The Witcher op Netflix dubbelrecensie: kijken vanuit het perspectief van een gamer

De lang verwachte Netflix-serie The Witcher is vandaag verschenen. Samen met hoofdredacteur Jeroen mocht ik de eerste vijf afleveringen van de Netflix live-action serie alvast bekijken. Een cadeautje, aangezien ik groot fan ben van de games van CD Projekt Red. Daarom deze The Witcher op Netflix dubbelrecensie: kijken vanuit het perspectief van een gamer. Ik speel The Witcher al vanaf de eerste game uit 2007 – nog voordat die geoptimaliseerd was en ik dus nog opgescheept zat met ellenlange laadtijden. Daarna heb ik de hele trilogie uitgespeeld. Ik ben geen lezer, dus moet ik het doen met de kennis die ik opgedaan heb uit de games over de avonturen van Geralt van Rivia, de White Wolf.

Door gastauteur Gerard ‘of Rivia’ Sombroek.

Lees ook de The Witcher-recensie voor niet-gamers van Helmie en onze Wie is The Witcher?-gids!

The Witcher op Netflix is hoofdzakelijk gebaseerd op de boeken van Andrzej Sapkowski. Hoewel de games dat ook zijn, zullen er ongetwijfeld hier en daar creatieve verschillen zijn. Wat mij het meest opviel, is de naam van de troubadour en beste vriend van Geralt: Dandelion. In zowel de Engelse vertaling van de boeken als in de games heet hij zo, maar in de serie wordt zijn oorspronkelijke Poolse naam Jaskier gebuikt. Dit betekent ‘boterbloem’, terwijl een dandelion een paardenbloem is. De nieuwe serie vertaalt zijn naam dus puurder, maar gezien het personage een fan-favoriet is en een essentieel onderdeel van de Engelse versie van The Witcher, zou het begrijpelijk zijn als er voor zijn Engelse naam gekozen was.

Equivalenten in serie en game

Omdat ik de games gewend ben, had ik ook een bepaald beeld bij de personages. Dat is bij het kijken van de Netflix serie een beetje een nadeel, omdat een aantal acteurs er heel anders uitzien dan hun equivalenten in de games. Heel storend is het echter niet. Geralt van Rivia is supergoed gecast (Henry Cavill (The Tudors, Man of Steel, Justice League)) en ook Dandelion/Jaskier oogt herkenbaar. Een andere grote speler in het verhaal – Yennefer van Vengerberg – is ook herkenbaar als je een gamer bent. Andere acteurs zijn minder herkenbaar en pas als je de namen hoort, weet je wie ze zijn. Dat is waarschijnlijk een handicap als je zoals ik visueel ingesteld bent en al gewend bent aan hoe bepaalde personages er uitzien in een ander medium.

Schrikken voor fans van Triss

Toch moet mij van het hart dat de verschillen tussen de game-versie van Triss Merigold en de live streamingserie wel héél groot zijn. Nu komt dat waarschijnlijk vooral doordat Triss in de games een veel grotere rol speelt dan in de serie. Yennefer speelt pas vanaf game drie – The Witcher 3: Wild Hunt) – een grote rol in de avonturen van Geralt, terwijl Triss al vanaf het eerste deel een band creëert met de gamer. Het is dan ook niet raar dat gamefans verdeeld zijn in twee kampen: kamp Triss en kamp Yennefer.

In de televisieserie speelt Yennefer een veel grotere rol en kom je veel en veel meer te weten over haar personage en historie. Dit is supergaaf om te zien en geeft het personage Yennefer veel meer diepgang en binding dan de games deden.

Feilloze The Witcher sfeer

Wat de Netflix-serie zelf betreft: hij is prachtig! De sfeer van The Witcher wordt feilloos opgepakt en je wordt binnen no-time meegezogen in de donkere fantasywereld van de Witchers (Heksers). Monsters, magiërs, koningen, elven en dwergen; het zit er allemaal in. Als gamer zul je ook een hoop delen van de verhalen in de afleveringen herkennen. Mocht je niet bekend zijn met de games of boeken, dan kan ik mij voorstellen dat de drempel van The Witcher hoog is. Er wordt in de serie niet goed uitgelegd wat Geralt of Rivia nu precies is en ook de verschillende facties in de wereld komen te pas en te onpas voorbij. Dit doet mij een beetje denken aan het eerste seizoen van Game of Thrones. Ook daarvan moest ik het eerste seizoen twee keer bekijken, voordat ik helemaal goed op een rij had wie nu wie was.

Hoge drempel

Wat ook niet helpt, is hoe de verschillende verhalen door elkaar heen lopen. Omdat dit niet in de serie wordt aangegeven (met bijvoorbeeld een stukje tekst bij bepaalde scènes), kan dit nogal verwarrend zijn. Samen met de hoge drempel als je niet bekend bent met de boeken of games, zorgt het ervoor dat je steeds goed bij de les moet blijven, wil je het verhaal blijven volgen. Mijn advies: bekijk de serie gerust nog een keer. Hij is de moeite waard! Of nog beter: speel de games en lees de boeken!

The Witcher op Netflix: genieten voor fantasy- en gameliefhebbers

Toch heb ik ook een puntje van kritiek. Hoewel ik de serie absoluut Witcher-waardig vindt, is er af en toe wel iets té duidelijk gebruik gemaakt van CGI-effecten en doen sommige decors te ‘computerspel-achtig’ aan. Dat haalt je – als je niet oppast – zelfs als gamer uit de flow van de serie. Desalniettemin zul je als fantasy-liefhebber genieten van The Witcher en beveel ik hem van harte aan!

The Witcher streamt nu op Netflix.

Lees meer Modern Myths-recensies!