The Color out of Space is een van de populairste verhalen van auteur H.P. Lovecraft. Het is ook een van de meeste verfilmde werken van de horrormeester. Cultregisseur Richard Stanley heeft na jaren enkel korte films gemaakt te hebben een nieuwe versie gemaakt, met Nicolas Cage en Joely Richardson. De film draait nu in de bioscopen en André neemt je in deze Color out of Space recensie mee door de filmgeschiedenis van dit verhaal over een mysterieuze meteoriet die voor niet te bevatten gebeurtenissen zorgt. Uiteraard vertelt hij je of deze nieuwe versie de nachtmerries van Lovecraft geloofwaardig tot leven brengt.
Meer weten over Lovecraft? Lees het Lovecraft achtergrondartikel van Silvia!
H.P. Lovecraft was tijdens zijn leven een onbekende schrijver die voornamelijk korte verhalen publiceerde in pulpbladen. Hij leefde in armoede, maar had een groep bevriende schrijvers die hem graag in huis hadden voor hulp bij de verhalen die ze schreven. Lovecraft moedigde ze aan om van zijn wereld gebruik te maken, wat met de Cthulhu mythologie en zijn pantheon van kosmische entiteiten een bron van inspiratie was (en is). Na zijn overlijden is hij erkend als een van de meest invloedrijke schrijvers op het gebied van science fiction, horror en fantasy. Moderne schrijvers als Neil Gaiman en Stephen King noemen Lovecraft als hun voornaamste inspiratiebron.
The Color out of Space uit 1927 is een van zijn populairste verhalen en is ook die waar hij zelf het meest tevreden over was. Het is het eerste verhaal waarin de auteur de voor hem zo kenmerkende combinatie horror met sciencefiction maakt.
Richard Stanley
De Zuid-Afrikaanse regisseur Richard Stanley heeft met zijn post-apocalyptische scifi film Hardware en de bovennatuurlijke horror Dust Devil furore gemaakt onder de liefhebbers van de fantastische film. Zijn derde film zou een adaptatie worden van The Island of Dr. Moreau van H.G. Wells. Na enkele onenigheden werd Stanley echter na enkele dagen draaien ontslagen en vervangen door John Frankenheimer. Uit nieuwsgierigheid over zijn project speelt Stanley echter stiekem mee in de film als een van de beestmensen.
De film kent echter nog meer problemen tijdens de productie. Zo was er de ruzie tussen John Frankenheimer en een ontzettend arrogante en lastige Val Kilmer (Kiss Kiss Bang Bang, Batman Forever), die elkaar niet konden luchten of zien. Daarnaast had Marlon Brando (The Godfather) zich na het overlijden van zijn dochter teruggetrokken op een privé eiland en liet zich maar heel weinig zien op de set. Het verhaal achter deze moeizame productie is dusdanig intrigerend dat een documentaire – Lost Souls: The Doomed Journey of Richard Stanley’s Island of Dr. Moreau – bijzonder leuk kijkvoer is. Na bijna vijfentwintig jaar lang enkel korte films gemaakt te hebben is Richard Stanley nu terug met een nieuwe verfilming van The Color out of Space, getiteld Color out of Space.
Color out of Space recensie: De eerdere verfilmingen
Dit Lovecraft-verhaal is al meerdere keren verfilmd, te beginnen met Die Monster, Die uit 1965 met Boris Karloff (Frankenstein). De film pakt enkele punten uit het horrorverhaal, maar mist de kern die Lovecrafts oorspronkelijke versie zo goed maakt. The Curse doet in 1987 een nieuwe poging met Wil Wheaton (Wesley Crusher uit Star Trek: The Next Generation) in de hoofdrol. Deze film volgt het bronmateriaal beter, maar het einde zit zo slecht in elkaar dat het praktisch de hele film verpest. Toch is dit een leuke titel voor een “So Bad, It’s Good” filmavondje.
In 2008 krijgen we een Italiaanse productie: Colour from the Dark. Deze film pakt enkel de premisse van het korte verhaal, maar weet wel de beklemmende duistere toon te raken. Duitsland doet in 2010 ook een duit in het Lovecraftiaanse zakje met Die Farbe. De film is volledig in het zwart/wit, met uitzondering van “The Colour”. De laatste is een erg sterke Lovecraft verfilming.
Richard Stanley’s Color out of Space
Dan komen we aan bij Color out of Space van Richard Stanley. De regisseur is zeer bekend met het bronmateriaal. Zijn moeder was groot fan en hij las haar Lovecraft voor tijdens haar ziekbed. Dit is het eerste deel van een geplande trilogie. Op het moment van schrijven is Stanley bezig met het script voor The Dunwich Horror.
