Birds of Prey – de chaos en het gebroken hart van Harley Quinn

Dit jaar staan ons drie superheldenfilms met een vrouwelijke hoofdrol te wachten: Black Widow in april, Wonder Woman 1984 in juni en nu eerst Birds of Prey: and the Fantabulous Emancipation of one Harley Quinn. We hebben net Joker achter de rug en aan de trailers van Birds of Prey te zien lijkt Harley geïnspireerd te zijn door Wade Wilson – Deadpool. Hooggespannen verwachtingen dus, maar laat die maar snel varen. Deze nieuwe DC Comics-film maakt het niet waar. 

Als je naar een Warner Bros-film gebaseerd op de personages uit het DC Comics universum gaat, weet je van tevoren nooit welke kwaliteit je mag verwachten. Je kunt worden verrast met een geweldige film (The Dark Knight, Joker), eentje die gewoon prima is (Shazam!, Wonder Woman) of een oké -superheldenfilm (Aquaman, Justice League). Maar net zo vaak is de kans aanwezig dat je een Suicide Squad of een Batman v. Superman: Dawn of Justice voorgeschoteld krijgt. Anders dan bij concurrent Disney/Marvel is de consistentie van het gedeelde DC Universum niet constant. En als je dan net een hoogtepunt hebt gehad – Joker – voelt een mindere film daardoor des te meer aan als een dieptepunt. Neem nou Birds of Prey: and the Fantabulous Emancipation of one Harley Quinn.

Het succesverhaal van Harley Quinn

Harley Quinn heeft een grappige carrière achter de rug. Ze begon in 1992 als tekenfilmpersonage in Batman: The Animated Series als ‘hulpje’ en ‘vriendin’ van de Joker. Daarna werd ze in 1993 ook in de comics van DC geïntroduceerd. Op elke Comic Con kwam je vervolgens wel een of meerde Harley Quinns tegen. Met Suicide Squad bracht actrice Margot Robbie (Slaughterhouse Rulez, The Wolf of Wall Street) Harley in 2016 naar het witte doek. Birds of Prey borduurt verder op deze versie van Dr. Harleen Frances Quinzel en brengt je in een snelle montage op de hoogte van hoe deze psychologe als getergde vrouw smoorverliefd wordt op de Joker. Dit resulteert in een destructieve relatie, een onderdompeling in een bad van chemicaliën en haar transformatie in de onstabiele, chaotische Harley Quinn. Birds of Prey begint echter als de Joker het uitgemaakt heeft met Harley en zij daar totaal niet mee om kan gaan. Harley is een wrak en de film zelf helaas ook.

Harley Quinn versus Deadpool

Nadat de eerste trailers voor deze film rond Harley Quinn verschenen, werd Birds of Prey vergeleken met de Deadpool-films van 20th Century Fox. Dat niveau behaalt deze film helaas niet. Harley is door het gemis van de Joker in haar leven een ongeleid projectiel: depressief, dronken, grof en onuitstaanbaar. Als je zo’n vriendin in je leven hebt gehad of – erger nog – als je zelf zo reageert op een gebroken hart, weet je dat dit niet prettig is om te zien. Waar Wade Wilson in Deadpool 2 ook in een diep dal zit, is zijn onbeholpen, grove humor een genot om naar te kijken. Ondanks alles leef je mee met zijn zoektocht naar een nieuw doel in het leven. Harley is in Birds of Prey ronduit irritant. Te luid, te flauw, te vuil, te dramatisch. Goed, ze is natuurlijk een schurk, maar moet het er zo dik bovenop liggen? Ze maakt er een punt van om het zilverfolie van een vet broodje ei (Amerikaanse stijl: met bacon, boter, overjarige Cheddar en hete saus) op straat te gooien en om de een of andere reden irriteert me dat mateloos. Dat terzijde is het gewoon erg lastig om met Harley mee te leven en voor haar te duimen.

Birds of Prey: de andere roofvogels

Dan zijn er de andere ‘roofvogels’ om haar heen. De film probeert naast het verhaal van Harley ook de ‘helden’ Renee Montoya, Black Canary en Huntress te introduceren. Montoya, gespeeld door Rosie Perez (The Dead Don’t Die, Do The Right Thing) is een rechercheur die struikelblokken in haar carrière is tegengekomen en niet voor vol wordt aangezien bij de GCPD. Als ze op het spoor is van crimineel Roman Sionis – Black Mask (Ewan McGregor (Doctor Sleep)) – die een naam voor zichzelf wil maken in Gotham, loopt ze tegen dichte deuren aan. Dan kruist ze het pad van Harley, die haar eigen ruzie met Sionis heeft. Deze verhaallijn is redelijk cliché, iets waar Harley zelf ook op wijst, wat jammer is als je liefhebber bent van de stripserie Gotham Central. Schrijvers Ed Brubaker en Greg Rucka schreven die geweldige politieserie over rechercheurs die zichzelf staande moeten houden in een stad waarin je dagelijks te maken krijgt met levensgevaarlijke psychopaten als de Joker, Mr. Freeze en de andere tegenstanders van Batman. De vigilante die op zijn beurt je dagelijkse werk als rechercheur er niet makkelijker op maakt. Montoya is in die comics een rijk personage met diepgang, wat in Birds of Prey niet mogelijk blijkt.

