In het lange rijtje bekende musicals mag Cats van Andrew Loyd Webber niet ontbreken. Al sinds 1981 is deze musical niet weg te denken van Broadway en West End. Dit verhaal, dat gebaseerd is op het boek Old Possum’s Book of Practical Cats van Thomas Stearns Eliot, is al vele malen opnieuw in theaters verschenen. Regisseur Tom Hooper greep zijn kans om na Les Misérables ook deze succesmusical te verfilmen. Hiervoor heeft hij wederom menig grote acteur aan laten rukken. Denk aan Idris Elba, Taylor Swift, Judy Dench, Jennifer Hudson en Ian McKellen. Maar werkt deze ‘Cats Got Talent’-aanpak?
In Cats draait alles om een groep straatkatten, de Jellicles. Zij strijden in Londen om een nieuw kattenleven. Slechts één keer per jaar hebben de katten de kans om Old Deuteronomy (Judy Dench (Skyfall, Chocolat)) te overtuigen dat zij het nieuwe kattenleven verdienen. Tijdens een variant van een talentenjacht mogen zij hun kunsten laten zien. Zo heb je onder andere Jennyanydots (Rebel Wilson (Jojo Rabbit)) die muizen en kakkerlakken heeft getraind om op te treden en zelf ook niet vies is van een beetje over de top acteerwerk. Ook heb je Rum Tum Tugger (Jason Derulo (Goosebumps)) die het moet hebben van zijn sexy moves en zangtalent. En zo zijn er nog meer katten die hun talenten zullen tonen.
Een ware horrorshow
Het leek altijd vrij lastig om een keuze te maken in hoe je deze musical kon verfilmen. Dat is met deze Cats-versie ook erg duidelijk geworden. Kies je voor totaal geanimeerde katten die met de stemmen van de acteurs werken, of kies je – net als de musical in theaters – voor acteurs in kattenkostuums? Tom Hooper heeft voor het laatste gekozen en dat pakt helaas niet goed uit. Behalve het voordeel dat je de acteurs herkent en dus weet wie welke kat speelt, geeft het resultaat vooral een horrorgevoel. Het zijn geen katten, het zijn geen mensen, maar een soort hybriden. Het is eigenlijk letterlijk de verfilming van de musical, met als enige verschil dat je geen podiumwissels hebt en het verhaal dus soepel doorloopt.
Muziek geschikt voor het podium
Op de muziek van Cats valt niets aan te merken: het is gewoon de muziek gemaakt door Andrew Loyd Webber, al zijn er in sommige nummers wel veranderingen in de tekst aangebracht. In de theaters werkt dit fantastisch, maar op het witte doek gaat het mis. Het is bombastisch, groots en massaal. Dit werkt gewoon niet in een bioscoopfilm; je wordt meteen aan het begin al omvergeblazen en doof geschreeuwd door de muziek. Daarnaast lijkt er vooral gewerkt te worden naar de knaller van alle liedjes, Memory, vertolkt door Jennifer Hudson. De overige liedjes lijken daardoor een beetje ondergesneeuwd te zijn.
Katten irritaties
Gedurende Cats begon ik mij steeds meer te irriteren aan het overdreven acteerwerk. Op het podium is zulk acteerwerk nodig om het verhaal goed over te brengen. In de film wekt het echt frustratie op. De overdreven bewegingen, het zogenaamde ‘kattengedrag’ van de acteurs; het werkt gewoon niet in een filmversie.
Ook de proporties kloppen niet. De kat-acteurs worden neergezet in een soort ‘reuzen mensenwereld’. Ineens is een kat dan ongeveer net zo groot als een blok kaas, om daarna ongeveer net zo groot te zijn als een stoel. Deze verhoudingen zijn totaal uit balans. De ene fout na de andere hoopt zich op. En dan heb ik het nog niet eens over de lapjeskater. Een lapjeskat is namelijk altijd een vrouwtje. Slechts als er genetisch iets mis is gegaan, is een lapjeskat een kater, die dan (meestal) onvruchtbaar is. Dit komt slechts een op drieduizend lapjeskatten voor, dus er is een grote kans dat de lapjeskater in Cats gewoon een niet zo slimme designkeuze was. Maar dit geheel terzijde.
Alleen voor de echte Cats fan
Wat ik tot slot nogal jammer vind, is het einde van de film. Net als bij Les Misérables eindig je met de grote groep acteurs die allemaal op een prominente locatie verzamelen. Waar Les Misérables daar dan ook daadwerkelijk eindigt, is er in Cats besloten om er nog een soort epiloog aan vast te knopen. Deze is totaal onnodig en ook ronduit irritant. Alles bij elkaar lijkt Cats alleen geschikt voor de echte musical-liefhebber. De film voelt gewoon alsof je naar een theatervariant zit te kijken, compleet met echt theater acteerwerk en bijbehorende bombastische muziek. Als je je ogen dichtdoet en hierdoor de horrorbeelden van de bizar neergezette acteurs niet meekrijgt, is dit best nog wel een aardige musicalversie.
Maar deze verfilming hadden ze beter niet kunnen maken. Ik zal nog tijden nachtmerries hebben van de misvormde kat-acteurs. En ik denk niet dat de geüpdatete versie met aangepaste computer-effecten, die nu na alle slechte recensies in de bioscoop draait, mijn mening over deze horrorkatten nog kan veranderen.
Cats draait nu in de bioscoop.
Lees meer Modern Myths-recensies!
© 2019-2024 Modern Myths
Reactie plaatsen