Black Panther recensie – Kleurrijke viering van Afrika vol actie

De Marvel superheld van Afrikaanse afkomst, Black Panther, bestaat al sinds 1966. T’Challa (Black Panther) heeft in de strips vele veranderingen doorgemaakt, maar zal nu bij een groter publiek bekend worden door zijn eigen film. Black Panther heeft de luxe om te putten uit het beste van de comics in de rijke geschiedenis van T’Challa en zijn thuisland Wakanda en doet dit met verve. De film toont daarbij het mooiste van Afrika, in een sciencefiction setting. Maar wat krijgen we daar een saaie tegenstander bij. Lees onze Black Panther recensie!

Laten we je eerst even gerust stellen voor we beginnen met deze recensie: de muziek van Kendrick Lamar en The Weeknd en de ‘gepimpte’ rap uit de trailers van de film voeren niet de boventoon in Black Panther. De film viert de Afrikaanse cultuur op gebied van kostuums, architectuur én de muziek, wat voor het overgrote deel betekent dat je vrolijk ritmische, traditionele deuntjes hoort. De Amerikaanse invloeden komen er zeker aan te pas, maar enkel op het moment dat het toepasselijk is. De gehele productie van Black Panther is een lust voor het oog en het oor, dus dat heb ik bij deze vast gemeld. Nu verder met dit stuk.

Black Panther samengevat

T’Challa – de Black Panther – maakte in de bioscoop zijn opwachting in Captain America: Civil War uit 2016 en ontkomt zo aan de ‘verplichte’ ontstaansgeschiedenis waar helden als Iron Man en Captain America zelf in hun eerste avonturen op het witte doek wel aan moesten geloven. Dit werkt voor Black Panther prima. Aan het begin van de film krijg je in verhalende vorm een snelle samenvatting van het ontstaan van het koninkrijk Wakanda en de legende van de Black Panther, haar beschermer.

Ook hier put Marvel meteen uit de Afrikaanse mythologie, waar Wakanda de Egyptische kattengodin Bast (Bastet) aanbidt en een afvallige stam liever kiest voor de Indische, hindoeïstische apen god Hanuman. Wat natuurlijk wat vraagtekens oproept, gezien je eerder een verwijzing naar het Afrikaanse ‘Gbèkrè’ verwacht; de aanbidding van de bavianen god, wat op zich al een foutieve legende is. Zeker gezien de afvallige stam zich vereenzelvigd met de gorilla. Maar goed, we hebben het over een fictief Afrikaanse land, vol futuristische technologie, voortgekomen uit het sterkste metaal dat er bestaat: ‘vibranium’*. Enige dichterlijke vrijheid is dus wel toegestaan.

Black Panther recensie – Kleurrijke sterrencast

Vervolgens begint het verhaal als T’Challa (Chadwick Boseman) terugkeert naar Wakanda om daar de troon te bestijgen en in de voetsporen van zijn vader en voorouders te treden. De mystieke wijze waarop dit gebeurd omarmt Afrikaanse tradities, aangevuld met sciencefiction elementen. We zien hier Forest Whitaker (Star Wars: Rogue One) als priester Zuri, die samen met acteurs Martin Freeman (The Hobbit) en Angela Bassett (American Horror Story) de bekendste namen van de cast vormen. De rituele strijd die T’Challa moet voeren om koning te worden is rauw, gewelddadig en zeer kleurrijk. Hier zien we Afrikaanse kostuums, kleuren en sieraden in allerlei vormen en maten.

Je kijkt je ogen uit, al is de locatie waar de strijd om de troon zich afspeelt mij net te overdreven. Ook in de architectuur van Wakanda zelf zie je Afrikaanse elementen, zoals de daken van bamboe op verder futuristische wolkenkrabbers. Het ziet er allemaal mooi uit, maar het is soms net iets teveel over the top. Dat is jammer, want voor het grootste deel munt de film uit in details wat aandacht voor personages, muziek en kleding betreft.

Voor de fans

Ten eerste kunnen fans van de Black Panther comicserie van de afgelopen jaren tevreden zijn over hoe Shuri (Letitia Wright) – de zus van T’Challa – neergezet wordt. Striplezers weten wat er in haar toekomst ligt en je ziet dit helemaal gebeuren in een komende Marvel-film. Ten tweede zijn er de ‘Dora Milaje’ – de persoonlijke, vrouwelijke lijfwachten van de Black Panther – geleid door generaal Okoye (Danai Gurira). Niet alleen zien de kostuums van de krijgers er prachtig uit, ook de actiescènes waarin Okoye haar krachten toont zijn geweldig. Sowieso zit de film vol strijdbare, onverschrokken vrouwen. Dit vult prachtig de worsteling aan die T’Challa ondergaat om de rol van koning en die van Black Panther zelf te vervullen.

In contrast hiermee staat de centrale schurk in Black Panther. Erik Killmonger (Michael B. Jordan) is een zeer eendimensionale tegenstander, die vooral dient als gewetencrisis voor T’Challa, dan dat hij zelf tot zijn recht komt. Het helpt ook niet dat de show volledig wordt gestolen door Andy Serkis (de man achter Gollum, Supreme Leader Snoke en King Kong), die een geweldige Ulysses Klaue neerzet, een schurk die vol overgave de lol van de misdaad omarmt.

Black Panther recensie – T’Challa versus Trump

Black Panther is een ongebalanceerde film met heel veel goeds, maar als grote misser een oninteressante hoofdschurk. De kostuums, muziek en kleuren zijn echter om van te smullen. Vooral de paars, oranje en zwarte kleuren in de actiescènes en mystieke elementen rond Black Panther zelf. De film plaatst Wakanda in het grotere Marvel filmuniversum en geeft daarbij, na de credits, nog een fijne sneer naar Donald Trump. De humor is gedurende de hele film weer top.

Black Panther weet je te onderhouden, maar voelt als tussendoortje op weg naar Avengers: Infinity War. Daarmee doe ik de Afrikaanse invloeden en acteurs wellicht tekort, maar wat het verhaal betreft had ik meer gewild. Wat niet wegneemt dat Black Panther op zichzelf natuurlijk een bijzondere productie is, gezien het hier gaat om een superheld met een (fictieve) Afrikaanse oorsprong, die nu op het witte doek mag schitteren.

Black Panther draait vanaf 14 februari in de bioscopen.

Meer T’Challa

Krijg je geen genoeg van Black Panther? Doe dan mee met onze Black Panther winactie.

Daarnaast sprak ik op sciencefictionfestival Other Futures met de Amerikaans/Afrikaanse schrijfster Nnedi Okorafor over haar visie op Black Panther. Nnedi heeft voor Marvel de stripserie Black Panther: Long Live The King geschreven en ik vroeg haar hoe ze denkt over een film die een Afrikaanse superheld neerzet, maar gemaakt wordt door een Westers bedrijf als Disney/Marvel. Het interview kun je hier lezen.

* Deze film was in productie voor Disney filmstudio 20th Century Fox opkocht en daarmee de rechten van de X-Men terug krijgt. Als dat rond is, kunnen T’Challa en Logan een gesprek voeren over vibranium versus adamantium.

Meer Modern Myths recensies lees je hier