Roxan kreeg de kans om voor Modern Myths het eerste boek van de fantasy-serie De vogel die tranen drinkt te lezen van de Zuid-Koreaanse schrijver Young-Do Lee. Het eerste deel van deze veelbelovende epische fantasy, die in Zuid-Korea al enorm populair is, heet De hartelozen. Door critici werd De vogel die tranen drinkt: De hartelozen al vergeleken met J.R.R. Tolkiens In de Ban van de Ring en Frank Herberts Duin. Lees in onze De vogel die tranen drinkt: De hartelozen recensie of dit boek die hoge verwachtingen kan waarmaken!
Het gezelschap van drie leden dat de herbergier mag ontvangen is samengebracht voor een reddingsmissie in het vijandelijke nhaga-gebied op bevel van de tempel van Haïnsha. Maar het is een oerbos dat vrijwel ondoordringbaar is en waar de schemering van het dichte bladerdak vele gevaren verbergt…
Een bont gezelschap wezens
Het trio avonturiers bestaat uit de rekkon Tynahan, een drie meter lange krijger met de kenmerken van een vogel, in het bezit van een zeven meter lange speer. Biyung Srabol is een vuurwezen dat altijd in is voor een grapje, maar met zijn krachten enorme verwoesting kan veroorzaken als hij kwaad wordt. Tot slot voegde Keigan Draca zich bij het gezelschap: een bekwame gids die het legendarische zwaard van een koning draagt. Maar hij verbergt ook een duister geheim.
Een reddingsmissie
Tynahan, Biyung en Keigan zullen de zuidelijke linie doorkruisen tot in de ondoordringbare jungle van de nhaga’s. Daar zullen ze een jonge nhaga moeten redden en hem naar de tempel van Haïnsha brengen. Wat het doel hiervan is, is het gezelschap onduidelijk.
Maar de drie reisgenoten zullen alles doen om hun missie te volbrengen. Ondertussen raakt de jonge nhaga Ryun Fei verwikkeld in een gevaarlijk complot vol moord, verraad en politieke intriges. Hij moet lang genoeg zien te overleven in de dichte jungle om te kunnen ontsnappen.
De hartelozen recensie – Koreaanse sprookjes
De vogel die tranen drinkt-serie speelt zich af in een wereld die wordt bevolkt door rekkons, tokkebi’s, nhaga’s en mensen. Na de Grote Expansieoorlog is de wereld in tweeën gesplitst. Toen de koudbloedige reptielachtige nhaga’s faalden in hun plan om hun territorium uit te breiden, trokken zij zich terug onder de zuidelijke linie. Dat is een temperatuurgrens waarboven zij niet gemakkelijk kunnen overleven.
De nhaga’s, tokkebi’s, rekkons en mensen dienen allemaal hun eigen god. Daarnaast zijn er demonen; monsterlijke weerzinwekkende wezens die volgens de legendes zo zijn geworden omdat ze hun god hebben verloren. In De vogel die tranen drinkt laat de schrijver Young-Do Lee zich inspireren door Koreaanse en Aziatische mythologische wezens, maar hij bouwt hiervan een geheel eigen fantasiewereld waar ontzettend goed over nagedacht is.
Een tot in detail uitgewerkte wereld
Ook voegt de auteur daar geheel eigen wezens en elementen aan toe. Ik was erg onder de indruk van hoe de verschillende culturen en zelfs fysiologische eigenschappen uitgedacht zijn voor alle verschillende volkeren. Zij hebben allemaal een eigen culturele identiteit en lichamelijke kenmerken die bepalen hoe ze omgaan met de wereld waarin zij leven.
De hartelozen recensie – Nhaga’s, tokkebi’s en rekkons
Van nhaga’s zullen de meeste mensen wel eens gehoord hebben. Je ziet ze vaak op tempels in Azië als figuren in de vorm van een grote slang. Young Do-Lee heeft deze figuren en de verhalen waarin ze voorkomen duidelijk als inspiratie gebruikt. Maar hij gaat hierin dus veel verder. In de meeste boeken en films waarin andere rassen voorkomen, is het heel duidelijk dat de mens het uitgangspunt is van de schrijver. Young Do-Lee pakt dat in De hartelozen heel anders aan.
Hij geeft zijn nhaga’s bijvoorbeeld zeer duidelijk de karakteristieken van slangen en andere reptielen. Het zijn jagers die alleen levende prooi eten, een slecht gehoor hebben en geen kleuren zien, maar warmte. Ook zijn ze afhankelijk van externe warmte om hun lichaamstemperatuur op peil te houden, net als onze reptielen.
