Black Christmas recensie – Oude film in een nieuw Blumhouse kerstmutsje

Kijk jij al uit naar Kerstmis? Voordat je het weet staat de kerstboom weer in de huiskamer, het gourmetstel op tafel en draait Sky Radio de hele dag All I Want for Christmas. Ik moet er nog even niet aan denken. Toch komt kerst extra vroeg dit jaar met Black Christmas, de eerste Blumhouse horrorproductie met een vrouwelijke regisseur aan het stuur. Sophia Takal heeft de klassieke slasher Black Christmas uit 1974 opnieuw onder handen genomen en laat graag zien dat sorority-dames hun mannetje staan. Lees onze Black Christmas recensie!

In 2018 vertelde Jason Blum in een interview: “Er zijn maar weinig vrouwelijke regisseurs (…) en nog minder die geneigd zijn een horrorfilm te maken.” Hij kreeg daar behoorlijk wat kritiek voor over zich heen en gaf later aan dat hij dit niet vrouwonvriendelijk bedoelde. Sterker nog, hij zou het geweldig vinden om met een vrouwelijke regisseur samen te werken.

Blum bevestigde dit ook in de masterclass die hij vorig jaar gaf in Amsterdam ter promotie van de film Ma. Hij gaf toen als tip: “Ben je een vrouw en wil je films maken? Ga nu naar Hollywood, het is er de juiste tijd voor.”

Black Christmas - Bol.com

En dus is de nieuwe kijk op Black Christmas niet alleen geregisseerd, maar ook geschreven, door Sophia Takal (Always Shine, Into the Dark: New Year, New You) in samenwerking met April Wolfe.

I’m dreaming of a Black Christmas

Tijdens de feestdagen is het rustig op de campus van Hawthorne College. Bijna iedereen is naar huis om Kerst te vieren met vrienden en familie. Een klein groepje vriendinnen van het damesdispuut (sorority) “Mu Kappa Epsilon” blijven bij elkaar op de campus om daar de feestdagen gezamenlijk door te brengen. Ze zijn echter niet alleen; een geheimzinnige seriemoordenaar heeft het op jonge studentes voorzien. Als Riley (Imogen Poots (28 Weeks Later, Green Room, I Kill Giants)), Kris (Aleyse Shannon (Charmed)), Marty (Lily Donoghue (Dirty John)) en Jesse (Brittany O’Grady (Star)) worden bedreigd, wil niemand ze geloven en staan de meiden er alleen voor.

Black Christmas recensie – een titel met een rijke geschiedenis

Black Christmas recensie - Black Christmas 1974 — Black Christmas (1974)

Je kan met Kerstmis voor de zoveelste keer Home Alone, Scrooged of White Christmas kijken, maar ik vind het ook leuk om andere genres een kans te geven tijdens deze donkere dagen. En dat zijn er meer dan je denkt. Veel mensen zien Die Hard ook als kerstfilm, maar als we naar de genrefilm kijken dan bedoel ik Rare Exports, Silent Night, Deadly Night of Santa’s Slay. En Gremlins, als je voor een bekende klassieker wilt gaan.

Vorig jaar keek ik op eerste kerstdag naar het origineel van Black Christmas uit 1974 met Olivia Hussey (Psycho IV: The Beginning), Margot Kidder (Superman) en John Saxon (A Nightmare on Elm Street). De film is geregisseerd door Bob Clark (A Christmas Story, Porky’s) en wordt, samen met The Texas Chainsaw Massacre, gezien als een van de laatste “proto slashers”. Dit is een sub genre van horror- en thrillerfilms die dateren vóór de slasherfilms zoals we die nu kennen. In de proto slashers draait het meer om de spanning dan om de manier waarop iemand naar de andere wereld wordt geholpen. Halloween (1978) van John Carpenter en Friday the 13th (1980) van Sean S. Cunningham worden gezien als de eerste echte slasherfilms.

Black Xmas - 2006 — Black Christmas (2006)

In de originele Black Christmas volgen we ook een groep sorority-vriendinnen die Kerst vieren in hun studentenhuis. Ze krijgen obscene telefoontjes en wanneer er steeds meer meiden verdwijnen slaat de angst in het huis toe. Vooral als blijkt dat de moordenaar in het huis zelf aanwezig is.

In 2006 is er ook al een reboot gemaakt van Black Christmas. De Black Christmas-film van regisseur Glen Morgan is losjes gebaseerd op het origineel, maar bevat meer geweld en focust zich wat meer op de geschiedenis van de moordenaar.

Mannen zijn monsters!

Regisseur Sophia Takal is fan van de originele Black Christmas. Haar versie bevat diverse kleine verwijzingen naar dit origineel. Het is haar gelukt om de film in een modern jasje te steken. Maar ze drukt wel een stevige stempel op haar film. Het publiek moet niet alleen vermaakt worden; de film moet ook een duidelijke boodschap hebben. Verkrachting, seksuele intimidatie en onderdrukking van vrouwen worden aan de kaak gesteld. Ze doet haar best om het patriarchaat omver te werpen en te laten zien dat de dominante rol van de man anno 2019 “not done” is.

Het is goed om een boodschap in een film te stoppen. Maar in Black Christmas voelt het allemaal wat geforceerd aan en dat gaat ten koste van het kijkplezier. Ik snap ook niet wat Black Christmas zo bijzonder maakt ten opzichte van andere slashers. Over het algemeen heeft dit genre sterke, vrouwelijke hoofdrolspelers die – in tegenstelling tot hun mannelijke collega’s – meestal het einde van het verhaal halen.

Extra feministisch

De feministische boodschap komt nog eens duidelijk naar voren in de bonus features You Messed with the Wrong Sisters en The (Re)Making of a Cult Classic. Verder bevat de schijf nog een korte uitleg over het campusleven in Welcome to Mu Kappa Epsilon, een alternatief einde en verwijderde en uitgebreide scènes. Verder verzorgt Sophia Takal samen met Imogen Poots het audiocommentaar tijdens de film. Ze blikken terug op het maken van Black Christmas en wijzen de kijkers op verschillende easter eggs in de film.

Black Christmas recensie – Doe mij maar het origineel

Ik zou zelf een beetje teleurgesteld zijn als de remake van Black Christmas onder de kerstboom zou liggen. Ik zet dan liever het origineel nog een keer op. Natuurlijk ziet die er niet zo modern en gelikt uit als het jongere zusje uit 2019, maar in de versie van 1974 is de spanning om te snijden. Dat mis ik enorm in deze nieuwe versie. Het lukte regisseur Bob Clark om met minimale middelen het maximale te bereiken in het origineel. Er wordt bijna niets uitgelegd en het motief en de acties van de moordenaar zijn volstrekt onduidelijk. Hierdoor krijgt de film een nog dreigender sfeer.

Misschien moet ik wat meer meegaan met de tijd, maar ik blijf erbij dat het geluid van een rinkelende huistelefoon en een hijgende moordenaar aan de andere kant van de lijn veel enger is dan een pingeltje van een WhatsApp-berichtje. Tot slot is het jammer dat Black Christmas een PG-13 (13 jaar en ouder) label heeft gekregen. In de film ontbreekt nu niet alleen de spanning, maar ook de gore. In een postmoderne slasher als Black Christmas mag je toch wel iets meer bloed verwachten?

Black Christmas is nu verkrijgbaar op blu-ray en dvd.

Titel: Black Christmas
Regisseur: Sophia Takal
Acteurs: Imogen Poots, Aleyse Shannon, Lily Donoghue, Brittany O’Grady
Uitgever: Universal Pictures Home Entertainment
Medium: Blu-ray
Genre: Horror