De strijd om de zon recensie - Het tussenstuk van De Lange Winter trilogie

Uitgeverij Iceberg Books bouwt snel aan een imposante, Nederlandstalige sciencefiction bibliotheek. Liefhebbers kunnen hun hart ophalen, want er verschijnen ook complete series in een kort tijdsbestek. Zo ook De Lange Winter trilogie van A.G. Riddle. Anouk las al deel 1 – Winterwereld – en vertelt je in haar De strijd om de zon recensie hoe de epische strijd van de mensheid tegen het Raster verder gaat.

Lees ook Anouks Winterwereld en De Verdwenen Kolonie recensie.

In De Lange Winter trilogie – Boek 2: De strijd om de zon keren we terug naar James en Emma. Het Raster lijkt verslagen en de zon krijgt zijn kracht terug. De aarde ontdooit weer langzaam en de overgebleven mensen proberen terug te keren naar het oude normaal. Het gevaar is geweken en het wordt tijd om de wereld weer op te bouwen.

Toch is James er niet gerust op en vanaf zijn terugkeer is hij bezig met het Raster. Wanneer er verschillende enorme astroïden zijn losgeslagen van de Kuipergordel en onderweg zijn naar de aarde komt het besef. Het Raster is nooit weggeweest…

De Lange Winter Boek 2 - De strijd om de zon

Koop De strijd om de zon

Het Raster keert terug

James gaat met een team van wetenschappers aan de slag om mogelijk de laatste strijd van de mensheid en de aarde voor te bereiden. Wanneer het Raster de strijd lijkt te winnen, krijgt James een aanbod van hen. De mensheid kan het overleven, maar wel tegen een hoge prijs. De aarde zal verlaten moeten worden en de mensheid zal de kans krijgen om opnieuw te beginnen op een verre planeet in een ander sterrenstelsel. Aan James de moeilijke beslissing of hij op dit aanbod in moet gaan. Want is het Raster wel te vertrouwen?

De strijd om de zon recensie – Een sterk begin

Vrijwel direct in het begin van het boek stort A.G. Riddle je weer vol in het avontuur. Dachten we na alle ellende van Winterwereld de aarde gered te hebben, blijken er ineens enorme astroïden naar de aarde onderweg te zijn. Je wordt meegesleurd in de strijd van James en de wetenschappers om de aarde te redden.

Je voelt de hectiek en de paniek wanneer de strijd losbarst. Dit is echt een compliment aan de schrijver; hij weet je als lezer vast te grijpen en niet meer los te laten. De strijd van de overlevenden voelt zo angstaanjagend en benauwend dat je zelf de wanhoop nabij raakt. Maar dan gaat het mis.

Veel “science” in deze sciencefiction

Al vrij snel na de eerste hectiek verdwijnt de spanning uit het verhaal. Er wordt ineens heel veel gepraat over mogelijke technieken om op aarde te kunnen overleven. Zo komen de fusiereactor, zonnecellen, geothermische energiebronnen, stasehoezen en gravitatieputten voorbij. En dat zijn maar een paar van de vele technische termen waarmee je gedurende het verhaal om de oren wordt geslagen.

Op veel plekken raakt de schrijver mij hier ook kwijt. In plaats van intensief het verhaal te lezen, merk ik dat ik meer aan het scannen ben om maar zo snel mogelijk voorbij al die techniek te komen. Natuurlijk is er wel wat uitleg nodig om het verhaal enigszins geloofwaardig te maken, maar op bepaalde punten heb ik echt het gevoel dat ik terug gestuurd ben naar de schoolbanken. En als ik meer verstand zou hebben van ruimtetechniek, denk ik dat er ook vast wel wat onwerkbare ideeën in zullen staan. Maar goed, daar is het dan ook sciencefiction voor. Al ligt er naar mijn mening in dit boek dus vaak iets te veel nadruk op het “science” gedeelte.

De strijd om de zon recensie – Meerdere strijden gestreden

Maar gelukkig gebeurt er toch genoeg in het verhaal om je geboeid te houden. Het is namelijk niet alleen het Raster waar tegen gestreden moet worden. Ook onderling vindt er heibel plaats tussen de mensen. Want wanneer voedselvoorraden beperkt zijn, blijken mensen ineens niet meer zo meegaand als voorheen. Richting het einde van het boek krijg je ook echt het idee dat de mensheid best goed in staat is om zichzelf uit te roeien. Daar hebben wij het Raster helemaal niet voor nodig.

Langzaam naar het einde

Vergeleken met het eerste boek uit de De Lange Winter trilogie – Winterwereld – loopt het verhaal in De strijd om de zon erg traag. De snelheid is een beetje uit het verhaal. Dit merk ik wel vaker bij trilogieën. Het tweede deel is vaak een tussendeel om op te bouwen naar het ultieme einde. De strijd om de zon is hier geen uitzondering in.

Het bizarre hierbij is dat de schrijver voor het tweede deel verreweg de meeste pagina’s nodig heeft. Soms krijg ik het gevoel dat er maar geen einde aan het boek lijkt te komen. Maar met de laatste paar pagina’s weet A.G. Riddle mij weer vast te pakken en mee te sleuren in het avontuur. Hij stoomt je klaar voor het derde – en laatste deel – van de trilogie.

De strijd om de zon recensie – Redelijk vermakelijk verplicht nummertje

De Lange Winter trilogie – Boek 2: Strijd om de zon is absoluut geen slecht boek, maar een echte topper is het ook niet. Hij behoort thuis in de middenmoot. De traagheid en de vele technische termen in het verhaal zorgen ervoor dat je het niet zo gemakkelijk leest als het eerste deel. Maar de personages zijn door het eerste deel al bekend en vertrouwd, waardoor hun verhalen goed te volgen zijn.

Gelukkig weet A.G. Riddle af en toe de spanning er flink in te gooien, met hevige vuurgevechten en wat dood en verderf op zijn tijd. De strijd om de zon is dus een typisch tussenboek van een trilogie: noodzakelijk om op te bouwen naar een, hopelijk, episch einde. Vlak voor het einde weet de schrijver mij weer te boeien en dus ga ik uiteindelijk toch vol enthousiasme verder in het laatste deel van De Lange Winter trilogie: De verdwenen kolonie.

De Lange Winter trilogie – Boek 2: De strijd om de zon is nu verkrijgbaar in de boekwinkel.

Titel: De Lange Winter trilogie – Boek 2: De strijd om de zon
Auteur: A.G. Riddle
Uitgever: Iceberg Books
ISBN: 978-90-830-7311-8