Een complexe reptielencultuur
De schrijver heeft op basis van die reptielachtige kenmerken een complexe cultuur gecreëerd met een zeer strikte matriarchale samenleving. Hier wordt er niet gesproken, maar geluidloos via de geest gecommuniceerd. Dit wordt “siggen” genoemd.
Ook laten nhaga’s, als ze meerderjarig worden, hun hart verwijderen door de priesters van hun godin en worden zo vrijwel onsterfelijk. Het ras dat op deze wijze door de schrijver wordt gecreëerd is totaal anders dan de warmbloedige zoogdieren die logischerwijs in de meeste verhalen centraal staan – namelijk mensen.
De hartelozen recensie – Vogelwezens en kobolden
Hoewel De hartelozen heel diep ingaat op de nhaga-cultuur en alles dat daarbij komt kijken, is er ook aandacht voor de ontwikkeling van de rekkons en de tokkebi’s. Rekkons zijn grote krijgslustige vogelachtige wezens die niet kunnen vliegen en doodsbang zijn voor water. Ze doen denken aan de garuda’s/garoeda die in de Aziatische mythologie voorkomen als rijdier van de goden.
Tokkebi’s zijn gebaseerd op de Koreaans dokkaebi/tokkaebi. Ze worden ook wel vergeleken met kobolden. In de Koreaanse mythologie zijn het plaaggeesten die met hun streken kwaadwillende mensen een hak zetten, maar goede mensen ook rijkelijk kunnen belonen.
De mens is nog het minst menselijk
Ook hier zijn de Aziatische sprookjes weer slechts als uitgangspunt genomen door de schrijver. Zo heeft Young-Do Lee een complexe wereld weten te scheppen waar hij ook volledig originele elementen zoals hemelroggen, monarchitislijders en polyfrenen aan heeft toegevoegd.
Maar hier zal ik nog niets over verklappen in deze recensie. Ironisch genoeg lijkt de geheimzinnige Keigan Draca in deze wereld vol vreemde wezens misschien nog wel het minst menselijke personage van het hele reisgezelschap.
Een indrukwekkend begin
Ik was geïntrigeerd door de flaptekst van De vogel die tranen drinkt: De hartelozen, maar werd ook een beetje afgeschrikt door claims als de nieuwe Koreaanse In de Ban van de Ring en Duin. Dit zijn namelijk wel reusachtige schoenen om te moeten vullen voor een in Europa nog totaal onbekende schrijver. En alleen de tijd zal het leren of deze grote ambities waargemaakt worden door deze fantasy-serie.
Echter ben ik heel erg blij dat ik de gok heb genomen en me heb gewaagd aan dit complexe en spannende verhaal. En iedereen die van epische fantasie houdt, raad ik aan om dit boek te lezen. Een nadeel is wel dat – hoewel de serie in het Koreaans compleet is – het nog niet duidelijk is wanneer de volgende delen in het Nederlands zullen verschijnen. Deel twee – De dromenjagers – staat in ieder geval als “Verwacht” aangemerkt op de site van Luitingh-Sijthoff. De serie is ook (nog) niet in het Engels te lezen, maar wel zijn er al een videogame en een stripversie in de maak.
De hartelozen recensie – Nog heel veel te ontdekken
De vogel die tranen drinkt: De hartelozen is dus zeker een episch verhaal en ik kan niet wachten tot ik de volgende delen kan lezen. Ik snap de vergelijking met In de Ban van de Ring in zekere zin wel, omdat er hier ook sprake is van een reisgezelschap van verschillende wezens dat een queeste moet vervullen.
Maar in die epische klassieker van Tolkien is er een zeer duidelijk doel in de queeste en is er ook een zeer duidelijke vijand. In De vogel die tranen drinkt: De hartelozen wordt pas een klein tipje van de sluier opgelicht en valt er in de volgende boeken nog heel veel te ontdekken in deze nieuwe fantasiewereld!
Titel: De vogel die tranen drinkt 1: De hartelozen
Auteur: Young-do Lee
Vertaler: Mattho Mandersloot
Uitgever: Luitingh-Sijthoff
ISBN: 978-90-210-4201-5
Modern Myths Shop
Lees meer Modern Myths recensies!
De hartelozen recensie: © 2024-2024 Modern Myths
Reactie plaatsen