De Witte Heks is het laatste deel van de trilogie Het Geboortegraf, geschreven door Tanith Lee eind jaren 70. Deze klassieke serie werd door uitgeverij Spatterlight weer onder welverdiende aandacht gebracht door de reeks opnieuw te publiceren in 2019. Eerder heb ik het eerste deel Het Geboortegraf besproken dat zeker de tand des tijds heeft doorstaan. Geldt dit ook voor de serie als geheel?
In Het Geboortegraf Boek 2: Schaduwvuur komt de krijger Tuvak erachter dat hij niet de biologische zoon is van de vrouw die hij moeder noemt. Hij is de zoon van koning Vazkor, De Zwarte Wolf van Ezlann en de godin Uastis/Karrakaz, de laatste overlevende van het gehate verloren ras dat beschikte over magische krachten. Tuvak neemt de naam aan van zijn vader en zweert wraak tegen de vrouw die hem achterliet bij de bergstam en de teloorgang van zijn vader teweeg bracht. Waar Boek 2 eindigt, start Boek 3 – De Witte Heks. Zoals ook in Schaduwvuur wordt het verhaal verteld door de ogen van de zoon van Vazkor en Karrakaz. We gaan met hem op zoek naar zijn moeder, de witte heks. Voor het gemak zal ik in dit artikel refereren naar Vazkor, zoals hij in het grootste deel van het boek genoemd wordt.
De Witte Heks: de weg naar bezinning
In Boek 2 had ik veel moeite met de arrogante, seksistische en sadistische denkwijze van Vazkor. Schaduwvuur was een kort en goed leesbaar boek, maar ik ergerde me behoorlijk aan Vazkors denkwijze over vrouwen. Het kwam bijna over als misogynie. Het duurde dan ook een tijdje voordat ik de moed vond om aan Boek 3 te beginnen. Maar, waar ik met moeite door Boek 2 kwam, moet ik bekennen dat ik De Witte Heks in drie avonden verslonden heb. In dit derde deel zie je hoe Vazkor een bijzondere karakterontwikkeling ondergaat tijdens zijn queeste. Hij reist over zeeën, door moerassen en over bergen. Hij ontwikkelt zijn kracht en maakt soms slechte keuzes. Het hele verhaal is een groot en meeslepend avontuur met voldoende twists en verrassingen. Ook dit boek is in twee delen opgedeeld om deze ontwikkeling te markeren. Tegen het einde van het boek was ik zelfs grotendeels positief over zijn karakter, hoewel ik het einde nog steeds behoorlijk onverwacht en ook ietwat schokkend vind.
Tanith Lee – kroonprinses van de fantasy
Tanith Lee was in de jaren 80 en 90 een grote naam in de fantasywereld en ze werd ook de kroonprinses van de dark fantasy genoemd. De Het Geboortegraf trilogie is hier een prachtig voorbeeld van. Je merkt goed dat Lee zelf ook een grote ontwikkeling heeft gemaakt tijdens het schrijven van deze serie. Waar Boek 1 erg staccato en etherisch overkomt met zijn uitgebreide beschrijvingen en lange zinnen, is Boek 3 heerlijk weg te lezen. De beschrijvende schrijfstijl, kenmerkend voor Lee, maakt dat je je helemaal kan verliezen in deze bijzondere wereld. Een wereld waar de mensheid leeft in de schaduw en ruïnes van het oude verloren ras. Ik ben over dit laatste boek dan ook veel enthousiaster dan over het eerste deel.
Het Geboortegraf Boek 3: De Witte Heks –
Tijdloos epos
Ook al is De Witte Heks in 1978 voor het eerst gepubliceerd en is de schrijfster Tanith Lee in 2015 overleden, Het Geboortegraf blijft een tijdloze serie die ook in dit millennium haar plaats verdient. De Witte Heks is tevens goed te lezen als je de eerdere twee delen niet hebt gelezen. Op Karrakaz en Vazkor na zijn de personages allemaal nieuw en zijn er korte flashbacks om je geheugen op te frissen of uitleg te geven over wat heeft plaatsgevonden. De Het Geboortegraf trilogie is zeker een aanrader voor de echte dark fantasy fan.
Titel: Het Geboortegraf Boek 3: De Witte Heks
Auteur: Tanith Lee
Uitgever: Spatterlight
ISBN: 978 16 194 7360 7
Modern Myths Shop
Lees meer Modern Myths recensies!
© 2019-2024 Modern Myths
Reactie plaatsen