en ook fouten maakt en spijt heeft van dingen. Zo heb je als lezer een tijdje zelfs een hekel aan haar. Maar omdat de lezer zo met haar gevoelens meeleeft en goed inzicht krijgt in wat er in haar omgaat, buigen die gevoelens weer om tot in het positieve, naarmate het verhaal zich ontrafelt. Er blijkt overigens een heel goede reden te zijn voor haar vreemde gedrag…

Pecu is de andere hoofdpersoon vanuit wie het verhaal wordt verteld. Het wordt al snel duidelijk dat Pecu moeite heeft met het lot dat voor hem is bepaald. Maar is hij dapper genoeg om voor zichzelf te kiezen? Of zal hij doen wat iedereen van hem verwacht? En wat is nou zijn échte motivatie om bevriend te raken met Merel? Doet hij dat omdat het van hem wordt verwacht, of heeft hij bijbedoelingen… Hoe meer je van Pecu te weten komt, hoe vaker hij je als lezer verrast. Maar we moeten niet té gehecht raken aan de Pecu die we nu denken te kennen…

Niets zoals verwacht

Steeds als je denkt te weten wat er zal gaan gebeuren in het verhaal, gebeurt er iets totaal anders. Dingen die in het begin van het boek belangrijk leken, zijn dat niet en bij andere gebeurtenissen worden zaadjes geplant die later op een explosieve manier tot uitbloeien komen.

Daniel weet de lezer heel goed op dwaalsporen te zetten, waardoor het verhaal geen moment in de richting gaat waarvan je het misschien verwacht. Dat maakt van De Ziener van Wilgenhoven een heel spannend boek, dat ook nog eens lekker wegleest.

De Ziener van Wilgenhoven recensie – Wat maakt iemand nou écht een monster?

Wat het boek ook zo’n fijn leesmateriaal maakt, is het menselijke karakter dat alle personages hebben. De helft van hen zijn echte mensen, de rest zijn wezens in een mensenmaatpak. Maar allemaal hebben ze herkenbare karaktereigenschappen, waar bij sommigen juist één eigenschap enorm is uitvergroot.

Het zijn allemaal personages met wensen, gevoelens en verlangens. Verlangens die hen drijven om verschrikkelijke dingen te doen – óf die hen dwingen om diep in zichzelf te kijken en de waarheid over zichzelf te accepteren. Een belangrijk element in het verhaal is ook vriendschap en wat je allemaal doet (of niet doet) voor je vrienden. Dit maakt van De Ziener van Wilgenhoven een verhaal waarbij je je afvraagt wat iemand nou écht een monster maakt.

Deze recensie van De Ziener van Wilgenhoven is onderdeel van de blogtour met Geekish, Sann_reads, About Books, Bookstamel, Bij.imke.op.de.boekenplank en Missbookreading!

Titel: De Ziener van Wilgenhoven
Auteur: Daniel Warmoeskerken
Uitgeverij: Godijn Publishing
ISBN: 978-94-932-6687-2