Het DC multiverse-syndroom

Ook Black Canary is wennen. In deze film is nachtclubzangeres Dinah Lance (Jurnee Smollett-Bell (True Blood)) het personage dat we vooral kennen uit de strips en televisieserie rond Green Arrow. Wederom lopen we hier tegen het DC multiverse-syndroom aan: hoeveel versies van Black Canary zijn er op dit moment, verdeeld over de comics, televisieseries en films? De consistentie is ver te zoeken en daarmee de herkenbaarheid van je superhelden. Huntress (Mary Elizabeth Winstead (Gemini Man, Abraham Lincoln: Vampire Hunter)) komt er nog het meest bekaaid vanaf. Haar ontstaansgeschiedenis is in een flashback zo verteld, waarna ze vooral dienst doet als extraatje met flauwe humor. Birds of Prey heeft moeite de balans te vinden tussen de reis die Harley doormaakt naar zelfstandige vrouw en de introductie van de andere heldinnen.

Birds of Prey: een rommeltje

Balans is sowieso het grootste struikelblok in de film. Naast het verhaal dat alle kanten opgaat, is de manier van vertellen ook rommelig. Waar je bij de Deadpool-films de draad nooit kwijtraakt, verzand je in Birds of Prey in de chaos van Harley Quinn. De timing is met regelmaat slecht, wat vooral ten koste gaat van de humor. Wat actiescènes betreft hetzelfde: ineens zit je in een cool gevecht waarin Harley ongelooflijke stunts uitvoert, om daarna vol ongeloof te kijken naar de Birds of Prey die kleerkasten van criminelen en luchadores – Mexicaanse worstelaars – neerslaan alsof het niets is. Waarom?! Maar eigenlijk is dat toepasselijk. Birds of Prey is een Amerikaans/Mexicaans partijtje worstelen: grappig en pompeus om te zien, maar over-the-top en overduidelijk nep. De Joker mis je nergens, zijn aanwezigheid is goed voelbaar en daarom niet nodig. Maar wie wel overduidelijk ontbreekt, is Batman. De enige mogelijkheid dat de gebeurtenissen van deze film in Gotham plaats kunnen vinden zonder tussenkomst van de duistere ridder, is als hij niet in de stad is. Laten we het daar maar op houden.

Vette hap

Net als het broodje ei waar Harley zo dol op is, is Birds of Prey een vette hap. Calorierijk en slecht voor je. Wel lekker, maar om achteraf spijt van te krijgen. Dat ligt dus vooral aan Harley zelf, die de hele film nodig heeft om zichzelf terug te vinden en dan alsnog niet echt iemand is om dol op te zijn. De relatie tussen Roman Sionis en zijn rechterhand Victor Zsasz (Chris Messina (The True Adventures of Wolfboy)) is dan wel weer interessant. Heel subtiel is er tussen de twee een diepgang die onuitgesproken blijft. Ook McGregor doet zijn best waarmee hij moet werken, maar helaas lijkt het masker waar hij zijn schurkennaam aan ontleent op een zwart gespoten versie van Jim Carry’s The Mask, waardoor alle dreiging verloren gaat. Om met zijn eigen woorden te spreken: “super embarassing”.

Birds of Prey – zwarte periode in het leven van Harley

Birds of Prey: and the Fantabulous Emancipation of one Harley Quinn wil te graag. Er zit veel in, maar het komt niet bij elkaar. De film hangt aan elkaar van toevalligheden om het verhaal vaart te geven, met als resultaat een overdadig spektakel zonder diepgang. Liefhebbers van de gelijknamige stripserie Birds of Prey van DC Comics hoeven geen herkenbaarheid te verwachten in deze film. Ook fans van Black Canary of Renee Monotya hoeven niet per se naar de bioscoop. En dan de Harley Quinn fans. Als na deze film de andere projecten met de Margot Robbie-versie nog doorgaan – Gotham City Sirens en een nog titelloos Joker/Harley project – moet je Birds of Prey wel gezien hebben om te weten waar het personage nu staat. We zien haar in ieder geval terug in de nieuwe The Suicide Squad die in 2021 moet uitkomen, van regisseur James Gunn (Guardians of the Galaxy Vol. 2). Ik heb er vertrouwen in dat Gunn iets leuks gaat doen met het personage zoals ze uit Birds of Prey komt. Waarmee we deze zwarte periode in het leven van Harley Quinn hopelijk snel mogen vergeten.

Birds of Prey draait vanaf 6 februari in de bioscoop.

Lees meer Modern Myths-recensies!