De Gardners
Het gezin Gardner is na de mastectomie (borstamputatie) van moeder Theresa (Joely Richardson (Event Horizon, The Tudors)) verhuisd naar de boerderij van hun opa. Vader Nathan (Nicolas Cage (Mandy, Ghost Rider, Kick-Ass)) probeert tomaten te verbouwen en heeft geïnvesteerd in een kleine kudde alpaca’s, al is hij hier allesbehalve bedreven in. Zijn pogingen het huishouden te regelen, terwijl zijn vrouw het geld verdient als financieel adviseur, schieten bij dochter Lavinia (Madeleine Arthur (The Magicians, Snowpiercer)) in het verkeerde keelgat. De puber zoekt haar heil in magische kunsten als wicca.
Broer Benny (Brendan Meyer (The OA en de helft van het powerduo Shazam! in de Movie Trivia Schmoedown)) probeert zich te bewijzen bij zijn vader, terwijl nakomertje Jack (Julian Hilliard (The Haunting of Hill House)) zijn eigen ding doet. Lavinia ontmoet Ward (Elliot Knight), die onderzoek doet naar het grondwater voor de Miskatonic Universiteit (ben je bekend met het werk van Lovecraft, dan ken je dit instituut wel).
Color out of Space recensie: een vreemd soort fuchsia
Ward wordt niet bepaald hartelijk ontvangen door de rest van het gezin. Door hun behoorlijk geïsoleerde leven komen ze redelijk geïrriteerd en een beetje vreemd over (iets wat ik in onze huidige tijd wel goed kan begrijpen). Als er vervolgens ‘s nachts een meteoriet vlak naast de boerderij inslaat en alles in een vreemde, niet te bevatten kleur hult – een soort paarse tint met een roze gloed (fuchsia heb ik mij laten vertellen) – wordt het pas echt vreemd. Ward komt onderzoek doen en gaat met Benny kijken bij een kluizenaar die op het land van de Gardners woont. De kluizenaar, Ezra geheten (Tommy Chong (Cheech & Chong)), houdt er de gekste theorieën op na. Ondertussen gaat het gezin zich steeds vreemder gedragen en groeien er vreemde planten naast de put in hun achtertuin…
Precies de juiste dosis Nicolas Cage
Richard Stanley en Nicolas Cage vormen een duo dat perfect op elkaar inspeelt. Cage doseert zijn overacting precies goed en komt zelfs nergens te vreemd over. Dit is grotendeels te danken aan Stanleys regie die het perfecte platform voor de acteur creëert. Ook de rest van de cast presteert prima, zelfs de kind-acteur irriteert nergens. Stanley begint de film met veel geometrische vormen, met name de driehoek, die een significante rol speelt in de hekserij. Naar het schijnt biedt de regisseur in zijn huis in Frankrijk onderdak aan een kring wiccans. Daar heeft hij misschien het een en ander van opgepikt.
Color out of Space recensie:
net zo goed als Re-Animator en From Beyond
Naarmate de film vordert krijgen de chaotische kleuren en composities steeds meer de overhand. Color Out Of Space is een Lovecraft-verfilming zoals we ze niet genoeg zien. Het is lastig om iets in beeld te brengen dat enkel wordt omschreven als “niet door de menselijke geest te bevatten” of “enkel de aanblik was genoeg om hem tot waanzin te drijven”. Daarvoor is of een gigantisch budget of ongelimiteerde fantasie nodig. Dit laatste heeft Stanley zeker en weet dit virtuoos over te brengen naar het scherm. De eerder genoemde The Curse van Keith David bijvoorbeeld slaat met hetzelfde bronmateriaal deze plank mis. Regisseur Stuart Gordon slaagt hier dan weer een stuk beter in met Re-Animator en From Beyond, beide ook gebaseerd op verhalen van Lovecraft.
Color out of Space mag wat mij betreft aan dit laatste rijtje toegevoegd worden. Misschien is de film met bijna twee uur speeltijd net iets te lang en hadden enkele subplotjes geschrapt kunnen worden. Maar dat strookt juist met het onbuigzame karakter van Richard Stanley. Ik ben in ieder geval erg blij met zijn terugkeer.
Color out of Space draait vanaf 1 juni in de bioscoop. Bekijk hier de trailer:
Lees meer Modern Myths-recensies!
© 2019-2024 Modern Myths
Reactie plaatsen